Зәкәрия 1:1—21
1 Дариос һөкүмранлиғиниң иккинчи жилиниң сәккизинчи ейида Йәһва Худа Иддониң оғли, Берехияниң оғли Зәкәрия пәйғәмбәргә мундақ хәвәрни тапшурди:
2 «Йәһва силәрниң атилириңларға бәк нәпрәтләнди.
3 Мәзкүр кишиләргә мундақ ейт: “Қошунларниң Сәрдари Йәһва мундақ дәйду: “Маңа қайтиңлар,— демәктә Йәһва Сәрдар,— һәм Мәнму силәргә қайтимән”. Буни әскәрләр Худайи Йәһва ейтти”.
4 “Атилириңларға зади охшимаңлар. Пәйғәмбәрләр уларға мураҗиәт қилип чақирғанди: “Худайиңлар, Йәһва Сәрдар: “Өтүнимән, яманлиқ қилишни тохтитиңлар,— дәватиду”.
“Лекин улар Маңа қулақ салмиди вә сөзлиримгә диққәт ағдурмиди”,— дәйду Йәһва.
5 “Қени әнди силәрниң атилириңлар? Һәм шу пәйғәмбәрләр тирикму?
6 Амма Мениң сөзлирим һәм қуллирим, пәйғәмбәрлиримгә, ечип бәргән бәлгүлимилирим силәрниң атилиңларда орунланди. Шундақ әмәсму?” Шуңлашқа улар кейин, өзигә келип, демидиму: “Сәрдар Йәһва қандақ биз билән иш тутишини ойлиған болса, шундақ иш қилди?”»
7 Дариосниң иккинчи жилиниң шеват ейида, йәни он биринчи айниң жигирмә төртинчи күнидә Йәһва Иддониң оғли, Берехияниң оғли Зәкәрияға йәнә бир хәвәрни ейтти.
8 Зәкәрия мундақ деди: «Маңа түндә бир көрүнүш аян болди: мана, сайда мирт дәрәқлириниң арисида қизил атта бир адәм тохтиди. Униң арқисида шундақла қизил, қизил-қоңур күрәң вә ақ атларда чавандазлар туратти».
9 Мән соридим: «Ким бу, тәхсирим?» Мениң билән сөзләшкән пәриштә: «Мән саңа униң ким екәнлигини көрситәй»,— дәп җавап бәрди.
10 Мирт чатқаллиғи арисида тохтиған киши: «Булар — Йәһва йәр-зиминни айлинип чиқишқа әвәткәнләр»,— деди.
11 Улар мирт дәрәқлири қешида турған Йәһваниң пәриштисигә: «Биз пүткүл йәрни чарлап чиқтуқ һәм барлиқ йәрдә тешчилиқ билән хатирҗәмлик»,— дейишти.
12 Шунда Йәһва пәриштиси мундақ деди: «Йәһва, қошунлар Башчиси! Қачанғичә Сән Йерусалим билән Йәһудияниң шәһәрлиригә шәпқәт көрсәтмәйсән? Мана, уларға ғәзәп сақлаватқиниңға топ-тоғра 70 жил болди».
13 Йәһва җававән Униң билән сөзләшкән пәриштигә меһриван, тәсәлли беридиған сөзләрни ейтти.
14 Ушбу пәриштә кейин маңа мундақ деди: «Җакала: “Сәрдар Йәһва мундақ дәйду: “Мән қизғинлиқ билән Йерусалим һәм Сионни қоғдаймән.
15 Мән беғәм яшаватқан хәлиқләргә қаттиқ ғәзәпләндим: Мән хәлқимгә азду-тола аччиқлансам, улар буниңдин пайдилинип, униң азаплирини бәк көпәйтти”.
16 Шуңлашқа Йәһва Худа мундақ дәйду: “Әнди Мән Йәрусалимға қайтидин рәһимлик болумән вә униңда Мениң маканим тиклиниду,— дәйду Сәрдар Йәһва.— Йерусалим бойичә өлчәм жип тартилиду”.
17 Йәнә монуни җакала: “Әскәрләр Худайи Йәһва мундақ дәйду: “Мениң шәһәрлирим яңливаштин Мениң меһриванлиғимға толиду, Йәһва қайтидин Сионни бәзләп, қайтидин Йерусалимни таллавалиду”».
18 Андин мән көзлиримни көтәрсәм, мана, төрт мүңгүзни байқидим.
19 Мениң билән сөзлишиватқан пәриштигә: «Бу немә?»— дәп соал қойдум. У җававән: «Булар Йәһуда вә Исраил хәлқини һәм Йерусалим аһалисини тәрәп-тәрәпкә чечивәткән мүңгүзләрдур»,— деди.
20 Андин кейин Йәһва маңа төрт устини көрсәтти.
21 Мән: «Улар немә қилишқа тәйярлиниватиду?»— дәп соридим.
У мундақ җавап қайтурди: «Һелиқи мүнгүзләр Йәһуда хәлқини шу қәдәр тери-перәң қиливәттики, һәтта уларниң һечқайси бешини көтирәлмиди. Улар болса, Йәһудаға хәлқини чечиветиш үчүн қарши чиққан хәлиқләрниң мүңгүзлирини сундуруп, уларни қаттиқ қорқутушқа келиду».
