Йәрәмия 37:1—21
37 Йошияниң оғли Зидқия Йәһоякимниң оғли Йәһоякинниң оғли орниға болди, чүнки Бабилниң шаһи Нәбуқәднәсәр уни Йәһудия зимининиң падишаси қилип қойған еди.
2 Бирақ нә у, нә униң хизмәткарлири, нә бу диярниң хәлқи Йәһва Худайини У Йәрәмия пәйғәмбәр арқилиқ ейтқанлирини тиңшимиди.
3 Зидқия падиша бир күни Шәләмияниң оғли Йәһукални вә роханий Маасияниң оғли Зәпанияни Йәрәмия пәйғәмбәргә әвәтти. Улар униңға: «Өтүнимиз, биз үчүн Худайимиз Йәһваға дуа қилғина»,— деди.
4 У чағда Йәрәмияни техи түрмигә олтарғузмиған еди, шуңлашқа у хәлиқ арисида әркин жүрәтти.
5 Шу чағда Мисирдин пирәвнниң қошуни чиққан еди вә Йерусалимни қоршавға алған халдийлар шәһәрдин чекинди.
6 Йәһваниң сөзи Йәрәмия пәйғәмбәргә болди:
7 «Исраилниң Илаһи Йәһва мундақ дәйду: “Мана, силәрни Мениңдин җавап елишқа әвәткән падишаға мундақ дәңлар: “Силәргә ярдәмгә келиватқан пирәвнниң әскири өз йери Мисирға қайтип кетиду.
8 Халдийлар болса, яңливаштин қайтип келип, ушбу шәһәрни қоршавда тутуп, уни елип, отта көйдүрүветиду”.
9 Йәһва монуни силәргә дәйду: “Өзәңларни: “Халдийлар биздин кетиду”,— дәп алдимаңлар, чүнки улар силәрдин кәтмәйду.
10 Һәтта силәр урушуватқан халдийларниң барчә әскәрлирини уҗуқтурған болсаңларму, уларда җараһәтлинип, чедирларда ятқанлири улардин чиқип, бу шәһәрни көйдүрүветәтти”».
11 Халдийларниң қошуни пирәвнниң қошуни түпәйли Йерусалимдин чекингән вақтида,
12 Йәрәмия пәйғәмбәр Йерусалимдин Бениамин зиминиға өзиниң өлчүк йерини елиш үчүн маңди.
13 Лекин у Бениамин дәрвазилириға йеқинлашқанда, Хананияниң оғли, Шәләмияниң оғли Ирия исимлиқ күзәт башчиси уни тутувелип: «Сән халдийларға қечип кәтмәкчисән!»— дәп әйиплиди.
14 Йәрәмия җававән: «Ялған! Мән уларға қачқиним йоқ!»— деди. Бирақ Ирия униңға ишәнмәй, Йәрәмияни күзәткә елип, бәгләргә елип кәлди.
15 Бәгләр Йәрәмияға аччиғи келип, уни урди, андин Йонатан катипниң өйидики зинданға ташлиди.
16 Йәрәмияни йәр астиға, зиндан бөлмилири болған җайға әкирди вә Йәрәмия шу йәрдә нурғун күнләр давамида олтарди.
17 Андин Зидқия падиша уни әкәлгүзүп, өз сарийида йошурун сораққа алди. У: «Йәһвадин қандақту-бир хәвәр болдиму?— дәп сориди. Йәрәмия җававән: «Һә, болди»,— дәп, давамлаштурди: «Сизни Бабил шаһиниң қолиға тапшуриду!»
18 Йәрәмия шундақла Зидқия падишаға мундақ сөзләрни ейтти: «Мән сизгә, хизмәткарлириңизға һәм мошу хәлиқкә немә яманлиқ қилдим? Немә үчүн силәр мени зинданға ташлидиңлар?
19 Қени силәргә: “Бабилниң шаһи уруш билән сизгә һәм йериңизгә кәлмәйду”,— дегән пәйғәмбәрлириңлар?
20 Тәхсирим, падиша, өтүнимән, аңлап көрүңа. Маңа илтипат көрситип, илтимасимни орунлап бериңа. Мениң өлүп кәтмишим үчүн, Йонатан катипниң өйигә, зинданға, әвәтмәңа!»
21 Шу чағда Зидқия падиша Йәрәмияни күзәтчиләр һойлисиниң назаритигә йөткәп, шу җайда тутушни әмир қилди. Униңға һәр күни навайчилар кочисидин биртал нандин берәтти, һәтта шәһәрдә һечбир нан қалмиғичә. Шундақ қилип, Йәрәмия күзәтчиләр һойлисида болувататти.
