Йәрәмия 47:1—7
47 Йәрәмия пәйғәмбәргә, пирәвн Газа шәһирини йеңивалғичә, филистиялиқлар тоғрилиқ ейтқан Йәһваниң сөзи.
2 Йәһва Худа мундақ дәйду:
«Мана, шималдин сулар көтирилип
келиватиду. Улар мол еқин болуп,
ушбу йәрни вә униңда яшиғучиларни чөкүриду.
Кишиләр товлап вә мәзкүр йәрдә болғанлар
қаттиқ һөкүрәп жиғлайду.
3 Дүшмән атлириниң топурлишини, җәң
һарвуларниң токурлишини һәм уларниң
чақлириниң ғучурлишини аңлап, атилар
һәтта оғуллириға қарашмай жүгрәйду,
чүнки уларниң ғәйрәтлиги түгәйду.
4 Сәвәви, шундақ күн йоруйдики,
филистиялиқларниң барлиғи қирилиду.
Тир билән Сидонниң иттипақдашлирини
йоқ қилиду. Чүнки Йәһва Каптор
аралидин йөткәлгән филистиялиқлар
қалдуғини уҗуқтуриду.
5 Газаниң беши тақир болиду,
Ашкелон җим болиду.
Йәнә қанчә узақ вақит силәр, вадида аман
қалғанлар, өзәңларни кесисиләр?
6 Аһ, Йәһваниң қиличи!
Қай ваққичә сән теч болмайсән?
Ғилавиңға қайт, тохта, тиничлан.
7 Бирақ, қандақларчә у теч болиду, әгәр
Йәһва Сәрдар униңға шундақ әмир қиливатса?
У уни Ашкелон һәм деңиз қири билән
урушушқа әвәткән еди».
