Йәрәмия 48:1—47
48 Мана, Исраил Тәңри, әскәрләр Худайи Йәһва Моаб тоғрилиқ ейтқини:
«Нево теғиниң һалиға вай, чүнки у бузулиду!
Кириатаим елиниду һәм мәсхирә болиду.
Мәккәм қорғини вәйранчилиққа учрайду.
2 Һечким башқа Моабни махтимайду.
Хешбонда униңға қәстлик ойлаватиду:
“Келиңлар, берип уни хәлиқләр
санидин йоқитимиз!”
Сәнчу, Мадмена, зуваниңни чиқарма,
чүнки сени қилич издәватиду.
3 Хоронайиндин пәрияд әршкә көтирилмәктә,
чүнки пүтүнләй вәйранчилиқ уни япти.
4 Моаб һалак болди.
Униң балилири қаттиқ налиди.
5 Лухитниң дөңигә жиға-зар билән кишиләр
чиқмақта. Хоронайиндин чүшидиған йолда
дәһшәтлик балаю-апәттин еғир налә чиқиватиду.
6 Қечип, җениңларни сақлаңлар!
Чөл-баяванда турған қариғайға охшайсиләр.
7 Сәвәви сән, Моаб, өзәңниң ишлириға вә
байлиқлириға ишәнгиниң үчүн,
қолға елинисән. Сениң Хамос худайиң
өзиниң каһинлири вә шәйхлири билән
биргә әсиргә маңиду.
8 Һалак қилғучи һәрқандақ шәһәргә келиду
вә һечбир шәһәр қутулуп қалмайду.
Вадиму һалак болиду вә түзләң чөлдәрәйду,
чүнки буни Йәһва Өзи ейтти.
9 Моабқа пәқәт қанатлар керәк, чүнки у
учупла аман қелиши мүмкин.
Униң шәһәрлири харабилиққа
айлиниду һәм уларда турғун қалмайду!
10 Йәһваниң ишини яхши өтимигән киши
ләнәткә тутулиду! Вә ким қиличини қандин
нери тутса, қарғишқа учрайду!
11 Моаблиқлар өсмүр вақтидин башлап, паравән
яшиған еди. Улар дуриниң үстидә теч турған
шарапқа охшайду. Уларни һечким қачидин
қачиға қуймиған вә улар һечқачан әсиргә
чүшмигән. Шуңлашқа уларниң тәми
авалқидәк қелип, пуриғи өзгәрмигән.
12 “Шуниң үчүн, мана, шундақ күнләр келиватидуки,— дәйду Йәһва,— Мән уларға уларни төкүдиған кишиләрни әвәтимән. Уларни дүм көмүрүп, қачилириниң барлиғини төкүп, йоған комзәклирини чеқиветиду.
13 Моаб Хамос илаһидин иза тартиду, бу Исраил өйи өзиниң үмүти, Бәйтәлдин, иза тартқанға охшаш болиду.
14 Қандақларчә силәр: “Биз җасур әскәрләр, дайим җәнгә тәйярмиз”,— дәйсиләр?
15 “Моаб һалакәткә учриди вә униң шәһәрлиридә
мустәмликичиләр. Униң әң есил жигитлири
өлтүрүлди”,— дәйду Падиша,
Униң исми Сәрдар Йәһва.
16 Пат-йеқинда Моабқа балаю-апәт келиду
вә униң ахири бәк алдираватиду.
17 Уларға хошнилири һисдашлиқ көрситиду,
уларниң исмини билгәнләр мундақ дәйду:
“Қандақ қудрәтлик калтәк сунди вә
шәрәплик һасиға ахир кәлди, һә!”
18 Шанлиқ тәхттин чүш, Дивонниң қизи.
Қуруқ йәрдә олтарғин, чүнки Моабниң
қатили саңа қарши чиқти һәм сениң
бар қорғанлириңни гумран қилди.
19 Йолниң четидә туруп, Ароирниң турғуни,
қарап бақ. Җенини қолиға елип,
қечиватқандин сорап бақ:
“Немә болди? Немә аламәт?”
20 Моаб шәрмәндә болди, вәйранчилиқта
қалди. Жиғлаңлар һәм товлаңлар, Арнонда
Моабниң йоқ болғини һәққидә җакалаңлар.
21 Түзләң йери үстидин һөкүм чиқирилди. Холон, Йахаз, Мефаат,
22 Дивон, Нево, Бет-Дивлатаим,
23 Кириатаим, Бет-Гамул, Бет-Мион,
24 Кириот, Бозра, вә Моаб зимининиң һәммә шәһәрлири, жирақ һәм йеқинлири, үстидин сот болди.
25 “Моабниң мүңгүзи кесилди вә униң қоли
сундурулди,— дәйду Йәһва.—
26 Униңға өлгичә һарақ ичкүзүңлар, чүнки у
тәкәббурлишип, Йәһваға қарши турди.
Моаб әнди өз қусуғида йетип,
мәсхириниң мәркизидә болиду.
27 Авал сән өзәң Исраил үстидин күлмигәнму?
Уни оғрилар арисида тепиваптиму, сән унчивала
униң үстидин мәсхирә қилишиң үчүн?
28 Шәһәрләрни ташлап, қияташларға өтүңлар,
Моабниң турғунлири.
Әнди өнкүрләрниң йочуқлирида
яшайдиған кәптәрләрдәк болуңлар”».
29 «Биз Моабниң тәкәббурлиғи, һәддидин ашқан
тәкәббурлиғи вә қәлбиниң мәнмәнлиги
һәққидә аңлиған едуқ».
30 «“Мән уни билимән,— дәйду Йәһва,—
униң һакавурлиғини һәм қәһрини.
Лекин униң попузилири қуруқ сөз болуп,
у һечнәрсә қилалмайду.
31 Мана немишкә Мән Моаб һәққидә жиғлаймән
вә униң аһалиси тоғрилиқ товлаймән.
Кир-Херес турғунлири һәққидә уһ тартимән.
32 Сивманиң үзүм ғоли тоғрисида Язердин
артуғирақ жиғлаймән. Сениң бәргилириң
деңиздин өтүп, Язер көлигә йетип кәлгәнди.
Лекин сениң мевилириң билән үзүм
һосули һалак қилғучи кәлди.
33 Хошаллиқ билән шатлиқ беғиңдин вә
Моаб йеридин кәтти. Мән шундақ қилдимки,
искәнҗиләрдә шарап йоқиди. Һечким үзүмни
чәйләп, хошаллиқта вақиримайду.
Әнди хошал вақирашлар әмәс,
бәлки қайғу-һәсрәтләр аңлиниду”».
34 «“Хешбондин Елеалағичә вақирашлар чиқиватиду,
Улар һәтта Яхаздиму аңлиниватиду.
Зоардин Хоронайинғичә чеқирашлар
Еглат-Шелишияғичә йетиватиду,
чүнки Нимримниң сулири азийиватиду.
35 Мән шундақ қилимәнки,— дәйду Йәһва,—
Моабта бутханиларда қурбанлиқ әкелидиған
вә бутиға исриқ чиқиридиған һечким қалмайду.
36 Мана немишкә жүригим Моаб һәққидә
нәйдәк жиғлайду вә көңлүм Кир-Хересниң
турғунлириға шеқирайду. Чүнки улар жиққан
ғәзнилири һалакәткә учрайду.
37 Барлиғиниң башлири тақир болди, сақаллири
қирип чүширилди, қоллирида кесилишләр
вә бәллиридә — канаплар!”»
38 «“Моабниң һәммә чедирлирида вә униң
мәйданлирида жиға-зарлар аңланмақта.
Чүнки Мән Моабни керәк әмәс қачидәк
чеқивәттим,— дәйду Йәһва.—
39 Қандақ у қорқитиду! Жиғлаңлар! Моаб уятларчә
дүмбисини көрсәтти! Моаб мәсхирә қилинип,
хошнилириниң көзидә дәһшәт болди”».
40 «Йәһва мундақ дәйду:
“Бүркүт олҗиға учқандәк,
шундақла дүшмән қанатлирини
Моаб тәрәпкә яйиду.
41 Униң шәһәрлири ишғал болуп,
қәлъәлири елиниду.
Шу күни Моабниң әң җүръәтлик
әскәрлириниң қәлблири туғуватқан
аял кәби азапларни тартиду»”.
42 «“Моабни пүтүнләй қириветиду
вә у хәлиқләр санидин йоқайду,
чүнки у чоңчилиқ қилип,
Йәһва Худаға қарши чиқти.
43 Дәһшәт, ора һәм чирмақ сени күтиду,
Моабниң киши,— дәйду Йәһва.—
44 Ким дәһшәттин қечип қутулса,
ориға чүшиду, оридин чиққан болса,
чирмаққа чоқум чүшиду”.
“Чүнки Мән зиярәт қилидиған
жили Моабни күтүватиду,— дәйду Йәһва.—
45 Қачқунлар һалсизлинип, Хешбонниң сайисида
туриду. Лекин Хешбондин от чиқиду
вә Сигон шәһиридин ялқун. У Моабниң
маңлийини көйдүрүп, вәһши пәрзәнтлириниң
баш сүйәклирини йоқ қилиду”.
46 “Һалиңға вай, Моаб!
Хамосниң хәлқи йоқиди. Сениң оғуллириң
тутқунға елинди вә қизлириң сүргүнгә паланди.
47 Амма ахирқи күнләрдә Мән Моабни
әсирдин қайтуримән,— дәйду Йәһва.—
Мошуниң билән Моабқа
чиқирилған һөкүм пүтти”».
