Йәрәмия 49:1—39
49 Мана, Йәһва Худаниң Аммон оғуллири тоғрилиқ сөзи:
«Исраилниң оғуллири йоқму?
Униң мирасхори қалмидиму?
Немишкә Малхам Гадқа егә болувалди?
Немә үчүн униң хәлқи Исраил
шәһәрлиридә яшаватиду?»
2 «“Шуңлашқа шундақ күнләр келиватидуки,—
дәйду Йәһва,— Мән Раббада Аммон оғуллириға
һәрбий чақириқни аңлашни әмир қилимән.
Рабба харабилиқлар догисиға айлиниду вә униң
кичик хошна шәһәр-кәнтлири отта көйүп йоқ
болиду”. “Исраил өзигә униңдин тартивелинған
нәрсиләрни қайтуриду”,— дәйду Йәһва.
3 “Жиғлиғин, Хешбон, чүнки Гай вәйран болди!
Силәрму, Раббаниң хошнилири, канапқа
кийинип, вақираңлар. Налә қилишип,
қойларниң қоралирида жүгрәп жүрүңлар,
чүнки Малхам өзиниң роһанийлири һәм
шәйхлири билән әсиргә маңиду.
4 Немә үчүн сән вадилириң билән махтинисән,
мунбәт түзлиниң билән, садиқсиз қиз?
Сән өзәңниң ғәзнилириңгә ишинип, мундақ
дәватисән: “Ким маңа қарши келәләйду?”»
5 «“Мана, Мән саңа келимән, һәммә тәрәптин
дәһшәт чиқиду,— дәйду Пәрвәрдигар Худа,
Йәһва Сәрдар.— Силәр һәр тәрәпкә қоғлинисиләр
һәм қачқанларни жиғишқа һечким чиқмайду”».
6 «“Лекин андин кейин Мән аммонлуқларни
тутқундин қайтуримән”,— дәйду Йәһва».
7 Мана, Йәһва Сәрдарниң Едум һәққидә ейтқини:
«Теманда данишмәнлик қалмидиму?
Әқилликләр өткүр мәслиһәт берәлмәмду?
Даналиғидин пайда болмайватамду?
8 Қечиңлар, дүмбәңларни көрситип, чекиниңлар!
Чоңқурлуқларда өзәңларға пана издәңлар,
Деданниң турғунлири! Чүнки Әсавниң һалакәт
вақти кәлгәндә, Мән уни зиярәт қилип,
бала-қазаға чөктүримән.
9 Әгәр саңа үзүм тәргүчиләр кәлгән болса, өзидин
кейин азирақ мевини қалдурматтиму?
Әгәр оғрилар түндә киргән болса, улар
йетәрлик нәрсинила елип кетәтти.
10 Бирақ Мән Әсавни ялиңач қалдуримән!
Мән униң йошурун җайлирини ачимән
вә у һеч йәргә мөкүнәлмәйду.
Униң қәбилиси, қериңдашлири вә
хошнилириниң барлиғи һалак болиду.
Өзидинму һечким қалмайду!
11 Житим-йесирлириңни ташла.
Мән уларни бақимән һәм сениң
тул аяллириң Маңа үмүт артиду».
12 Йәһва мундақ дәйду: «Мана, һәтта бу қачидин ичмәйдиғанларму униңдин ичиватса, у чағда сән җазасиз қалимән, дәп ойлаватамсән? Җәзмән сән җазасиз қалмайсән һәм униңдин ахириғичә ичисән!»
13 «Өзәм билән қәсәм қилимәнки,— дәйду Йәһва,— Бозра чөлдәрәп, вәйран қилинип, дәһшәт һәм мәсхирә нишани болиду. Уни барлиғи ләнәткә тутуп, пәсәйтиду, һәммә шәһәрлири мәңгүлүк чөлгә айлиниду».
14 Мән Йәһвадин хәвәр аңлидим.
Хәлиқләргә әлчи әвәтилди:
«Һәммәйлән биргә жиғилип, Едумға
қарши чиқиңлар. Урушқа тәйярлиниңлар!»
15 «Мана, Мән сени хәлиқләрниң арисида
аз әһмийәтлик, инсанларниң ичидә
көзгә илинмас қилдиң.
16 Сән уларға қорқунуч беғишлаттиң һәм бу
сени алдиди. Сениң тәкәббур
жүригиң сени вәс-вәскә чүшәрди.
Аһ, ғарташларниң арисида яшиған,
егиз тағниң чоққисида маканлашқан!
Сән бүркүттәк өзәңниң угисини әрштә
қурған болсаңму, Мән сени у җайдин
елип ташлаймән!— дәйду Йәһва.—
17 Едум гумран болиду. Униң қешидин өткән һәрким униңға дәһшәт ичрә қарап, униң дәртлиригә мәсхирилик ушқетиду.
18 Садом билән Гамора һәм уларниң кәнтлири қандақ йоқитилған болса,— дәйду Йәһва,— шундақла һечким Едумда яшап қалмайду вә бирму адәм униңда маканлашмайду.
19 Шир Йордан қирғақлирида өскән мәнзирилик қелин чатқаллардин чиққандәк, бирси келип, ушбу мал қорасиға, уларниң қорғиниға, һуҗум қилиду. Мән уларни алдирап қечишқа мәҗбур қилимән. Кимни таллиған болсам, уни бу зиминниң үстидин қойимән. Сәвәви, ким Мән һәм ким Мени җавапқа тартсун? Қандақ падичи Мениң алдимда туралайду?
20 Демәк, Йәһваниң Едум һәққидә қарарини тиңшап көрүңлар вә Униң Теман аһалиси тоғрилиқ ой-пикирлирини аңлап чиқиңлар.
Һәқни ейтиватимән, улар түпәйли яйлақ
чөлдәрәп, уларни әң аҗиз қойлардәк әкетиду.
21 Едумниң жиқилишидин йәр титрәп кәтти.
Қайғулуқ чеқирашларниң авазлири
һәтта Қизил деңизғичә йәтти!
22 Мана, дүшмән бүркүттәк қанитини йейип,
олҗа кәби Бозраға учиду. Шу күни әң җасур
едумлиқларниң жүрәклири туғуттики
аялниң қәлбидәк қийнилиду».
23 Дәмәшқ һәққидә сөз:
«Яман хәвәрләрни аңлап, Хамат вә Арпад
иза тартишип, роһий чүшүп кәтти. Деңиз
бойичә тәшвиш меңип, у течланмайватиду.
24 Дәмәшқ ғәйритини жүтәрди. У қечип, қутулай
девиди, бирақ уни қилалмиди. Чүнки
қорқуштин паракәндиликкә чүшүп,
туғуватқан аялдәк азапланди.
25 Немишкә шанлиқ шәһәр, дайим шатлиққа
толған қорған қачалмиди?
26 Ейтмақчи, униң жигитлири мәйданлирида
жиқилип, барчә ләшкәрлири мәзкүр күндә
һалакәткә дуч келиду,— дәйду Йәһва,
әскәрләр Худайи.—
27 Мән Дәмәшқниң сепиллирини көйдүримән,
өрт Бен-Хададниң мунарлирини йоқитиду».
28 Мана, немини Йәһва Худа Кедар һәм Хазорниң шаһлиқлири тоғрилиқ деди. Уларни Бабилниң шаһи Нәбуқәднәсәр йеңивалди:
«Бериңлар Кедарға вә Шәриқниң
оғуллирини өлтүрүңлар!
29 Уларниң чедирлири билән падилирини,
кәпилиридин териләрни, барлиқ затлирини
еливалсун. Төгилирини һайдап кәтсун.
Тәрәп-тәрәптин уларға дәһшәт кәлтүрсун!»
30 «Қечиңлар, бечарә түриңларда қанғирип жүрүңлар,
Хазорниң турғунлири!— дәйду Йәһва.—
Чүнки Бабил шаһи Нәбуқәднәсәр силәр
һәққидә қарар қобул қилди һәм нийитини
әмәлгә ашуруш реҗини ойлиди».
31 «Туруңлар, теч һәм ғәмсиз яшаватқан хәлиқкә
һуҗум қилиңлар!»— дәйду Йәһва.
«Уларниң йә ишиклири, йә қулуплири
йоқтур. Улар өз алдиға айрим яшайду.
32 Уларниң төгилирини һайдап кетиватиду,
көпсанлиқ мал-варини олҗа қиливатиду.
Мән уларни, чекилири қирип чүширилгәнләрни,
барчә шамаллар бойичә таритиветимән.
Һәммә тәрәптин уларға өлүм әвәтимән,—
дәватиду Йәһва.—
33 Шуниң билән Хазор чилбөриләрниң
маканиға айлинип, әбәдий баяван болиду.
Адәм балиси у йәрдә истиқамәт қилмайду
вә һечким у йәрдә пана тапмайду».
34 Йәрәмия пәйғәмбәргә Йәһуда падишаси Зидқияниң һөкүмранлиғиниң башлинишида Елам тоғрилиқ Йәһваниң сөзи:
35 «Әскәрләр Башчиси Йәһва мундақ дәйду: “Мән Еламниң оқ-ясини, униң қудритиниң асасини, сундуримән.
36 Мән Еламға асманниң төрт қиридин төрт шамални әвәтимән. Мән уларни мошу шамаллар арқилиқ таритип, еламлиқлар кәлмигән бирму хәлиқ қалмайду”».
37 «Мән еламлиқларни дүшмәнлири алдида жиқитимән, уларға ғәзивимниң вәһши отини қойимән,— дәйду Йәһва.— Мән уларни қилич билән қоғлап, бирсиниму тирик қалдурмаймән».
38 «Мән тәхтимни Еламда қоюп, у җайдики шаһ билән шәйхләрни қирип ташлаймән»,— дәйду Йәһва.
39 «Амма ахирқи күнләрдә Мән Еламни әсирдин қайтуримән»,— дәп, вәдә бериду Йәһва.
