Йәрәмия 5:1—31
5 Йерусалимниң кочилирида меңип көрүңлар,
диққәтчан өп-чөригә қарап беқиңлар.
Мәйданлирида адил иш қиливатқан
бирму адәмни тапаламсиләр?
Әгәр шундақ Худаға садиқни тапсаңлар,
Мән мәзкүр шәһәрни кәчүрүветәттим.
2 Гәрчә улар: «Тирик Тәңрим Йәһва билән
қәсәм ичимән!»— десиму,
улар сахта қәсәм қилиду.
3 Аһ, Йәһва! Сениң көзлириң
пәқәт һәқиқәткә қарақлиқ әмәсму?
Сән уларни урсаңму, улар ағриқни сәзмәйду.
Сән уларни һәтта қирған болсаңму,
улар һечнәрсигә үгәнмиди.
Үзлирини таштинму қаттиқ қилишип,
Саңа қайтқуси кәлмиди.
4 Мән өзәмдә мундақ ойлидим:
«Бу авам хәлиқ. Шуңлашқа улар, бәлким,
Йәһваниң йолини, Худаниң Қанунини
билмигәчкә, өзлирини надан тутиду.
5 Мәшһурларға берип, шулар билән сөзлишәй.
Улар, тайлиқ, Худайиниң йолини билип,
Йәһваниң ирадисини ениқ тонуйду.
Лекин буларниңму һәммиси итаәт
боюнтуруғини сундуруветип,
риштилирини үзүветипту».
6 Мана немишкә улар чатқалдики шир
һуҗум қилиду, дала бөриси вәйран қилиду
вә қаплан шәһәрләр йенида күтүп туриду.
У шу җайдин чиққанларниң һәрқайсини
титиветиду, чүнки уларниң қилмишлири
сансиз көпийип, вапасизлиғи күчәйди.
7 Қандақларчә Мән сени бу нәрсиләр үчүн
кәчүрәләймән? Оғуллириң Мени ташлап,
сахта илаһлар билән қәсәм ичмәктә.
Гәрчә Мән уларға һаҗәтлик барлиқ нәрсини
бәргән болсамму, улар зинахорлуқ қилип,
топ-топ паһишә өйигә беришти.
8 Улар җинсий иштиһасини туталмиған
атларға охшап, һәрқайси
башқисиниң аялиға кишнәйду.
9 «Мошулар үчүн Мән уларни җавапқа
тартмаймәнму?— дәйду Йәһва.—
Мән мошундақ хәлиқтин қисас алмаймәнму?»
10 «Униң тамлириға чиқип, үзүмзарлиғини
жулуңлар, пәқәт ахирғичә вәйран қилмаңлар!
Яш бәргилирини чепиветиңлар, чүнки
улар Йәһваға мәнсүп әмәс.
11 Исраил өйи һәм Йәһуда өйи Маңа интайин
вапасиз болди,— демәктә Йәһва Илаһ.—
12 Улар Йәһвани рәт қилғач, мундақ дәйду:
“У һечнәрсә қилмайду. Бизгә дәрт-әләм
кәлмәйду вә қилич билән
ачарчилиқни биз көрмәймиз”.
13 Пәйғәмбәрлири қуруқсөзлүкләр болуп
чиқиду вә уларда Худаниң сөзи йоқ.
Уларму сөзлиридәкла бекарға айлансун!»
14 Шуңа әскәрләр Сәрдари Йәһва агаһ қилиду:
«Улар мошундақ гәпләрни қилғачқа,
Мән Өз сөзлиримни сениң еғизиңда
өрт қилимән. Хәлиқ болса отунлар болуп,
Ушбу өрт уни ялмаветиду».
15 «Мана, Мән саңа, Исраил, жирақтин бир
хәлиқни әвәтимән,— дәйду Йәһва,—
бу қедимдин истиқамәт қиливатқан күчлүк
хәлиқтур. Бу хәлиқниң тилини сән билмәйсән
вә немә дәватқинини чүшәнмәйсән.
16 Униң оқдани очуқ гөрстандур,
уларниң барлиғи — җасур әскәрләр.
17 Улар сениң һосулиң билән нениңни йәватиду,
оғул-қизлириңни өлтүрүветиду.
Сениң қойлириң билән сийирлириңни
елип кетиду вә үзүмиң билән әнҗириңни
истимал қилиду. Улар сән ишинидиған
мустәһкәмләнгән шәһәрлириңни
қиличқа тутуп, гумран қилиду».
18 Амма һәтта мошу күнләрдиму,— дәйду Йәһва,— Мән силәрни пүтүнләй уҗуқтурмаймән.
19 Әгәр сениңдин сориса: “Немә үчүн бизгә буниң һәммисини Худайимиз Йәһва қилди?”— мундақ җавап бәр: “Силәр Уни, Яратқучиңларни, қалдуруп, өз йериңларда ят худаларға хизмәт қилғиниңлар үчүн, әнди башқа йәрдә ят худаларға ибадәт қилисиләр”».
20 Бу һәққидә Яқупниң әвладиға елан қилип,
пүткүл Йәһудияда җакалаңлар:
21 «Буни тиңша, надан һәм әқли йоқ хәлиқ!
Силәрниң көзлириңлар болсиму, көрмәйсиләр,
қулақлириңлар болсиму, аңлимайсиләр.
22 “Наһәтки силәр Мениңдин қорқмайсиләр?—
дәйду Йәһва.— Силәр Мениң алдимда
әйминишиңлар лазим әмәсму? Сәвәви, Мән
қумни деңизниң чегариси қилдим вә деңиз
һечқачан униңдин өтәлмәйду — бу Мениң
әсирләр бойи мәңгү тохтамим. Қанчиликму
долқунлар урмисун, улар уни чәйләп өтәлмәйду.
23 Лекин ушбу хәлиқниң жүриги тәрса һәм
исиянкар. Бу кишиләр Мениңдин чекинип,
өз йоли билән кәтти.
24 Улар көңлидә ойлапму қоймиди:
“Келиңлар, Рәббимиз Йәһвадин қорқайли!
У бизгә күзлүк һәм әтиязлиқ ямғурларни
өз вақтида әвәтип бериватиду. У биз үчүн
оминиң бәлгүләнгән һәптилирини сақлаватиду”.
25 Буниң һәммиси қанунсизлиғиңлардин
йоқ болди вә гуналириңлар
яхшилиқлардин мәһрум қиливатиду.
26 Мениң хәлқимдә зулумлар бар.
Улар қуш тутқучилар кәби йәргә йетип
олҗини күзитиду. Улар һалакәтлик
қапқанларни қоюп, адәмләрни тутиду.
27 Тутулған қушларға толған қәпәздәк, уларниң
өйлири һәққанийсиз байлиққа толған.
Мошундақ алдамчилиқтин улар
көтирилип, бай болушти.
28 Улар сәмиришип, үзлири майлашти.
Улар яманлиққа толди. Шуңлашқа
ишниң мәнасиға чөкмәй,
житимларни сотларда қоғдимайду.
Улар гадайларниң адил шикайитигә
йол бәрмәй, өзлириниңла
арамлиғини ойлайду”».
29 «Наһәтки Мән уларни мошундақ ишлири
үчүн җазалимаймән?— дәйду Йәһва.—
Бундақ хәлиқтин Мән интиқам алмаймәнму?
30 Мәзкүр зиминда қандақту-бир вәһши вә
дәһшәт вақиәләр йүз бериватиду:
31 Пәйғәмбәрләр ялғанчилиқни вәз қилмақта,
роһанийлар болса, инсанлар үстидин
залим һөкүмранлиқ жүргүзиватиду.
Мениң хәлқимгә болса, буниң һәммиси яқиду.
Бирақ ахир кәлгәндә, силәр немә қилисәр?»
