Йәшая 17:1—14

17  Дәмәшқкә қарши хәвәр: «Дәмәшқ шәһәрләр қатаридин чиқирилип, Харабилиқларға айлиниду.   Ароерниң шәһәрлири ташлинип, Һайванларниң падилири үчүн қалиду. Улар шу җайларда дәм алиду һәм Һечким уларни қоғлимайду.   Әпрайимда мустәһкәмләнгән шәһәрләр болмайду Вә Дәмәшқниң шаһлиқ һоқуқи қалмайду. Униң билән қалған Арамниң шәрипи түгәйду. Исраил оғуллириниң шөһрити билән болған Иш улар биләнму йүз бериду»,— дәп җакалайду Сәрдар Йәһва.   «Мәзкүр күндә Яқупниң шан-шәрипи Осаллишип, семиз тени оруқлап кетиду.   Униң билән нәқ шундақ иш йүз беридуки, Репаимлар вадисидики етизларда омичилар Һосул жиғип болғандин кейин азла башақлар Қалғандәк, уларму дәл шундақ болиду.   Пәқәт азлирила аман қалиду. Зәйтунларни дәрәқләрдин чүшәргәндин кейин Икки-үч мевә учида қалғандәк яки дәрәқниң Йемишлик шахлирида төрт-бәш мевә туруп Қалғинидәк»,— дәйду Исраил Худаси Йәһва.  Мошу күни адәм балиси өз Яратқучисиға бурулуп қарайду вә көзлирини Исраилниң Муқәддәс Илаһиға тикиду.  У қоллириниң әсәри, қурбангаһларға, қаримайду вә униң бармақлири ясиған Аштарот вә Қуяшниң бутлириға нәзәр ташлимайду.   Ушбу күни униң мустәһкәмләнгән шәһәрлири Орманлиқта ташланған йезиларға охшайду Вә исраиллиқлар алдида ташланған шахтәк, У йәрдә чөл-баяван болиду.  10  Чүнки сән ниҗатиң Тәңрини унтуп қалдиңғу Вә сени мустәһкәм қилидиған ташлиқ тағ Һәққидә мулаһизә қилмидиң. Шуңлашқа сән Оюн-тамашә бағлирини асрап, уларда Ят үзүмзарлиқниң көчәтлирини тиктиң.  11  Күндүзи өсүшигә ғәмхорлуқ қилдиң. Уруғуң өсүп чиқип, гүлләнди, лекин күткән Һосулуң орниға тәсәллисиз қайғу-һәсрәт Сениң олҗаң болиду.  12  Тиңшаңлар! Немә дегән көплигән хәлиқләрниң Вараң-чуруңлири чиқиватиду! Улар боран-чапқунлуқ деңиздәк чеқираватиду. Бу қәбилиләрниң немә дегән һөкүриши! Улар қудрәтлик сулардәк какираватиду.  13  Хәлиқләр кәби мол сулардәк һөкүриведи, Амма Худа уларға попуза қилди — Улар жираққа қечишти, шамалдин қоғланған Самандәк тағларға қачти вә топа-чаңдәк учти.  14  Кәчқурунлуғи апәт кәлди вә униң билән Туюқсиз дәһшәт. Сәһәр йоруғичә дүшмән йоқ. Мана мошундақ болиду бизни булаң-талаң Қиливатқан қарақчиларниң қисмити!

Изаһәтләр