Йәшая 48:1—22
48 Яқупниң өйи вә Исраилниң исми билән
Атилидиғанлар, қулақ селиңлар!
Йәһуданиң мәнбәсидин төрәлгәнләр вә
Йәһваниң исми билән қәсәм ичидиғанлар,
Силәр һәтта Исраилниң Худасиға дуа
Қилсаңларму, бирақ буни сәмимий түридә
Вә һәқиқәттә қилмайватқанлар.
2 Силәр өзәңларни муқәддәс шәһәрниң турғунлири,
Дәп атап вә Исраилниң Тәңригә таянғандәк
Болсаңларму, Униң исми — әскәрләр
Сәрдари Йәһва Пәрвәрдигардур.
3 «Өтмүшни Мән орунлинишидин хелила авал
Ейтип бәргәндим, еғизимдин чиққан барлиқ
Нәрсини Мән җакалап, андин уштумтут уни
Қилаттим, барлиқ нәрсә әмәлгә ашатти.
4 Чүнки Мән сениң тәрса екәнлигиңни вә бойнуңдики
Томурлириң төмүрдәк һәм маңлийиң мистәк
Қаттиқ екәнлигини биләттим.
5 Шуңлашқа вақиәләрни йүз беришидин бурун
Ейтип берәттим. Силәр: “Мениң бутум һәм
Мениң һәйкилим, мән ясиған илаһлирим, буни
Қилди!”— дәп ейтмаслиғиңлар үчүндур.
6 Йүз бәргәнниң һәммисини қарап чиқиңлар.
Наһәтки булар һәққидә силәр баян қилмайсиләр!
Әнди болса, Мән силәргә йеңи нәрсини ейтип
Беримән у силәр үчүн сирлиқ нәрсидур.
7 У һазирниң өзидә болуватиду, у кона заманда
Болмиған еди. Шуңлашқа сән буни: “Мана,
Мән буни өзәм биләттим”,— дәләлмәйсән.
8 Буни силәр һәм аңлимиған, һәм билмигән.
Силәрниң қулақлириңлар қедимдин тартип
Йепиқлиқ, чүнки Мән шуни билимәнки,
Силәр интайин қув кишиләр вә анаңлар
Туққандин башлап беқинмайдиғанлар.
9 Лекин Өз исмим үчүн саңа болған ғәзивимни
Тутимән вә Өзәмниң шан-шөһритим
Үчүн силәрни қиривәтмәймән!
10 Силәрни тазилаймән, лекин күмүчтәк әмәс.
Мән сени азаплар очиғида синап, таллаймән.
11 Өзәм үчүн, Өзәм түпәйлидин мошундақ һәрикәт
Қилимән. Болмиса, исмимға немә дегән шикайәт
Болатти?! Һечкимгә Өзәмниң шөһритимни
Қарилашқа йол бәрмәймән.
12 Мени аңла, Яқуп, Мән таллиған Исраил:
Мән шула, Мән дәсләпкидур һәм ахирқидур.
13 Мениң қолум йәрни асаслиди, Мениң оң қолум
Сәмаларни яйди. Мән уларни чақирсам,
Һәммә аиләм алдимда туриду.
14 Барлиғиңлар биллә жиғилип, аңлап көрүңлар.
Худаларниң арисида ким бу тоғрилиқ
Агаһландурған? Йәһва яхши көргән инсан
Униң ирадисини Бабил үстидин орунлайду
Вә униң қоли Халдияни уҗуқтуриду.
15 Буни Мән, Мән ейтқан. Мән уни чақирдим
Һәм әкәлдим, униң йоли утуқлуқ болиду.
16 Маңа йеқинлишип, тиңшаңлар. Баштин Мән
Һечнәрсини йошурмай очуқ ейттим.
Бу иш йүз бәргәндә, Мән шу йәрдә болдум».
Әнди мени һәм Өз роһини Илаһий
Йәһва Пәрвәрдигар әвәтти.
17 Силәрниң Ниҗаткариңлар, Исраилниң
Муқәддәс Худайи Йәһва мундақ дәйду:
«Мән Йәһва — силәрниң Тәңриңлар,
Мән пайдаңлар үчүн силәрни үгитимән,
Силәр меңишқа тегиш йолға башлаймән.
18 Еһ, әгәр силәр Мениң вәсийәтлиримгә диққәтлик
Болсаңлар еди! Шу чағда силәрниң течлиғиңлар
Дәриядәк еқип, һәққанийлиғиңлар деңизниң
Тохтимайдиған долқунлиридәк болатти!
19 Уруқлириңлар қумдәк көп болуп, белиңлардин
Төригәнләр қум барханлиридәк болатти.
Уларниң исимлири өчүрүлмәтти вә
Һечқачан Мениң алдимда йоқиматти».
20 Бабилдин чиқиңлар! Халдиядин қечиңлар!
Ушбу хәвәрни елан қилиңлар! Бу һәққидә
Шатлинип, йәрниң четигичә тарқитиңлар:
«Йәһва Худа Өз қули Яқупни сетивалди! —
21 Улар У елип маңған чөлләрдә уссимиди,
У улар үчүн таштин суни чиқирип бәрди.
У ғарташни ярғанда, мол сулар қуюлди».
22 «Қанунсизларға течлиқ йоқ»,— дәйду Йәһва.
