Лавийлар 17:1—16
17 Йәһва Мусаға сөзлиди:
2 «Һарунға вә униң оғуллириға һәм Исраилниң барлиқ оғуллириға елан қилип, мундақ дегин: “Мана, Йәһваниң буйруғи:
3 “Әгәр Исраил өйидин бирси буқини, қойни яки өшкини станниң ичидә яки тешида боғузлиса
4 вә уни қурбанлиққа әкелип, Йәһваниң муқәддәс чедириниң киришигә әкәлмисә, у қанни төккән болиду вә у адәм хәлқидин қирилиду.
5 Бу шуниң үчүнки, Исраил оғуллири өз қурбанлиқлирини далада әмәс, бәлки уларни Йәһва Худа алдида учришиш чедириниң киришигә, роһанийға әкелип, течлиқ қурбанлиғиға бәрсун.
6 Роһаний униң қенини учришиш чедириниң киришидә Йәһваниң қурбангаһиға төкүп, униң йеғини йеқимлиқ хушпурақлиқ сүпитидә көйдүриду.
7 Улар әнди өшкиләргә охшайдиған җинларға қурбанлирини әкәлмәслиги керәк, вапасизлиқ қилмаңлар. Бу силәргә мәңгү, әвлаттин-әвлатқа болудиған тохтам”.
8 Йәнә мундақ дегин: “Әгәр Исраил өйидин вә араңларда яшаватқан ятлардин бирси көйдүрмини яки қурбанлиқни әкәлсә
9 вә уни Йәһваға беғишлаш үчүн учришиш чедириниң киришигә әкәлмисә, ундақ адәм хәлқидин қирилиду.
10 Әгәр Исраил өйидин вә араңлардики ятлардин бирси қандақту бир қанни йесә, Өз йүзүмни у җанға қаритип, уни хәлқидин қириветимән.
11 Чүнки тәнниң җени қанда вә Мән уни җениңларға төләм беришкә қурбангаһ үчүн бәрдим: бу қан силәрни тазилайду.
12 Шуңлашқа Мән Исраил оғуллириға ейтимән: “Араңлардики һечбир киши вә мусапир қанни йемәслиги шәрт”.
13 Әгәр исраиллиқлардин яки араңлардики ятлардин бирси овда йейишкә ярамлиқ һайванни яки қушни тутувалса, униң қениниң пүтүнләй чиқип кетишини вә уни йәр билән көмүветишини тәминлисун.
14 Чүнки һәрқандақ бәдәнниң җени — қан, у униң җенидур. Шуңлашқа Мән Исраил оғуллириға: Һечбир тәндин қан йемәңлар, чүнки һәрқандақ тәнниң җени униң қенида. Уни истимал қилған һәрким уҗуқтурулиду.
15 Һәрким, исраиллиқ вә араңлардики ятлиқ, өлгән яки һайван титивәткән мални йесә, кийимлирини вә өзини жуюши керәк, у кәчқурунғичә напак болиду, андин пак болиду.
16 Әгәр кийимлирини вә өзини жуймиса, гунасини бойнида көтириду”».
