Малаки 1:1—14
1 Мана, қандақ хәвәрни Йәһва Худа Малаки пәйғәмбәр арқилиқ Исраилға ейтти.
2 «Мән силәрни сөйимән»,— дәйду Йәһва. Лекин силәр мундақ дәп соал қоюватисиләр: «Сән бизгә Өз меһир-муһәббитиңни немидә билдүриватисән?» «Әсав Яқупниң қериндиши әмәсму?»— дәйду Йәһва.— Бирақ Мән Яқупни яхши көрүп,
3 Әсавни өч көрдүм. Мән униң тағлирини чөлдәритип, униң мирасини дала чил бөрилиригә беривәттим».
4 «Раст, Едум мундақ дәйду: “Гәрчә биз вәйран қилинған болсақму, амма қайтип-келип, бузулған һәммә нәрсимизни тикләймиз”. Амма Сәрдар Йәһва мундақ дәйду: “Улар қурсиму, Мән бузуветимән вә уларни Йәһва мәңгүгә җазалиған беқанунлуқ дияр дәп атайду.
5 Силәр буни өз көзүңлар билән байқап: “Йәһва Исраил чәклириниң сиртидиму улуқтур!”— дәйсиләр».
6 «“Оғли атисини һөрмәтләйду вә қул — өз ғоҗайинини. Әгәр Мән Ата болсам, қени Маңа болған һөрмәт? Әгәр Мән Ғоҗайин болсам, қени Мениң алдимда һәйвәт?”— дәймән Мән, Йәһва Сәрдар, силәргә, Мениң исмимниң абройини чүшүриватқан роһанийлар.
“Лекин силәр: “Биз Сениң исмиңниң абройини немә билән чүшүриватимиз?”,— дәп сорайсиләр.
7 “Силәр Мениң қурбангаһимға напак нанни қоюватисиләр”.
“Силәр сораватисиләр: “Биз немә билән Сени напаклаштуриватимиз?”
“Йәһваниң үстилини тәңситмәшкә болиду”,— дәйдиғиниңлар билән”.
8 Чүнки силәр қурбанлиққа қарғу җаниварни әкәлгәч: “Буниңда һеч яманлиқ йоқ”,— дәватисиләр. Силәр асқақ яки кесәл җаниварни әкелип: “Буниңда һечбир хаталиқ йоқ”,— дәйсиләр».
«Буларни өзәңниң һакимиға тәғдим қилип баққина. У саңа рази болуп, сени илтипат билән қобул қиламду?»— дәйду әскәрләр Башчиси Йәһва.
9 «Ейтмақчи, силәрдин өтүнимәнки, Пәрвәрдигариңларни рәһимдиллиқ һәққидә ялвуруңлар. У силәрни мошундақ қурбанлиқлириңлар билән илтипатлиқ қобул қиламду?»— дәйду Йәһва Сәрдар.
10 «Араңларда бирәвиңлар ишикләрни япқуси келәмду? Силәр һәтта Мениң қурбангаһимда өртниму бекарға яндурғиңлар кәлмәйду. Мән силәргә рази әмәс,— дәйду Йәһва Сәрдар,— һәм силәрниң қурбанлиқлириңларни қобул қилмаймән!»
11 «Күн чиқиштин күн петишқичә Мениң исмим хәлиқләр ичидә улуқ болиду. Һәрқандақ җайда қурбанлиқлардин ис көтирилиду вә Мениң исмимға таза һәдийәләр кәлтүрүлиду. Сәвәви, Мениң исмим барлиқ хәлиқләр арисида йүксәклиниду»,— дәйду Сәрдар Йәһва.
12 «Силәр болсаңлар: “Йәһваниң үстилини булғашқа болиду вә униңдики қурбанлиқлар — әрзимәс бир таамдур”,— дәп, Мениң аброюмни төкүватисиләр.
13 Силәр дәйсиләр: “Немә дегән адәмни һардуридиған әмгәк бу!”— вә шуниң билән чирайиңларни пүрүштүриватисиләр»,— дәйду Йәһва Сәрдар. «Силәр оғриланған, току һәм кесәл җаниварларни тәғдим қиливатисиләр. Шундақларни һәдийәгә әкәлгили боламду?! Наһәтки буни Мән қолуңлардин алимән?»— дәйду Йәһва.
14 «Кимниң падисида сағлам җанивар болуп, у қәсәм ичип, Йәһваға нуқсанлиқ җаниварни әкәлсә, шу қув-мәккар ләнәткә тутулсун! Чүнки Мән бүйүк Падишадур,— дәйду әскәрләр Башчиси Йәһва Худа.— Мениң исмим барлиқ хәлиқләргә һөрмәт билән қорқунучни беғишлайду!»
