Падишалар 1-язма 19:1—21
19 Ахаб Изабәлгә Илияс пәйғәмбәрниң барлиқ башқа пәйғәмбәрләрни қилич билән уҗуқтурғинини ейтип бәрди.
2 Изабәл Илиясқа адәм әвәтип, мундақ хәвәрни йәткүзди: «Уни вә буни маңа илаһлар қилсун һәм йәнә қошсун, әгәр мән әтә сениң җениң билән уларниң җени билән сән қилғиниңни қилмисам!»
3 Буни аңлап, у турдидә вә җенини қоғдаш үчүн Йәһудида болған Батшебаға кәлди. Бу йәрдә у өсмүр хизмәтчисини қоюп қойди.
4 Өзи болса бир күнлүк мусапә йолни меңип, андин чатқалниң түвидә олтирип, өзигә өлүм тиләп: «Йетиду, Йәһва, маңа! Җенимни алғайсән, чүнки мән атилиримдин ешип кәткиним йоқ»,— дәп ялвурди.
5 Андин у шу чатқалниң астида йетип ухлап қалди. Бир вақитта мана, униңға пәриштә қолини тәккүзүп: «Тур, тамақланғин»,— деди.
6 У қариса, униң беши тәрипидә қизиқ ташларниң үстидә нан йетипту вә йенида бир қумған су турупту. У йәп-ичип, яңливаштин ухлиди.
7 Йәһваниң пәриштиси иккинчи рәт униңға қол тәккүзүп: «Тур, қосиғиңни тойдурғин, чүнки алдиңда узақ йол!»— дәп қарар қилди.
8 Илияс туруп, йәп-ичип, мошу йемәклик билән мустәһкәмлинип, Худаниң теғи Хорибқичә 40 тәвлүк маңди.
9 Ушбу җайға йәткәндә, у өңкүргә кирип, униңда қонди. Андин униңға Йәһваниң сөзи болди: «Сән немишкә бу йәрдә, Илияс?»
10 У җававән: «Мән әскәрләрниң Сәрдари Йәһва һәққидә бәк ечиндим, чүнки Исраил оғуллири Сениң келишимиңни ташлиди, Сениң қурбангаһлириңни бузувәтти һәм Сениң пәйғәмбәрлириңни қиличлап өлтүривәтти. Пәқәт ялғуз мән қалдим, бирақ мениң җенимниму улар издимәктә»,— дәп ейтти.
11 Униңға: «Чиқип, Йәһваниң йүзи алдида тағда тур!»— дәп әмир қилинди. Мана, Йәһва өтүватмақта: Йәһваниң алдида күчлүк, тағларни һәм ғарташларни йериватқан боран чиқти. Амма боранда Йәһва йоқ. Борандин кейин йәр тәврәш болди, лекин йәр тәврәштә Йәһва йоқ.
12 Андин өрт өтти, лекин өрттә Йәһва йоқ. Өрттин кейин аста юмшақ тавуш чиқти.
13 Буни аңлап, Илияс үзини кийими билән йепивалғач, өңкүрдин чиқип турди. Шу вақитта униңға аваз аңлинип: «Немә үчүн сән бу йәрдә, Илияс?»— дәп сориди.
14 У җававән: «Мән әскәрләрниң Сәрдари Йәһва һәққидә бәк ечиндим, чүнки Исраил оғуллири Сениң келишимиңни ташлиди, Сениң қурбангаһлириңни бузувәтти һәм Сениң пәйғәмбәрлириңни қиличлап өлтүривәтти. Пәқәт ялғуз мән қалдим, бирақ мениң җенимниму улар издимәктә»,— дәп ейтти.
15 Йәһва униңға: «Өз йолуң билән сәһра арқилиқ Дәмәшқкә берип, Хазаәлни Сүрияниң үстидин падишалиққа майлиғин.
16 Нимшиниң оғли Йәһуни болса, Исраилниң үстидин падиша қилип, Абелмехоладин болған Шафатниң оғли Елишани өзәңниң орниға пәйғәмбәр қилип майла.
17 Ким Хазаәлниң қиличидин аман қалса, уни Йәһу өлтүриду, һә, әгәр ким Йәһуниң қиличидин қутулса, уни Елиша қириветиду»,— дәп тапшуруқ бәрди.
18 Қошуп: «Һалбуки, Мән Исраилда Баалниң алдида тиз пүкмигән һәм уни еғизи билән сөймигән 7000 кишини елип қалдим»,— дәп агаһландурди.
19 Илияс у йәрдин кетип, Шафатниң оғли Елишани йәр һайдаватқан чеғида тапти. Униң 12 җүп өкүзлири болған еди вә у 12-чи җүп өкүзләр билән ишләвататти. Илияс униң қешидин өтүватқанда, өзиниң жуңлуқ йепинчисини униңға ташлиди.
20 Елиша өкүзлирини ташлап, Илиясниң кәйнидин жүгриди. У: «Маңа атам билән анамни хошлишип сөйүп қоюшқа рухсәт бериңа. Андин мән кәйниңиздин әгишимән»,— деди. Илияс униңға: «Берип кәлгин, чүнки мән саңа қилған ишаритимни чүшән»,— дәп җавап қайтурди.
21 Елиша униңдин нери берип, өкүзлириниң иккисини сойди. Уларни қурбанлиққа әкелип, яғач боюнтуруқни вә соқини отун ретидә ишләткәч, гөшини пиширип, өзи билән әмгәк қилған адәмләргә тарқатти. Өзи туруп, Илиясниң кәйнигә чүшүп, униңға хизмәт қилишқа башлиди.
