Падишалар 1-язма 20:1—43
20 Сүрияниң падишаси Бәнһадад өз әскирини, униң билән иттипақлашқан 32 падишаниң атлири, җәң һарвулирини елип, Самарийәгә берип, униң билән уруш башлиди.
2 Бәнһадад әлчилирини Исраилниң падишаси Ахабқа, униң шәһиригә әвәтти.
3 Улар: «Бәнһадад мундақ дәйду: “Күмүчиң билән алтунуң мениңки болуши керәк. Шуниңдәкла аяллириңниң вә оғуллириңниң әң яхшилири мениңки болушиға тегиш”»,— дәп ейтти.
4 Исраилниң падишаси җававән: «Сизниң сөзиңизчә болсун, тәхсирим. Мән вә мениңдики барлиқ нәрсә сизниңки»,— деди.
5 Андин әлчиләр йәнә қайтип келип, мундақ сөз қилди: «Бәнһадад мундақ дәйду: “ Күмүчиң билән алтунуң мениңки болуши керәк. Шуниңдәкла аяллириңниң вә оғуллириңниң әң яхшилирини маңа бериветисән, дегәндим.
6 Шуңлашқа әтә мән мошу вақитта саңа қуллиримни әвәтимән. Улар өйүңни, сениңдә хизмәт қиливатқанларниң өйлирини ахтуруп чиқиду вә сениң үчүн әң баһалиқ һәм қәдирлик нәрсиләрни қоллириға тутуп маңа йәткүзиду”».
7 Исраилниң падишаси йериниң барлиқ ақсақаллирини чақиртип: «Ойлап вә қараштуруп чиқиңларки, у мениңдин аяллирим билән балилиримни вә алтун-күмүчимни сорап кәлгини һәм мән уни рәт қилмиғиним дурусму?»— дәп тапшурма бәрди.
8 Униңға барлиқ ақсақаллар билән хәлиқ мәслиһәт берип: «Уни тиңшима вә униң тәләплиригә келишмә»,— дейишти.
9 Шуңа у Бәнһададниң әлчилиригә: «Тәхсирим падишаға мундақ дәңлар: “Сиз биринчи қетим қулиңизға қойған тәләпни мән орунлашқа тәйяр, амма ахирқисини орунлалмаймән”»,— дәп җавап бәрди. Әлчиләр мәзкүр җавапни йәткүзди.
10 Шуниң билән Бәнһадад униңға: «Уни вә буни маңа илаһлар қилсун вә йәнә қошсун, әгәр Самарийәдә мениң кәйнимдин жүргән хәлиқниң барлиғиға һәтта бир сиқимдин топа йәтсә!»— дәп попуза қилди.
11 Бу хәвәргә җававән Исраилниң падишаси: «Униңға ейтиңлар: “Асмандики ғазиниң шовисиға нан чилап йемәң!”»— деди.
12 Бу сөзни аңлиған Сүрияниң һөкүмрани (у шу мәзгилдә башқа падишалар билән һәрбий кәпиләрдә һарақ-шарап ичиватқан еди) өз әскәрлиригә: «Өз оруңлириңларни егиләңлар!»— дәп буйриди. Улар шәһәрни қоршавға алди.
13 Шу вақитта бир пәйғәмбәр Исраилниң падишаси Ахабқа келип: «Йәһва мундақ дәйду: “Мону чоң әскәрни көрүватамсән? Мән бүгүн сениң қолуңға уни тапшуримән. Буни қиливатқинимниң сәвәви, Мән Йәһва – Пәрвәрдигар екәнлигимни билишиң үчүндур!”»— деди.
14 Ахаб: «Ким арқилиқ буни қилисән?»— дәп сориди. Пәйғәмбәр җававән: «Йәһва мундақ дәйду: “Өлкә башчилириниң хизмәткарлири арқилиқ”»,— деди. Ахаб: «Ким җәңни башлайду?»— дәп сориди. Пәйғәмбәр: «Сән!»— деди.
15 Падиша өлкә башчилириниң хизмәткарлирини көрүп чиқти: улардин 232 адәм тепилди. Андин барлиқ Исраил оғуллирини қариведи, улардин 7000 киши чиқти.
16 Улар чүшкә йеқин вақитта җәңгә чиқти. Шу пәйттә Бәнһадад вә униңға ярдәмгә кәлгән 32 падиша кәпиләрдә мәс еди.
17 Өлкә башчилириниң ләшкәрлири биринчи болуп шәһәрдин чиқти. Бәнһадад пайлақчилирини әвитиведи, улар Самарийәдин әскәрниң чиққанлиғини йәткүзди.
18 У әмир қилип: «Әгәр улар течлиқ сорап чиққан болса, уларни тутувелиңлар, әгәр җәң қилишқа чиққан болса, тутувелип тирик қалдуруңлар», — деди.
19 Яш жигитләр шәһәрдин чиқти вә уларниң кәйнидин әскәрләр маңди.
20 Уларниң һәрқайсиси дүшмәнни өлтүрүшкә башлиди. Шуниң билән сүриялиқлар қечишқа башлиди, исраиллиқлар болса, уларни қоғлиди. Сүрияниң падишаси Бәнһадад чавандазлири билән атта қечип кәтти.
21 Исраилниң падишаси чиқип, атлар билән җәң һарвулирини вәйран қилди. Шундақ қилип, у сүриялиқларни зор мәғлубийәткә учратти.
22 Андин Ахабқа пәйғәмбәр келип: «Берип, өзәңни мустәһкәмлигин. Яхши ойлан вә тәйярлан, чүнки әтиязда Сүрия падишаси йәнә саңа қарши урушқа чиқиду»,— дәп әскәртти.
23 Сүрия сарийида хизмәт қилғанлар Бәнһададқа: «Исраиллиқларниң Худаси – тағлар Худаси, шуңлашқа улар бизни йеңивалди. Әгәр биз улар билән түзләңдә җәң қилсақ, бәрһәқ, биз уларни йеңивалимиз.
24 Мундақ иш тутуң: падишаларниң ярдимини қобул қилмаң. Уларниң орниға өлкә башчилирини җәлип қилиң.
25 Шундақла өзиңизгә жүткән әскәр сани орниға әскәр топлаң. Қанчә ат болса, шунчә ат, қанчә җәң һарву болса, шунчә җәң һарву. Шу вақитта биз улар билән түзләңдә урушуп, уларни йеңивалимиз»,— дәп мәслиһәт бәрди. У уларға қулақ селип, дегиничә иш қилди.
26 Бир жил өткәндин кейин Бәнһадад сүриялиқларни байқаштин өткүзүп, Исраил билән урушушқа Афекқа барди.
27 Исраил оғуллириму жиғилип, улар озуқ-түлүк билән тәминләнгәндин кейин сүриялиқлар алдиға маңди. Исраил оғуллири стани билән гоя оғлақларниң икки падисидәк уларниң алдида җайлашти. Сүриялиқлар болса пүткүл шу йәрни қаплиди.
28 Худаниң адими Исраил падишаси Ахабқа йеқинлишип: «Йәһва мундақ дәйдуки, сүриялиқлар: “Йәһва – тағниң Худаси, У – вадиларниң Худаси әмәс”, дегини үчүн, Мән мошу зор әскәрни сениң қолуңға беримән. Шуниң билән силәр Мениң Йәһва Тәңри екәнлигимни билисиләр»,— дәп агаһландурди.
29 Улар бир-бирсигә қарши йәттә күн турушти. Йәттинчи күни уруш башланди. Исраил оғуллири бир күнниң ичидә сүриялиқлардин 100000 пиядә әскәрни қиривәтти.
30 Қалғанлири Афек шәһиригә қечип кәтти. У йәрдә сепил там өрүлүп чүшүп, қалған 27000 ләшкәрни һалак қилди. Бәнһадад болса, шәһәргә қечип, өйиниң әң кәйнидики бир бөлмисигә мөкүвалди.
31 Униңда хизмәт қиливатқанлар: «Биз шуни аңливедуқ, Исраил өйиниң падишалири рәһим-шәпқәтлик, дейишиду. Бизгә рухсәт бәрсиңиз, биз бәллиримизгә жуңлуқ териләрни, башлиримизға ағамчиларни бағлап, Исраил падишасиға бараттуқ. Бәлким, у сизниң җениңизни сақлап қалар»,— дәп тәклип бәрди.
32 Улар бәллирини териләргә йөгәп вә башлириға ағамчиларни бағлап, Исраил падишаси алдиға берип: «Сизниң қулиңиз Бәнһадад мундақ дәйду: “Өтүнимән, җенимни тенимдә қалдуруңа!”»— дейишти. Ахаб: «У тирикму? У мениң бурадәрим!»— дәп җавап қайтурди.
33 Бу кишиләр әқиллиқ болуп, униң ойлириниң сәмимий екәнлигини чүшәнди, шуңа улар: «Һә, Бәнһадад сизниң бурадәриңиз!»— дейишти. Ахаб: «Уни берип, елип келиңлар»,— деди. Бәнһадад униңға кәлгәндә, Ахаб уни өзиниң җәң һарвусиға олтарғузди.
34 Бәнһадад униңға: «Мениң атам сизниң атиңиздин тартивалған шәһәрләрни мән қайтуримән. Мениң атам Самарийәдә кочиларға егә болғандәк, сизму Дәмәшқтә кочиларға егә болуң»,— дәп тәклип қилди.
Бу сөзләргә Ахаб: «Мошу шәртләр асасида мән сизни қоюветимән»,— дәп разилиғини бәрди.
Шуниң билән Ахаб Бәнһадад билән келишим түзүп, уни қоювәтти.
35 Шу чағда пәйғәмбәрләр оғуллириниң бири, Йәһваниң сөзи бойичә, йәнә бирсигә: «Мени урғин»,— деди. Бирақ бу киши уни урушқа келишмиди.
36 Шу вақитта биринчиси: «Сән Йәһваниң сөзигә қулақ салмиғиниң үчүн, мәндин қайтип маңғанда, сени шир жиртиветиду»,— деди. У киши маңғанда, һәқиқәтән, уни шир учритип өлтүриветиду.
37 Һелиқи киши йәнә бирсини учритип, униңға: «Мени урғина»,— деди. Бу киши уни шунчилик урдики, һәтта җараһәтләндүривәтти.
38 Андин бу пәйғәмбәр берип, уни тонумаслиғи үчүн көзини бағлап, падишаға учриди.
39 Падиша қешида өтүп кетиватқанда, у вақириди: «Қулиңиз җәнгә барғанди вә бир киши чәткә чиқип, маңа бир кишини күзитишим үчүн тапшуруп, мундақ деди: “Сән бу кишини маңа сақлап бәргин. Әгәр у қечип кәтсә, сениң җениң униң җени үчүн болиду яки маңа униң үчүн бир талант күмүч төләйсән”.
40 Қулиңиз башқа ишлар билән бәнт болуп қелип, бу кишини сақлалмай қалди». Шу чағда Исраил падишаси: «Мана, сән өзәңгә өзәң қарар чиқардиң»,— дәп ейтти.
41 У дәрһал көзидики тасмини еливәтти вә Ахаб униң пәйғәмбәрләр оғуллириниң бирси екәнлигини тонуди.
42 Пәйғәмбәр униңға: «Йәһва мундақ дәйду: “Сән қолуңдин Мән қарғиған адәмни чиқиривәткиниң үчүн, сениң җениң униң җени орниға болиду һәм сениң хәлқиң униң хәлқи орниға болиду!”»— дәп уқтурди.
43 Шуниң билән Исраилниң падишаси Ахаб өйигә Самарийәгә интайин хапичилиқта вә вәһимидә қайтти.
