Падишалар 1-язма 22:1—53
22 Үч жил өтти, Сүрия билән Исраилниң арисида уруш болмиди.
2 Үчинчи жили Йәһуданиң падишаси Йәһошафат Исраил падишасиға барди.
3 Исраилниң падишаси өз әмәлдарлириға: «Биләмсиләр, Гилиадтики Рамот бизниңкиғу? Биз болсақ, теп-теч олтирип, уни Сүрия падишасиниң қолидин алмайватимиз»,— деди.
4 У Йәһошафаттин: «Мениң билән Гилиадтики Рамотни елишқа барамсиз?»— дәп сориди. Йәһошафат җававән: «Сиз қандақ десиңиз, мәнму шундақ. Мениң хәлқим сизниң хәлқиңиздәк, мениң атлирим сизниң атлириңиздур»,— деди.
5 Андин Йәһошафат Исраил падишасиға: «Илтимас, Йәһваниң буниңға немә җавап беридиғинини сорап көрүңа»,— дәп өтүнди.
6 Шуниң билән Исраил падишаси пәйғәмбәрләрдин 400гә йеқин кишини жиғип, улардин: «Мән Гилиадтики Рамотқа уруш билән барайму яки йоқму?»— дәп сориди. Улар җававән: «Бар, сәвәви Йәһва уни падишаниң қолиға тапшуриду»,— деди бир еғиздин.
7 Шундин Йәһошафат: «Бу йәрдә йәнә Йәһваниң пәйғәмбири барму? Униңдинму сорап көрәйли»,— деди.
8 Исраил падишаси Йәһошафатқа: «Йәнә бир киши бар. Униң арқилиқ Йәһвани сориғили болиду, лекин мән уни яхши көрмәймән, чүнки у мән һәққидә яхшилиқни ейтмайду, пәқәт яманлиқнила. Бу Йимланиң оғли Микадур»,— дәп җавап бәрди. Буниңға Йәһошафат: «Ундақ демәң, падиша!»— деди.
9 Шу чағда Исраил падишаси бир әмәлдарини чақирип, униңға: «Чапсанирақ Йимланиң оғли Микани әкәл!»— дәп буйриди.
10 Исраил падишаси вә Йәһуданиң падишаси Йәһошафат падишалиқ тонлириға кийинип, тәхтләрдә Самарийәниң дәрвазилириниң алдидики мәйданда олтиратти. Уларниң алдида барлиқ пәйғәмбәрләр өзлирини пәйғәмбәрләрдәк тутти.
11 Кенаанниң оғли Зидқия өзигә төмүр мүңгүзләрни ясап, мундақ деди: «Йәһва дәйду: “Мүңгүзләр билән Сүрияни ахириғичә үсүсән, һәтта қиривәткичә”».
12 Қалған барлиқ пәйғәмбәрләрму бәшарәт ейтип: «Гилиадтики Рамотқа бар, чүнки Йәһва уни падишаниң қолиға бериду»,— дәтти.
13 Микани чақиришқа барған киши униңға: «Мана, пәйғәмбәрләрниң гәплири падишаға яхшилиқни җоруватиду. Сениңму сөзүң уларниң сөзигә мас келип, сәнму яхшилиқни ейтқин»,— деди.
14 Мика җававән: «Йәһва тириктур! Мән маңа Йәһва немини ейтса, шунила дәймән»,— деди.
15 У падишаниң алдиға кәлди. Падиша униңдин: «Мика, бизгә Гилиадтики Рамотқа уруш билән бериш керәкму?»— дәп сориди. Мика җававән: «Бериң, сизгә утуқ яр болиду, Йәһва уни падишаниң қолиға салиду»,— деди.
16 Падиша: «Сән маңа Йәһваниң намидин пәқәт һәқиқәтни ейтишиң үчүн, қанчә қетим мән сениңдин қәсәм алимән?»— дәп кайиди.
17 Шу пәйттә Мика: «Мән барлиқ исраиллиқларни падичиси йоқ қойлардәк тағларда чечилип кәткинини көрүватимән. Йәһва дәйду: “Уларниң һөкүмдари йоқ, шуңлашқа улар хатирҗәм өз маканлириға қайтсун”»,— дәп ейтти.
18 Шу чағда Исраил падишаси Йәһошафатқа: «Мән демидимму сизгә, у мән һәққидә һечқачан яхшилиқ ейтмайду. Әксичә, пәқәт яманлиқни»,— деди.
19 Мика давамлаштуруп, мону гәпни қилди: «Демәк, Йәһваниң сөзини аңлаң. Мән Йәһвани Өз тәхтидә олтарғинини көрдүм, Униң алдида оң вә сол тәрәптә пүткүл асман әскири турупту.
20 Андин Йәһва улардин: “Ким Ахабни Гилиадтики Рамотқа берип, қаза болуши үчүн, шу йәргә беришигә ишәндүриду?”— дәп соал қойди. Шуниң билән бирси мундақ деди, йәнә бирси башқичә деди.
21 Андин бир роһ чиқип, Йәһваниң алдида туруп: “Мән уни ишәндүримән”,— деди. Йәһва униңдин: “Қандақ қилип?”— дәп сориди.
22 У болса: “Мән берип, униң барлиқ пәйғәмбәрлириниң еғизида алдамчи роһ болимән”,— деди. Худа җававән: “Һә, сән буни қилип, уни ишәндүрисән. Берип, буни әмәлгә ашурғин!”— дәп иҗазәт бәрди.
23 Мана, әнди Йәһва барлиқ сизниң пәйғәмбәрлириңиз еғизиға алдамчи роһни салди. Йәһва сиз тоғрилиқ яхшилиқни ейтмиди».
24 Униңға йеқинлишип, Кенаанниң оғли Зидқия Миканиң качитиға бир уруп: «Қандақларчә Йәһваниң роһи мениңдин кетип, сениң билән сөзләшкә башлиди?»— дәп терикти.
25 Мика униңға: «Буни сән ичкәрки бөлмидә мөкүнгәндә чүшинисән»,— дәп җавап бәрди.
26 Исраиллиқ падиша нөкәрлиригә: «Микани елип, уни шәһәрниң һакими Амонға вә падишаниң оғли Йоасқа апириңлар.
27 Һәм падишаниң сөзини йәткүзүп, уларға: “Бу кишини зинданға ташлап, уни нан вә су билән начар тәминләңлар. Мән течлиқта қайтип кәлгичә, шундақ чал ачарчилиқ һаләттә тутуңлар!”»— дәп пәрман чүшәрди.
28 Бирақ Мика униңға җававән: «Әгәр сиз течлиқта қайтип кәлсиңиз, у чағда мән арқилиқ Йәһва сөзлимиди»,— деди. Андин: «Барлиқ кишиләр, гувалиқ үчүн бу сөзләрни тиңшаңлар!»— деди.
29 Шуниң билән Исраилниң падишаси вә Йәһуданиң падишаси Йәһошафат Гилиадтики Рамотқа йол алди.
30 Исраил падишаси Йәһошафатқа: «Мән кийимимни йөткәп, җәңгә кирәй, сиз болсиңиз өз кийимлириңиздә болуң»,— дәп тәклип қилди. Шуниң билән Исраил падишаси башқа кийимләрдә җәңгә кирди.
31 Сүриялик падиша өзидики 32 җәң һарвулириниң башчилириға буйруқ берип: «Һечким билән урушмаңлар: йә улуқ билән, йә әрзимәс билән, пәқәт бир Исраил падишаси биләнла җәң қилиңлар!»— деди.
32 Җәң һарвулириниң башчилири Йәһошафатни көрүп ичидә: «Бу, тайлиқ, Исраил падишаси»,— дәп ойлап, униң билән җәң қилишқа жүгриди. Йәһошафат ярдәмгә чақирип вақириди.
33 Шунда һарву башчилири униң Исраил падишаси әмәслигини билип, униңдин баш буриди.
34 Шу арида бир киши оқ-ясини тартип, тәсадипи һаләттә Исраил падишасини савутиниң бириктүрүлгән җайидин җараһәтлиди. Униң оқи ушбу йәрдин өтүп кәтти. Падиша өз һарвукәшигә: «Арқиға қайт, чүнки мән қаттиқ яриландим. Мени җәң мәйданидин елип чиқип кәт»,— дәп әмир қилди.
35 Амма шу күни җәң таза қизиғанди, шуңа падиша өз һарвусида сүриялиқларға қарши турушқа мәҗбур болди. Кәчқурунға қарита у вапат болди. Униң җараһитидин қан тохтимай еқип, һарвуниң ичигә толди.
36 Күн патқанда стан бойичә: «Һәрким өз шәһиригә! Һәрким өз зиминиға қайтсун!»— дегән җар селинди.
37 Падиша өлүп, Самарийәгә әкелинди. Уни Самарийәдә дәпин қилди.
38 Җәң һарвусини Самарийәдики көлчәктә жуйди. Униң һарвусидики қенини, Йәһваниң ейтқан сөзи түпәйли, иштлар ялиди вә паһишиләр жуюп тазилиди.
39 Ахабниң башқа ишлири һәққидә вә у пил устиханлири билән қаплиған өйи һәм у ясиған барлиқ шәһәрләр тоғрилиқ Исраил падишалири китавида йезилған.
40 Ахаб өз әҗдатлири билән ятти, униң орниға падиша болуп оғли Ахазия турди.
41 Асаниң оғли Йәһошафат Йәһудияниң падишаси болуп, Исраил падишаси Ахабниң төртинчи жили турған еди.
42 Йәһошафат падишалиққа олтарғанда 35 яшта болған вә Йерусалимда 25 жил һөкүмранлиқ қилди. Анисиниң исми Азуба еди, у Шилхиниң қизи болғанди.
43 У һәммә нәрсидә атиси Асаниң йоли билән меңип, униңдин чиқмай, Йәһваниң нәзәридә һәққаний адәм болди. Пәқәт егизликләр моҗут еди вә хәлиқ техи қурбанлиқларни вә исриқларни төпиликләрдә өткүзәтти.
44 Йосафат Исраил падишаси билән течлиқта өтти.
45 Йәһошафатниң башқа паалийәтлири, униң көрсәткән җасурлиғи, һәрбий жүрүшлири Йәһудия падишалириниң тарихнамилиридә тәсвирләнди.
46 У йәрдин атиси Асаниң дәвридә қелип қалған зинахорларниң қалдуқлирини йоқатти.
47 Мәзкүр заманда Едумда падиша болмиған еди. Униң орниға аддий һаким болди.
48 Йәһошафат Офирдин алтун елип келиш үчүн таршишлиқ кемиләрни ясатти. Бирақ бу кемиләр у йәргә йәтмиди, чүнки улар Есион-Геберда һалакәткә учриди.
49 Шу мәзгилдә Ахабниң оғли Ахазия Йосафатқа: «Мениң хизмәткарлирим сизниңкиләр билән биллә кемиләрдә барсун»,— дәп тәклип қилди. Лекин Йәһошафат буниңға келишмиди.
50 Ахирида Йәһошафат атилириға қошулуп, Давутниң шәһиридә әҗдатлири қәбригә қоюлди. Униң орниға падиша болуп оғли Йәһорам турди.
51 Ахабниң оғли Ахазия Исраил падишаси болуп, Йәһуда падишаси Йәһошафатниң һөкүмранлиқ қиливатқан 17-жили Самарийәдә тәхткә олтарған еди. У Исраилниң үстидин икки жил падиша болди.
52 У Йәһваниң алдида яман ишларни қилип, атисиниң һәм анисиниң, Набатниң оғли Йеробоамниң йоли билән жүрүп, Исраилни гунаға чөкүрди.
53 У Баалға хизмәт атқуруп ибадәт қилатти — мошуниң билән, у дәл атисидәк, Йәһвани, Исраилниң Худасини, һақарәтләтти.
