Падишалар 2-язма 20:1—21
20 Шу күнлири Хизқия қаттиқ ағрип, өлүм алдида еди. Униңға Амозниң оғли Йәшая пәйғәмбәр келип: «Йәһва мундақ дәйду: “Өйүң үчүн вәсийәтнамә язғин, чүнки сән яшимайсән, өлүп кетисән”»,— дәп ейтти.
2 Падиша там тәрәпкә қарап, Йәһваға илтиҗа билән:
3 «Аһ Йәһва, мән Сениң алдиңда садақәтмән жүрүп, Саңа вапа жүригим билән йеқимлиқ нәрсиләрни қилғинимни есиңға алғина!»— дәп, Хизқия қаттиқ жиғлап кәтти.
4 Йәшая техи ташқири һойлиға чиқип үлгәрмәйла, Йәһва униңға сөзләп, мундақ деди:
5 «Қайтқин һәм хәлқимниң егиси Хизқияға сөзлиримни йәткүзгин: “Атаң Давутниң Худайи Йәһва мундақ дәйду: “Мән сениң дуайиңни аңлидим һәм көз яшлириңни көрдүм. Мана, Мән сени сақайтимән вә үчинчи күни сән Йәһваниң өйигә барисән.
6 Мән яшлириңға 15 жил қошуп беримән вә Ассур шаһиниң қолидин сени вә мошу шәһәрни қутулдуримән. Мән ушбу шәһәрни Өзәм үчүн вә қулум Давут үчүн һимайә қилимән”».
7 Йәшая йәнә: «Әнҗир қатлимисини елиңлар»,— деди. Елип, буни яриға бесиведи, падиша сақайди.
8 Хизқия Йәшаядин: «Йәһва мени давалишиниң һәм мән үчинчи күни Йәһва өйигә беришимниң қандақ бәлгүси болиду?»— дәп сориди.
9 Йәшая җававән: «Йәһва сөзини әмәлгә ашурушиниң испатиға мана, саңа Йәһвадин карамәт: көләңгә 10 пәләмпәй алдиға маңсунму яки 10 пәләмпәй кәйнигә қайтсунму?»— дәп соал қойди.
10 Хизқия: «Көләңгә оңайла алдиға 10 пәләмпәй маңалайду. Яқ, көләңгә кәйнигә 10 пәләмпәй силҗисун»,— дәп ейтти.
11 Шуниң билән Йәшая пәйғәмбәр Йәһваға мураҗиәт қилип, көләңгини Ахазниң басқуч пәләмпәйлиридә 10 пәләмпәй төвинигә қайтурди.
12 Шу вақитта Бабил шаһи Баладанниң оғли Бәродак Хизқияға хәт һәм һәдийә әвәтти, чүнки у Хизқияниң ағриғанлиғини аңлиған еди.
13 Уларни, йәни әвәткәнләрни тиңшап, Хизқия уларға өзиниң амбар-покәйлирини, күмүч һәм алтунини, хушпурақлиқ қиммәтбаһалиқ майлирини һәм қурал-ярақ өйини вә ғәзнилиридә болған пүткүл байлиқлирини көрсәтти. Уларға өз өйидә вә егилигиниң барлиғида Хизқия көрсәтмигән бирму зат қалмиди.
14 Йәшая пәйғәмбәр Хизқия падишаға келип: «Әву кишиләр нәдин саңа кәпту вә улар немә дәйду?»— дәп сориди. Хизқия җававән: «Улар жирақ йәрдин, Бабилдин, кәпту»,— деди.
15 Пәйғәмбәр: «Улар өйүңдә немиләрни көрди?»— дәп сориди. Хизқия җававән: «Улар мениң өйүмдә һәммә нәрсини көрди. Мән уларға ғәзнилиримдә сақлиниватқан һәрбир затни көрсәттим»,— деди.
16 Шуниң билән Йәшая Хизқияға: «Әнди Йәһваниң сөзини тиңша.
17 Мана, шундақ күнләр келидуки, өйүңдә бар нәрсә вә атилириң мошу күнгичә топлиған байлиқлири Бабилға әкетилиду, һечнәрсә қалмайду!»— дәйду Йәһва.—
18 «Сениңдин келип чиққан оғуллириңни әкетиду вә улар Бабил шаһиниң сарийида әмәлдарлар болиду»,— деди.
19 Хизқия Йәшаяға җавап қайтуруп: «Сән ейтқан Йәһваниң сөзи рәһимликтур, чүнки мениң күнлиримдә У течлиқ билән аватлиқ болиду, дәп ейтти»,— деди.
20 Хизқия вә барлиқ униң җасур ишлири, көлчәк билән су иншаитини вә суни шәһәргә әкиргән паалийәтлири һәққидә Йәһуда падишалириниң тарихнамилиридә пүтүлгән.
21 Ахирида Хизқия өлүп, әҗдатлириға қошулди вә униң тәхтидә падиша болуп оғли Манассә олтарди.
