Падишалар 2-язма 4:1—44
4 Бир аял, пәйғәмбәр оғуллириниң аяллириниң бирси, өпкидәп жиғлап Елиша пәйғәмбәргә: «Мениң йолдишим, сизниң қулиңиз, өлүп қалди. Сиз билисизки, қулиңиз Йәһва Худани алайтәнла һөрмәтләйдиған хизмәтчиси еди. Әнди болса қәриз бәргүчи келип, икки баламни өзигә қуллуққа елип кәтмәкчи»,— дәп ейтти.
2 Елиша униңға: «Мән сизгә немә қилип берәй?»— деди. У аял: «Қулиңизниң өйидә бир қача майдин башқа һечнәрсә йоқ»,— дәп җавап бәрди.
3 У униңға: «Берип, хошнилириңиздин бош қачиларни жиғин. Қараң, җиқарақ қача жиғивелиң.
4 Өйиңизниң ишигини оғуллириңизниң кәйнидин тақап, майни барлиқ ушбу қачиларға қуюп чиқиң. Тошқанларни бир тәрәпкә елип, қалғанлирини толтуруң»,— дәп буйриди.
5 У аял кетип,
өзи оғуллири билән ишикни тақиди. Андин улар бош қачиларни анисиға сунушти, у болса уларға майни қуйди.
6 Барлиқ қачилар толғандин кейин у оғлиға: «Қачини бәргин»,— дегәндә— у җававән: «Бош қача қалмиди»,— деди. Шуниң билән май тохтиди.
7 Бу аял келип, Худа адимигә һәммини ейтип бәрди. У: «Әнди берип, мәзкүр майни сетип, қәриз бәргүчи билән қәризни үзүң. Қалғиниға өзиңиз оғуллириңиз билән яшаң»,— дәп мәслиһәт бәрди.
8 Бир күни Елиша Шунәм йезисиға кәлди. Шу йәрдә бир бай аял уни өзиниң өйигә тамақлинишқа қизғин тәклип қилди. Елиша қай вақтиму мошу җайға кәлмисә, у шу аялниң өйигә тамақлинишқа кирәтти.
9 Һелиқи аял йолдишиға: «Мән ениқ билимәнки, һәрдайим йенимиздин өтүдиған бу киши Худаниң адими вә у муқәддәстур.
10 Кәл, униңға жуқурида бир хана селип берәйли. Уни каривәт, үстәл, орундуқ вә чирақдан билән җиһазлап берәйли. У киши бизгә йолуқанда, шу бөлмидә дәм алсун»,— дәп тәклип бәрди.
11 Күнләрниң биридә Елиша келип, шу ханисида ухлавататти.
12 Елиша хизмәткари Гехазиға: «Маңа һелиқи шунәмликни чақирип бәргин»,— дәп буйриди. У аялни чақирди һәм у аял униң алдида турди.
13 Елиша хизмәткариға: «Сән у аялға: “Сиз мана бизгә җан-дилиңиз билән ғәмхорлуқ қиливатисиз. Сизгә биз немә қилип берәйли? Бәлким, сиз тоғрилиқ падиша яки әскәрбашчиси билән сөзлишиш керәкму?”»— дәп сориди. У җававән: «Мән өз хәлқимниң ичидә яшаватимән»,— деди.
14 Елиша: «У вақитта бу аялға немә қилип берәйликин?»— деди. Гехази: «Раст, униң оғли йоқ һәм йолдишиниңму йеши йәтти»,— дәп ейтти.
15 Шуниң билән пәйғәмбәр: «Уни чақир!»— деди. Хизмәткар чақириведи, у аял келип, ишиктә турди.
16 Елиша униңға: «Бир жилдин кейин, дәл мошу вақитта, сиз қолуңизда оғул пәрзәнт тутусиз»,— деди. У аял: «Яқ, тәхсирим, Худаниң адими, қулиңизни алдимаңа»,— дәп ишәнмиди.
17 Топ-тоғра келәрки жилниң дәл мошу вақтида у аял һамилдар болуп, оғул туғди. Бу Елиша униңға көрсәткән вақит еди.
18 Бала өсти. Бир күни у атисиниң қешиға, омичилар йениға барған еди.
19 Бала атисиға: «Вай бешим! Вай бешим!»— дәп қахшиди. Атиси хизмәткариға: «Уни чапсанирақ анисиниң йениға апарғиң!»— деди.
20 Хизмәткар уни анисиға апирип бәрди. Бала анисиниң қучиғида чүшкичә олтирип, андин өлүп қалди.
21 У аял балисини әкирип, Худа адиминиң кариветигә ятқузуп, ишикни тақап коюп, чиқип кәтти.
22 У йолдишини чақиртип: «Маңа малайлириңниң бирини вә ешәкни әвәтип бәргин. Мән чапсанла Худа адимигә берип қайтимән»,— деди.
23 Йолдиши униңға: «Немә үчүн сән униңға бүгүн барисәң? Чүнки шәнбә яки йеңи ай чиққини йоққу»,— деди. Амма у: «Хатирҗәм бол»,— дәп қойди.
24 У ешәкни тоқуп, малийиға: «Жүр, кәттуқ. Мән демигичә меңишиңни тохтатма»,— дәп әмир қилди.
25 Ахири у Худа адиминиң қешиға, Кармәл теғиға йәтти. Худаниң киши уни жирақтин көрүп, хизмәткари Гехазиға мундақ деди: «Бу һелиқи шунәмлик аялғу.
26 Униң алдиға жүгрәп: “Сиз аман-есәнму? Йолдишиңиз аманму? Балиңиз өсүватамду?”— дәп сора». Аял һәммә соалларға: «Һәммиси аман»,— деди.
27 Таққа көтирилип, у аял пәйғәмбәрниң аяқлириға жиқилип, уларни тутувалди. Гехази келип, уни турғузмақчи болуведи, һәқ Худаниң адими: «Униңға тәгмә. Тайлиқ, униң қәлби бир нәрсигә хапа, амма Йәһва мәндин буни йошурупту»,— деди.
28 Аял еғизини ечип: «Тәхсирим, мән сиздин оғул сориған едимму? Мән шу вақитта: “Мени алдимаң”, демидимму?»— дәп налә қилди.
29 Елиша Гехазиға: «Белиңни мәккәм бағлап, қолуңға мениң һасатайиғимни елип маң. Әгәр бирсини көрүп қалсаң, течлиқму сорашма. Әгәр сениң билән течлиқ сорашса, җавапму бәрмә. Берип, һасатайиғимни балиниң үзигә қойғин»,— дәп чүшәндүрди.
30 Бирақ балиниң аниси: «Йәһва тириктур һәм сизниң җениңизму тирик! Мән сиздин қалмаймән»,— дәп турувалди. У туруп, униң кәйнидин маңди.
31 Гехази улардин бурун келип, һасатаяқни балиниң үзигә қойди. Лекин үнму, йә җавапму болмиди. У Елишаниң алдиға чиқип, балиниң турмиғинини ейтти.
32 Мана, Елиша өйгә кирсә, өлүк бала униң кариветидә ятқан.
33 У кирдидә, ишикни тақап, бала билән биргә қелип, Йәһваға дуа қилди.
34 Андин у каривәткә чиқип, балиниң үстигә йетип, ағзини униң ағзиға, көзлирини униң көзлиригә, алиқанлирини униң алиқанлириға тәккүзүп, униң үстидә балиниң тени иссиғичә ятти.
35 Андин ханида у яқ-бу яқ меңип, йәнә бир қетим балиниң үстигә ятти. Шу вақитта бала йәттә қетим чүш көрүп, көзлирини ачти.
36 Шуниң билән Елиша Гехазини чақирип: «Шунәмликни чақир!»— деди. У аялни чақирди. У киши йениға киргәндә: «Балиңизни елиң»,— деди пәйғәмбәр.
37 У аял Елишаниң путиға жиқилип, йәргичә тазим қилип, балисини елип чиқип кәтти.
38 Шундин кейин Елиша Гилгалға қайтип кәлди. Шу зиминда ачарчилиқ йүз берип, пәйғәмбәрләр оғуллири униң маканида олтиришқан еди. Пәйғәмбәр хизмәткариға: «Йоған қазанни есип, пәйғәмбәрләр оғуллири үчүн шорпа пиширип бәр»,— дәп буйриди.
39 Арисидин бир киши далаға кокатларни жиғишқа берип, бир явайи тонумайдиған өсүмлүктики йемишләрни жулуп, етигигә толтуруп елип кәлди. Шорпиға уларни тоғрап селивәтти.
40 Уларға пишқан тамақни қуюп бәрди. Бирақ еғиз тегип, улар чуқан чиқиришип: «Худа адими! Қазанда өлүм!»— дәп вақирашти. Бу тамақни истимал қилалмиди.
41 Елиша: «Маңа ун бериңлар!»— дәп, уни қазанға селип: «Әнди адәмләргә қуйғин, улар йесун»,— деди. Шу вақитта қазандики тамақта һечбир яман нәрсә қалмиди.
42 Баал-Шалишидин бир киши келип, Худа адимигә дәсләпки һосулдин 20 арпа нанларни вә езилгән данларни елип кәлди. Елиша: «Кишиләргә тарқитиңлар, улар йесун!»— деди.
43 Униң хизмәткари җававән: «Мән немини бу йәрдики 100 адәмгә беримән?»— деди. У: «Кишиләргә беривәт, улар йесун. Сәвәви, Йәһва мундақ дәйду: “Улар йәп тойиду, йәнә қалдуқлири қалиду”»,— дәп чүшәндүрди.
44 У уларға тарқитип бәрди, улар тойғичә йәп, һәтта Йәһваниң сөзи бойичә, таамниң қалдуқлири техи хелила қалди.
