Падишалар 2-язма 5:1—27
5 Сирия шаһиниң қошун сәрдари Нааман өз һөкүмдари көзидә һөрмәтлик һәм инавәтлик адәм болған еди, чүнки Йәһва униң қоли арқилиқ сирияликләргә ғалибә бәргәнди. Бу киши, әлачи әскәр, мохо кесилигә гириптар болған.
2 сирияликләр бир күни топ-топ жүрүп, Исраил зиминидин әсиргә бир кичик қизни алди. У қиз кейин Нааманниң аялиниң чакари болди.
3 У қиз ханимиға: «Әгәр ғоҗам Самарийәдики пәйғәмбәргә көрүнгән болсиди, у униңдин бу мохо кесәлни елип ташлатти!»— деди.
4 Бу сөзләр егисигә йәткүзүлди: «Исраилдин елип келингән қизчәқ ушбу сөзләрни ейтти».
5 Сирия шаһи Нааманға: «Барғин. Мән болсам, Исраил падишасиға хәт әвитәй»,— дәп ейтти. У өзи билән 10 талант күмүч, 6000 шекәл алтун вә 10 кишилик йеңи кийим елип маңди.
6 Нааман Исраил падишасиға хәтни тапшурди. Униңда: «Мошу хәт билән мән қулум Нааманни саңа әвәтимән. Униңдин мохо кесәлни еливәткин»,— дәп йезилғанди.
7 Исраилниң падишаси бу хәтни оқуп, кийимлирини жиртивәтти: «Мән өлтүридиған һәм тирилдүридиған Худа едимму? Мана, у маңа адәмдин мохони еливетишни тәләп қиливатиду, көрдүңларму: у дүшмәнлишиш үчүн сәвәп издимәкчи!»
8 Елиша, Худа адими, Исраил падишасиниң кийимлирини жиртивәткинини аңлап, униңға адәм әвәтип: «Сиз немә үчүн кийимлириңизни жиртивәттиңиз? У киши маңа кәлсун, шуңа у Исраилниң пәйғәмбири барлиғини билиду»,— деди.
9 Шуниң билән Нааман атлирида, җәң һарвусида келип, Елишаниң ишиги алдида тохтиди.
10 Елиша униңға өз әлчисини чиқирип: «Берип, Йорданда йәттә қетим чөмүң. Тениңиз тазилинип, пүтүнләй йеңилиниду»,— деди.
11 Нааманниң ачиғи келип, у кәтти. У: «Мән ойлиғандим: у өзи чиқип, Худайи Йәһваниң исмини чақирип, қолини маңа тәккүзүп, мохони сақайтиду.
12 Дәмәшқниң Абана билән Парпар дәриялири Исраилниң барлиқ сулиридин артуқ әмәсмеди? Мән уларда чөмүп тазиланматтимму?»— дәп рәнҗиди. Шуниң билән у хапа болуп қайтти.
13 Мәзкүр чағда униң хизмәткарлири йеқинлишип, униңға: «Атимиз, әгәр пәйғәмбәр қандақту бир мурәккәп нәрсини қилиң дегән болса, қилматтиңизму? Әнди болса, у пәқәт чөмүң, шуниң билән тазилинисиз дегәндә, буни қилмамсиз»,— дейишип, мәслиһәт бәрди.
14 Нааман берип, Йорданда, Худа адиминиң сөзи бойичә, йәттә қетим чөмди. Шуниң билән униң тени кичик балиниңкидәк болуп йеңиланди һәм у пүтүнләй тазиланди.
15 Андин у Худа кишигә өзи һәм униң пасибанлири қайтишип кәлди. У Елишаниң алдида туруп: «Мана, әнди мән шуни билдимки, йәр йүзидә Исраил Илаһидин башқа Худа йоқ екән! Демәкчи, мениң илтипатимни қобул қилиң»,— деди.
16 Елиша җававән: «Йүзи алдида мән туруватқан Йәһва Худа тириктур! Мән һечқандақ соға қобул қилмаймән»,— деди. Сәрдар қанчә өтүнсиму, пәйғәмбәр һәдийә елиштин баш тартти.
17 Шуниңдин кейин Нааман: «Әгәр шундақ болса, қулиңизға икки хечир көтирәлигидәк йәр тописидин бәрсун, чүнки әнди қулиңиз көйдүрмиләрни һәм қурбанлиқларни башқа худаларға әмәс, пәқәт Йәһва Худаға әкелидиған болиду!
18 Пәқәт мундақ бир әһвалдила Йәһва қулиңизни кәчүргәй: һөкүмдарим Раммонниң өйигә ибадәткә барғанда, у мениң қолумға тайиниду, шуңлашқа мәнму униң билән тазим қилишқа мәҗбур болимән. Йәһва қулиңизни мошу һаләттә кәчүрсунчу»,— дәп өтүнди.
19 Елиша униңға: «Течлиқта болуң»,— дәп бәрикәтлиди. У пәйғәмбәрдин азирақ нери барғанда,
20 Худа адими Елишаниң хизмәткари Гехази: «Мана, ғоҗам мону сириялик Нааманниң қолидин соғисини алмиди. Йәһва тириктур! Мән кәйнидин жүгрәп йетип, униңдин бирмунчә нәрсиләрни еливалай»,— дәп ойлиди.
21 Шундақ қилип, Гехази Нааманниң кәйнидин жүгриди. Нааман кәйнидин келиватқан адәмни көрүп, һарвусидин чүшүп, униңдин: «Течлиқ билән келиватамсән?»— дәп сориди.
22 У җававән: «Течлиқ билән. Ғоҗайиним мени сизгә мундақ сөзләр билән әвәтти: “Мана, һазир маңа Әпрайим теғидин пәйғәмбәрләр нәслидин икки яш киши кәпту. Шулар үчүн бир талант күмүч вә икки кишилик кийим бәргин”, дәйду»,— деди.
23 Нааман җававән: «Өтүнүп кетәй: бир талант орниға иккини ал!»— дәп илтимас қилди. Шуниң билән икки талант күмүчни икки болаққа йогәп, икки кишилик кийимни берип, икки қулини буларни көтәргүзүп, Гехазиниң алдида жүргүзди.
24 Дөңгә йәткәндә у уларниң қолидин барлиқ нәрсини елип, өйидә тиқивалди. Адәмләрни қоюп бәрди һәм улар кәтти.
25 У қайтип келип, егиси Елишаниң алдиға кәлгәндә, пәйғәмбәр униңдин: «Сән нәдин кәлдиң, Гехази?»— дәп соал қойди. У җававән: «Қулуң һеч йәргә бармиди»,— деди.
26 Шу чағда пәйғәмбәр униңға: «Һарвусидин чүшүп, алдиңға әву киши алдириғанда, мениң жүригим сениң билән болмидиму? Һазир күмүч һәм кийимләрни, зәйтун дәрәқлири, үзүмзарлиқлар, ушшақ һәм қара мал, әр-аял қулларни алидиған вақитму?
27 Нааманниң мохоси саңа вә әвладиңға мәңгү жуқсун!»— дәп паш қилди. Шуниң билән хизмәткари униңдин пүтүнләй мохода, қардәк ақарған түридә, чиқип кәтти.
