Самуилниң 2-язмиси 3:1—39
3 Уруш Саул өйи билән Давут өйиниң арисида давамлиқ болди. Бирақ Давут барғансири күчлинип, Саулниң өйи болса аҗизланди.
2 Давутниң Һибронда оғуллири туғулди. Униң тунҗиси Амнон йизриәллиқ Ахиноамдин болди.
3 Иккинчиси Килаб Абигалдин, үчинчиси Абсалам Гишурниң падишаси Талмайниң қизи Маахадин еди.
4 Төртинчиси Адония Хагитаниң оғли, бәшинчиси Шифатия Абиталниң оғли.
5 Алтинчиси Йитриам Әглаһтин, буларниң барлиғи Һибронда туғулди.
6 Саул билән Давутниң өйлири арисида уруш жүргүзилгәндә, Абнер Саулниң өйи тәрипидә болди.
7 Саулниң һаяти вақтида Айяһниң қизи, Ризпаһ исимлиқ кенизиги болған еди. Ишбошет Абнерға: «Сән немишкә мениң атамниң кенизиги билән яттиң?»— деди.
8 Абнер Ишбошетниң бу сөзлиригә қаттиқ аччиғи келип: «Мән сениңчә ишт башму? Мән Йәһудияға қарши атаң Саулниң өйигә, униң ағинилиригә яхшилиқ қилип, сени Давутниң қолиға селип бәрмидим. Сән болсаң, бүгүн маңа бу аял билән қилған ишимни әйипкә қоюватамсән немә?
9 Уни вә буни Тәңри Абнер билән қилиду һәм йәнә қошиду, Йәһва Давутқа қәсәм бәргинидәк, мән униңға әмгәк қилимән.
10 Саулниң өйидин падишалиқни тартип, Давутниң тәхтини Исраилниң һәм Йәһуданиң үстидин, Дандин башлап Бәршәбағичә қойимән!»— деди.
11 Бу вақиәдин кейин Ишбошет Абнердин қорқанлиғидин униңға һечбир сөз ейталматти.
12 Абнер шу вақитта өзигә вакаләтән әлчиләрни Давутқа әвәтип: «Ушбу йәр кимниң? Сиз мениң билән иттипақ қуруң, шу вақитта пүткүл Исраилни сизгә қаритиш үчүн, мениң қолум сиз билән болиду»,— дәп тәклип бәрди.
13 Давут униңға җававән: «Яхши, мән сениң билән иттипақ қуримән. Пәқәт бир нәрсинила сениңдин сораймән: сән мениң үзүмни көрүшкә кәлгәндә, әгәр өзәң билән Саулниң қизи Микални әкәлмисәң, мениң билән учришалмайсән»,— дәп шәрт қойди.
14 Шуниң билән Давут Саулниң оғли Ишбошетқа әлчиләрни әвәтип:«Мениң аялим Микални қайтуруп бәргин, чүнки у мениң билән филистиялиқларниң хәтнисиз җинислириниң 100 учиға некаланған еди»,— деди.
15 Ишбошет адәм әвәтип, Микални йолдиши, Лаишниң оғли Палтиилдин елип кәлди.
16 Униң ери униң билән меңип жиғлап, Бахуримғичә узатти. Абнер униңға: «Болди, өйүңгә қайт!»— дәп буйриди. У қайтип кәтти.
17 Шу арида Абнер Исраил ақсақаллири билән сөһбәт қурди: «Түнүгүнму вә алдиңқи күниму Давутниң силәр үстидин падиша болғинини халиған едиңлар.
18 Демәк, буни орунлаңлар, чүнки Йәһва Давут тоғрисида: “Мениң қулум Давут арқилиқ Мән хәлқим Исраилни филистиялиқлар вә барлиқ дүшмәнләр қолидин қутқузимән!”— дегән еди».
19 Шунила Абнер Бениаминғиму ейтатти. Абнер Давутқа Исраил вә Бениамин өйлири тоғрилиқ яқидиған нәрсиләрни ейтип бериш үчүн Һибронға барди.
20 Абнер Һибронға, Давутниң қешиға өзи вә униң билән 20 киши кәлди. Давут Абнер билән униң кишилири үчүн мәйрәмлик чай бәрди.
21 Шу чағда Абнер Давутқа: «Мән берип, ғоҗайиним падишаға барлиқ исраиллиқларни жиғип беримән. Улар сиз билән келишим түзүп, сиз һәммә җәһәттин уларниң үстидин халиғиниңизчә һөкүмранлиқ қилисиз»,— дәп вәдә бәрди. Давут Абнерни теч-аманлиқ билән қоюп бәрди.
22 Мана, Давутниң чакарлири һәм Йоаб зор олҗа билән униңға қайтип кәлди. Абнер Давут билән Һибронда болмиған еди, чүнки Давут уни теч-аман қоювәткәнди.
23 Йоаб өз қошуни билән кәлгәндә, униңға: «Мана, Нәрниң оғли Абнер падишаға кәлди вә у уни теч-аман қоюп бәрди»,— дәп йәткүзүлди.
24 Шуниң билән Йоаб падишаға кирип: «Мана, сизгә Абнер келипту. Немишкә сиз уни қоюп бәрдиңиз?
25 Сиз Нәрниң оғли Абнерни билисиз, у сизни алдашқа кәлгән еди. У сизниң кириш-чиқишиңизни биливелиш үчүн вә сиз немә қиливатқиниңизни көрүш үчүн кәлгәнди»,— деди.
26 Йоаб Давуттин чиқип, Абнерниң кәйнидин адәм әвәтип, уни Гасир яридин қайтурди. Давут болса бу һәққидә билмиди.
27 Абнер Һибронға қайтип кәлгәндә, Йоаб уни дәрвазилар тәрәпкә апирип, униң билән бир сөзи бардәк қилип, қосиғиниң төвән қисмиға қиличлиди. Шуниң билән Абнер Йоабниң иниси Асаил үчүн өлди.
28 Давут бу тоғрисида аңлап: «Мән һәм мениң падишалиғим Йәһваниң алдида мәңгү Нәрниң оғли Абнерниң қенидин пактур!
29 Бу қан Йоабниң бешиға һәм атисиниң пүткүл өйигә қаритилсун, Йоабниң өйидин еқитмиси бар вә моху кесәлгә гириптар, һасатаяқ тутқан киши йоқалмисун. Шуниңдәкла қиличтин өлүдиған вә нанға муһтаҗ адәм болувәрсун!»— дәп ләнәт оқуди.
30 Йоаб билән Абишай Абнерни иниси Асаилни у Гибионда җәң вақтида өлтүргини үчүн өч алди.
31 Шуниң үчүн Давут Йоабқа һәм униң билән болған хәлиққә: «Кийимлириңларни жиртип, канаптин кийим кийип, Абнерниң мурдиси алдида меңип, қаттиқ жиғлаңлар!»— дәп буйриди. Өзи Давут падиша униң мурдисиниң кәйнидә маңди.
32 Абнерни Һибронда дәпин қилди. Падиша үн селип Абнерниң өлүмидә жиғлап, униң билән пүткүл хәлиқ жиғлиди.
33 Падиша Абнер тоғрисида мусибәт нахшини ейтти:
«Абнер қилмишкәр өлүдиғандәк
Өлүши керәкмеди?
34 Сениң қоллириң бағланған әмәс,Путлириң кишәнләнмигән еди.
Бирақ сән зулумларниң қолидин Жиқилғандәк, жиқилип өлдүң!»
Барлиқ хәлиқ Абнер һәққидә техиму жиғлашти.
35 Һәммә хәлиқ келип, Давутни ғизалинишқа дәвәт қилди, чүнки техи күн патмиған еди. Лекин Давут қәсәм ичип: «Уни яки буни Пәрвәрдигар мениң билән қилсун вә йәнә қошсун, әгәр мән күн патқичә нанни яки башқа бир таамни йесәм!»— деди.
36 Буни хәлиқ аңлиғанда, униң көзидә бу йеқимлиқ болди. Падишаниң барлиқ иш-һәрикәтлири хәлиққә яқатти.
37 Бар хәлиқ вә пүткүл Исраил шу күни билдики, Нәрниң оғли Абнерни өлтүриветишкә падишадин әмир болмиған еди.
38 Падиша чакарлириға: «Силәр мәзкүр күндә Исраилда ким һалак болғанлиғини билдиңларму? У улуқ бәг еди.
39 Амма мән һазир аҗизмән вә әндила падиша болушқа майландим. Бу кишиләр болса, Зеруяниң оғуллири, мениң үчүн еғирчилиқ қиливатиду. Йәһва бундақ рәзиллик қилғанни униң яманлиғи бойичә җазалисун!»— деди.
