Тарихнамә 1-язма 17:1—27
17 Давут өз өйидә яшиғанда, у Натан пәйғәмбәргә: «Мана мән кедр яғачтин ясалған өйдә яшаватимән, һә, Йәһваниң килишим сандуғи болса, терә йопуқлар астида турмақта»,— деди.
2 Натан Давутқа җававән: «Көңлүңдики һәммә нәрсини қил, чүнки сениң билән һәқиқий Худа!»— деди.
3 Лекин шу кечидә Натанға Йәһваниң сөзи болди:
4 «Тур берип, Мениң қулум Давутқа мундақ дегин: “Сән Маңа маканлишим үчүн өй салмайсән.
5 Сәвәви, Мән Исраилни ачиққан күндин башлап чедирдин чедирға, макандин маканға йөткилип жүрүватимән.
6 Мән пүткүл Исраил билән қәйәрдиму болмисам, Өз хәлқимни беқишқа буйруған һакимларниң бирсигә: “Немишкә силәр Маңа кедр яғачтин өй салмайсиләр!”— дедимму?
7 Шуңа қулум Давутқа мундақ дегин: “Йәһва Сәрдар саңа ейтмақта: “Мән сени Мениң хәлқим Исраилниң үстидин һөкүмран болушқа һоҗра өйүңдин, қойлар арисидин алдим.
8 Мән сениң билән, сән қәйәргә бармисаң, биллә болуп, йүзүңдин барлиқ дүшмәнлириңни уҗүқтуруп, сениң исмиңни йәр-зиминдики бүйүкләрниң исмилириға тәңләштүрдим.
9 Шундақла хәлқим Исраилға орун берип, уни тәрдим вә у һазир өз орнида истиқамәт қилип, униңдин қозғалмайду, вәһшиләр уни авалқидәк вәйран қилмайду.
10 Мән хәлқим Исраилниң үстидин һакимларни қойған әшу күнләрдә, Мән барлиқ дүшмәнлириңни тизгинлидим вә Йәһва саңа өйүңни ясап бериду, дәп җакалаватиду.
11 Сениң күнлириң пүткәндә, атилириңға өтисән, шу чағда Мән сәндин кейин уруғуңни тикләп, оғуллириңниң бирини елип, униң падишалиғини чиңийтимән.
12 У Маңа өй салиду һәм Мән униң тәхтини мәңгүгә бәкитимән.
13 Мән униң Атиси болумән, у болса Маңа оғул болиду вә Мән Өзәмниң рәһим-шәпкитимни, сениңдин авал болғандин тартивалғандәк, тартивалмаймән.
14 Мән уни Мениң өйүмдә һәм Мениң падишалиғимда әбәдий қоюмән вә униң тәхти мәңгү туриду”».
15 Барлиқ ушбу сөзләрни вә пүтүнләй мошу көрүнүшни Натан Давутқа топ-тоғра ейтип бәрди.
16 Андин Давут падиша Йәһваниң алдиға келип мундақ сөзләрни ейтти: «Пәрвәрдигарим Йәһва мән ким шунчә, мени вә мениң өйүмни Сән егиз көтәргидәк?
17 Амма бу техи Сениң көзүңдә аз билинипту. Сән қулуңниң өйи һәққидә келәчәкни ечип, маңа бүйүк адәмләргә қариғандәк қараватисән, Йәһва Тәңрим!
18 Саңа йәнә Давут Сән уни һөрмәтләп, шан-шәрәпкә бөлүгиниң тоғрилиқ немә дәйду?! Сән Өзәң қулуңни билисән.
19 Йәһва! Бәндәң үчүн Сән жүригиңниң илтипати бойичә мошу улуқ нәрсиләрни: шан-шөһрәтни аян қилиш үчүн билдүриватисән.
20 Йәһва! Саңа охшаш һечким йоқ, Сениңдин башқа, қулақлиримиз аңлиши түпәйли, Худа йоқтур!
21 Шуниңдәкла йәрдә Сениң хәлқиң Исраилдәк, униңға Яратқучи келип, Өзигә хәлиқ қилиш үчүн сетивалған хәлиқ барму?! Сән буни Өз исмиңни улуқ һәм һәйвәтлик қилиш вә Мисирдин қутулдурған Өз хәлқиңниң алдидин рәзил хәлиқләрни қоғлаветиш үчүн қиливедиң.
22 Шундақ қилип, хәлқиң Исраилни мәңгүгә Сән Өз хәлқиң атидиң вә Сән, Йәһва, улар үчүн мәңгүгә Худа болдуң.
23 Демәкчи, аһ Йәһва, Сән Өз қулуң вә униң өйи һәққидә ейтқан сөзүң әбәдий-әбәт һәқ болсун вә Сән ойлиғиниңни әмәлгә ашурғайсән.
24 Сениң исмиң әсирләр бойи һәқ вә улуқ болғай! Һәммиси ейтсун: “Йәһва Сәрдар, Исраилниң Худаси — Исраил үчүн Бәрпакардур! Шундақла бәндәң Давутниң өйи алдиңда мустәһкәм болсун.
25 Сән, Пәрвәрдигарим, қолуңни униң өйини қуруп беришиң үчүн ачқанлиқтин, қулуң келип, алдиңда қәлбини ечип дуа қилмақта.
26 Демәк, Йәһва, Сән Қорғиним вә Сән Өз хизмәтчиңгә мошундақ яхшилиқни буйруватисән.
27 Ейтмақчи, Өз қулуңниң өйини бәрикәтлигәй, у мәңгү йүз алдиңда болғай! Әгәр сән, Йәһва, уни бәрикәтлисәң, у әбәдий-әбәт бәрикәтлиниду!”».
