Тарихнамә 1-язма 21:1—30
21 Шәйтан Исраилға баш көтәрди вә Давутни Исраилни санап чиқишқа дәвәт қилди.
2 Шуниң билән Давут Йоабқа вә хәлиқниң башчилириға: «Берип, Исраилни Бәәршәбадин башлап Данғичә һесаплап келип, маңа һесават бериңлар. Мән уларниң санини билишим керәк»,— деди.
3 Йоаб җававән: «Йәһва Өз хәлқини һазирқидин йүз һәссә көпәйтсун! Лекин, һөкүмдарим падиша, улар һәммиси падишайимниң қуллири әмәсму? Немә үчүн һөкүмраним буни тәләп қиливатиду? Немишкә бу ишни Исраилға әйипкә қоюлуши үчүн қилиш керәк?»— деди.
4 Амма падишаниң сөзи Йоабниң сөзидин ешип чүшти. Шуниң билән Йоаб берип, пүткүл Исраилни чарлап, Йерусалимға қайтип кәлди.
5 Йоаб Давутқа тизимланған хәлиқниң һесавини бәрди. Барлиқ исраиллиқларниң арисида 1 100 000 урушқа тәйяр әскәр чиқти. Йәһудида болса, 470 000 қилич чиқиридиған әр бар болди.
6 Лекин Ләвий һәм Бениаминни Йоаб улар билән биргә һесаплимиди, чүнки униңға падишаниң пәрмани яқмиған еди.
7 Һәқ Худаниң көзидә ушбу һәрикәт көңүлсиз болуп, У Исраилни җазалиди.
8 Давут һәққаний Худаға йелинип: «Мән бәк еғир гуна қилдим. Әнди сорайдиғиним, қулуңниң әйивини кәчүргәйсән, чүнки мән интайин зор әқилсизлик өткүздүм»,— дәп ялвурди.
9 Йәһва Давутниң вәлийи Гадқа:
10 «Берип, Давутқа ейтқин: “Йәһва мундақ дәйду: “Мән саңа үч җазани тәғдим қиливатимән, өзәңгә шуларниң арисидин бирини таллавал һәм Мән уни үстүңдин әмәлгә ашуримән”»,— деди.
11 Гад Давутқа келип, униңға: «Йәһва мундақ дәйду: “Өзәңгә таллавал —
12 үч жил давамида ачарчилиқ болиду яки үч ай давамида сени дүшмәнлириң қистайду вә уларниң қурали кәйниңдин йетиду, яки үч күн давамида Йәһваниң қиличи, йәни өлүм вабаси йериңдә жүрүп, Йәһваниң пәриштиси Исраил чәклиридә яшиған адәмлириңни қириду”. Қарап чиқ, мән Әвәткүчигә қандақ җавап берәй?»— деди.
13 Давут Гадқа: «Немә дегән еғирчилиқ мениң үчүн, лекин Йәһваниң қолиға чүшәй, чүнки Униң рәһим-шәпқәтлиги интайин улуқтур! Адәмниң қолидин өлгүм кәлмәйду»,— дәп җавап бәрди.
14 Йәһва Пәрвәрдигар Исраилға өлүм вабасини әвәтти вә исраиллиқлардин 70 000 адәм һалак болди.
15 Һәққаний Худа пәриштисини турғунлирини қириветиш үчүн, Йерусалимға әвәтти. Йәһва униң қириватқинини көрүп, мәзкүр апәт тоғрисида ағринди. Шуңа У қирғучи пәриштигә: «Йетиду! Әнди қолуңни чүшәр»,— дәп буйриди. Шу чағда Йәһваниң пәриштиси йәвусийлиқ Аравнанниң хамини қешида туратти.
16 Давут көзини көтирип қариведи, йәр билән асманниң оттурида турған Йәһваниң пәриштисини көрди. Униң қолида Йерусалимға қаритилған, ғилаптин чиқирилған қиличи болди. Шуниң билән канап кийгән Давут һәм ақсақаллар йүзлиригә жиқилди.
17 Давут һәқ Худаға: «Хәлиқни һесаплашқа пәрман қилған мән әмәсму? Мән гуна өткүзүп, қилмишкәр болған киши! Бу қойларчу немә қилди? Пәрвәрдигарим Йәһва! Қолуң мениңдә, атамниң өйидә болсун, хәлқиң үчүн қолуң һалакәт болмисунчу!»— дәп һәсрәттә вақириди.
18 Шу чағда Йәһваниң пәриштиси Давутқа йәткүзүш үчүн, мону сөзләрни деди: «Давут йәвусийлиқ Аравнанниң хаминида Йәһваға қурбангаһ ясашқа кәлсун!»
19 Давут өзигә Йәһваниң исми билән ейтилған сөзләрни орунлашқа киришти.
20 Аравнан кәйнигә қариса, пәриштини көрди, униң билән болған төрт оғли шу чағ мөкүвалди. У вақитта Аравнан буғдайни йәнчивататти.
21 Давут Аравнанға кәлди. Аравнан Давутниң кәлгинини көрүп, хамандин чиқип, Давутқа йәргичә тазим қилди.
22 Давут Аравнанға: «Хаминиң орунлашқан җайиңни маңа бәргин, мән униңда Йәһва Худаға қурбангаһ салимән. Хәлиқтә ваба тохтиши үчүн, бу җайни маңа һәқиқий баһасиға сетип бәргин»,— дәп мураҗиәт қилди.
23 Аравнан җававән: «Өзиңизгә елиң вә һөкүмдарим падиша көзидә дурус көргән нәрсини қилсун. Мана мән өкүзниму көйдүрмигә вә йәнчиш қуралларни отунға һәм буғдийимни һәдийәгә беримән»,— деди.
24 Шунда Давут падиша Аравнанға: «Яқ, мән һәқиқий баһасиға сетивелишни халаймән. Мән Йәһваға сениң мүлүгүңдин вә көйдүрмигә һәқсиз алған нәрсиләрни әкәлмәймән»,— дәп унумиди.
25 Шундақ қилип, Давут Аравнанға ушбу орун үчүн 600 шекәл алтун бәрди.
26 Андин Давут шу җайда Рәбб Йәһваға қурбангаһ ясап, униңда көйдүрмиләрни вә шүкүр қурбанлиқларни әкелип, Йәһвани чақирди. У уни аңлап, көйдүрмә қурбангаһиға бәлгү ретидә әрштин өртни әвәтти.
27 Йәһва пәриштисигә ейтиведи, у қиличини ғилавиға салди.
28 Давут Йәһваниң уни йәвусийлиқ Аравнанниң хаминида аңлиғанлиғини көрүп, шу йәрдә қурбанлиқ сунди.
29 Муса чөл-баяванда ясиған Йәһваниң макани вә көйдүрмиләр қурбангаһи шу вақитта Гибион егизлигидә болған еди.
30 Шуңлашқа Давут Худани сораш үчүн у җайға баралмиди, сәвәви Йәһваниң пәриштисиниң қиличидин қорқатти.
