Тарихнамә 2-язма 10:1—19
10 Реһабам Шәкәмгә барди, чүнки Шәкәмгә уни падиша қилип қоюшқа пүткүл Исраил кәлгән еди.
2 Набатниң оғли Йеробоам бу тоғрисида аңлиғанда, у падиша Сулаймандин қечип кетип, Мисирда болған еди, лекин әнди Йеробоам Мисирдин қайтип кәлди.
3 Сәвәви, униңға адәм әвәтилип, чақиртилған еди. Шу чағда Йеробоам һәм барлиқ Исраил келип, Реһабамға:
4 «Атаң бизгә интайин еғир жүкни салди, демәкчи, атаңниң вәһший ишини вә у бизгә артқан еғир жүкини сән йеникләштүрүп бәргинә һәм биз саңа хизмәт қилимиз»,— дәп өтүнди.
5 У уларға: «Үч күндин кейин маңа келиңлар»,— дәп җавап бәрди. Шуниң билән хәлиқ тариди.
6 Реһабам падиша униң атиси Сулайман һаят вақтида униң алдида турған яшанған кишиләр билән мәслиһәтләшти: «Силәр маңа бу хәлиқкә немә дейишкә, қандақ мәслиһәт берисиләр?»
7 Улар җававән униңға: «Әгәр сиз бу хәлиқкә мунасивәтлик меһриван болуп, уларға яқсиңиз вә уларға иллиқ сөзләрни қилсиңиз, улар барлиқ күнләрдә сизниң қуллириңиз болиду»,— дейишти.
8 Амма у мәслиһәт бәргән қериларниң сөзлирини ташлап, униң билән биргә өскән яш адәмләр билән мәслиһәтләшти.
9 У уларға: «Силәр маңа бу хәлиқкә немә ейтиш үчүн, қандақ мәслиһәт қилисиләр? Улар маңа: “Атаң бизгә салған жүкни йеникләштүрүп бәргин”,— дәйду», деди.
10 Униң замандашлири болған яш жигитләр униңға: «Саңа: “Атаң бизгә артқан еғир жүкни йеникләштүрүп бәр”, дегән хәлиқкә мундақ җавап бериң: “Мениң чимәлтигим атамниң янпашлиридин йоғандур!
11 Демәк, әгәр мениң атам силәрни еғир жүк астида тутқан болса, мән боюнтуруғиңларниң еғирчилиғиға техиму жүк қошимән. Атам силәрни аддий қамча билән җазалиған болса, мән силәрни тикәнлик қамчилар билән саваймән!”»— дәп җавап бәрди.
12 Йеробоам һәм барлиқ хәлиқ Реһабамға у буйриғандәк, үчинчи күни кәлди.
13 Шу чағда падиша уларға қаттиқ җавап қайтурди, чүнки падиша Реһабам қериларниң мәслиһитини инкар қилип, уларға яшларниң мәслиһитини йәткүзүп:
14 «Атам мениң силәргә еғир жүкни салғанди, мән болсам техиму еғирлаштуримән, у силәрни қамчилиған болса, мән тикәнлик қамчилар билән силәрни саваймән!»— деди.
15 Шундақ қилип, падиша хәлиқни тиңшимиди, чүнки бу иш һәққаний Худа тәрипидин шундақ орунлаштурған еди. Шуниң билән Йәһва силомлиқ Ахия арқилиқ Набатниң оғли Йеробоамға ейтқан сөзини орунлиди.
16 Пүткүл Исраил падишаниң уни аңлимиғинини көрүп, бирдәк падишаға мундақ җавап қайтурди: «Биздә Давутқа қандақ иштракимиз бар? Бизниң Йишай оғлида һечқандақ несивимиз йоқ. Шуңа, Исраил өз чедирлириңға қайт! Әнди, Давут, өз өйүңнила билгин!» Шуниң билән барлиқ исраиллиқлар өз маканлириға қайтишип кәтти.
17 Пәқәт Йәһуда шәһәрлиридә яшаватқан Исраил оғуллири үстидин падиша болуп Реһабам қалди.
18 Реһабам селиқ жиғиш үчүн башчи Һадорамни әвәтти, лекин Исраил оғуллири униңға таш етип, уни өлтүрди. Реһабам падиша болса, шу пәйттә чапсан һарвусиға олтирип, Йерусалимға қечип кәтти.
19 Шундақларчә исраиллиқлар Давут өйидин мошу күнгичә чәтнәп кәтти.
