Тарихнамә 2-язма 6:1—42
6 Шу вақитта Сулайман: «Йәһваға қаранғулуқта яшаш лайиқтур.
2 Мән Саңа макан үчүн, Сениң әдәт яшайдиған орнуңни салдим!»— дәп җакалиди.
3 Андин падиша хәлиқ тәрәпкә қарап, пүткүл Исраил жиғинини бәрикәтлиди. Исраилниң барлиқ җәмийити өрә турған еди.
4 Падиша мундақ сөзләрни ейтти: «Исраилниң Худаси Йәһва мубарәктур! У атам Давутқа Өзи ейтқан сөзләрни һазир болса Өз қоли билән орунлап бәрди. У мундақ дегәнди:
5 “Мән хәлқимни Мисир зиминидин ачиққан күндин башлап, Исраил қәбилилириниң һечбирсидә Мениң исмим болидиған шәһәрни таллимидим вә хәлқим Исраилни башқуридиған инсанниму таллимидим.
6 Лекин кейин Мән исмим болидиған Йерусалимни таллап, Мениң хәлқим Исраилниң үстидин һөкүмранлиқ қилишқа Давутни таллидим”.
7 Атам Давутниң жүригидә Исраилниң Тәңри Йәһваниң исмиға атап, өй селиш нийити болған еди.
8 Амма Йәһва атам Давутқа: “Сениң қәлбиңдә Мениң исмимға өй селиш нийитиң бар. Бу яхши, сениң жүригиңдә болған арзу-арман.
9 Амма сән әмәс, бәлки сениңдин төрәлгән оғлуң Мениң исмимға беғишлап өй салиду”,— деди.
10 Әнди болса, Йәһва вәдилигән сөзини орунлиди. Мән атам Давутниң орниға туруп, Йәһва ейтқандәк, Исраилниң тәхтигә олтардим һәм Исраил Рәбби Йәһваниң исмиға беғишлап өй салдим.
11 Шундақла униңда Йәһваниң Исраил оғуллири билән түзгән келишими бар сандуқни қойдум».
12 Шуниң билән у Йәһва қурбангаһи алдида пүткүл Исраил жиғинини башқуруп, қоллирини әршкә көтәрди.
13 Униңдин бурун Сулайман мистин бүгүлүк ясап, уни һойлиниң оттуриға қойди. Бүгүлүкниң узунлиғи 5 җәйнәк, егизлиги 3 җәйнәк еди. У униңға чиқип, барлиқ Исраил жиғининиң алдида тизлинип, қоллирини асманға көтәрди.
14 Падиша мундақ дуа-илтиҗа қилди: «Йәһва, Исраилниң Пәрвәрдигари! Саңа охшаш һәм Саңа баравәр һечким йә асмандиму, йә йәрдиму йоқтур! Сән келишимни сақлап, пүтүн жүригидин Сениң алдиңда жүргән қуллириңға шәпқәтни йоллайсән:
15 Сән бәндәң Давутқа, мениң атамға, униңға дегиниңни вә еғизиңдин чиққанни ушбу күндә Өз қолуң билән әмәлгә ашурдиң.
16 Әнди Исраилниң Бәрпакари Йәһва, атам, қулуң Давутқа, ейтқиниңни орунлап бәргинә. Сән мундақ вәдә қилғандиң: “Сениң әвладиңдин Мениң йүзүм алдида Исраилниң тәхтидә олтарған киши йоқап кәтмәйду. Пәқәт әгәр сениң оғуллириң өз йолини Мениң қанунимға мувапиқ, сән алдимда қандақ жүргән болсаң, шундақ жүрсә, тәхттә дайим олтириду”.
17 Әнди болса, Исраилниң Илаһи Йәһва, Сән атам Давутқа вәдә бәргән сөзүң чиң болғай.
18 Һәқиқәтән, Худаға инсанлар билән йәрдә яшаш лайиқму? Мана, һәтта асманлар вә асманларниң асмини Сени сиғдуралмайду, мән салған ушбу өй техиму өзигә сиғдуралмайду!
19 Бирақ, Худайим Йәһва, бәндәңниң дуасиға һәм униң илтиҗасиға көз селип, Сениң қулуң Саңа ялвуриватқан мураҗийитигә қулақ салғина!
20 Көзлириң кечә-күндүз ушбу өйгә қаритилған болуп, Өзәң таллиған мәзкүр җайға очуқ болсун. Сән Өзәң: “Мошу җайға исмимни қойимән”,— дегән едиң. Шуңа бәндәң ушбу орунда дуа қилғанда, аңлиғина!
21 Ушбу җайда Сениң қулуң вә хәлқиң Исраил дуа қилғанда, асмандики маканиңдин аңлап, рәһимлик қилғайсән!
22 Адәм балиси йенидики кишигә қарши гуна өткүзүп, униңдин қәсәм тәләп қилса вә қәсәм үчүн улар өйүңгә келип, қурбангаһиң алдида турса,
23 әрштин аңлап, қуллириң үстидин һөкүм чиқарғина: әйипкар бешиға униң ишини қоюп, әйипкарни җазалиғина, һәқ кишини униң һәқлиғи бойичә ақлиғина.
24 Хәлқиң Исраил дүшмини алдида мәғлубийәткә учрап, чүнки улар Сениң алдиңда гуна қилди, Саңа қарап, исмиңни мәдһийиләп, ушбу өйдә Сени ялвуруп, кәчүрүм сориса,
25 шу чағда Сән әрштин аңлап, хәлқиң Исраилниң гунасини кәчүрүп, атилириға бәргән зиминға қайтурғина.
26 Сама тутулуп йепилғанда вә улар Сениң алдиңда гуна қилғанлиғи үчүн ямғур яғмиғанда, улар ушбу җайда дуада мураҗийәт қилип Сениң исмиңни махтиғанда һәм Сән уларни мулайимлаштуруп гуналиридин қайтқузғанда,
27 шу чағда әрш-самадин аңлап, қуллириңниң һәм хәлқиң Исраилниң әйиплирини кәчүрүп, уларға жүридиған яхши йолни көрсәткинә. Сән хәлқиңгә мирасқа бәргән йериңгә ямғур әвәткинә.
28 Йәр-зиминда ачарчилиқ, өлүмлүк ваба, көйдүридиған шамал, дат, чекәткә билән қурут пәйда болса яки дүшмәнлири хәлқиңни өз йеридә қийниса, яки қандақту-бир апәт яки кесәл басса,
29 һәрқандақ дуада, һәрқандақ илтиҗада, мәйли у қандақту-бир кишидин яки пүткүл хәлқиң Исраилдин болса, чүнки улар өз дәрдини һәм көңүл ағриғини һис қилип, ушбу өйгә қоллирини созғанда,
30 Сән асмандин, яшайдиған маканиңдин, аңлиғина вә кәчүрүп, һәрқайсиға униң йоллири бойичә җавап бәргинә. Сәвәви, ялғуз Сән һәрқайсиниң қәлбини, инсан оғуллириниң жүрәклирини тонуп-билисән!
31 Улар Сениңдин қорқуп, Сениң йоллириң билән барлиқ күнләрдә, Сән бизниң әҗдатлиримизға һәдийә қилған йәрдә яшиши үчүн, Сениңдин улар әймәнсун!
32 Һәтта Сениң хәлқиң Исраилдин болмиған мусапир жирақ йәрдин Сениң улуқ исмиңни аңлап вә Сениң қадир күч-қудритиңни ишлириң арқилиқ билип кәлгәндә, чүнки чоқум улар келип, мәзкүр өйниң алдида дуа қилиду.
33 Әрштин, макан тутқан җайиңдин аңлап, Саңа мусапир-чәтәллик дат-пәрияд қилса, йәрниң барлиқ хәлиқлири Сениң исмиңни тонуп, хәлқиң Исраилдәк Сениңдин қорқуши үчүн, уларни аңлиғина. Улар мошу, мән Саңа қурған ибадәтхана, Сениң исмиң билән атилидиғининиму билсун.
34 Хәлқиң Сән әвәткән йәргә, дүшмәнлиригә қарши урушқа маңғанда, улар Сән таллиған ушбу шәһәргә бәт бурап вә мән Сениң исмиңға атап салған һәрәмгә қарап дуа қилиду.
35 Өтүнүмәнки, асмандин уларниң дуаси билән илтимасини аңлап, керәклик нәрсини уларға қилип бәргинә.
36 Улар Сениң көз алдиңда гуна өткүзгәндә (чүнки бирму гуна қилмайдиған адәм йоқтур) вә Сән уларға аччиғиң келип, уларни дүшмәнлиригә тапшурисән. Қаршилашқучилар уларни әсиргә елип, жирақ яки йеқин йәргә елип кетиду.
37 Улар тутқунда болған зиминда өзигә келип, Саңа мураҗиәт қилиду. Улар Саңа мундақ дәп, дуа қилиду: “Биз гунакарлар, қанунсизлар һәм қилмишкәрләрдур!”
38 Улар Саңа пүткүл дили, пүткүл җени билән тутқун йеридә бәт бурап, Сән атилириға бәргән йәргә үзини қаритип, Сән таллиған шәһәргә вә мән Сениң исмиңға беғишлап салған өйгә қарап, зарлап дуа қилиду.
39 Шу чағда асмандин, макан-өйүңдин, уларниң дуаси билән илтиҗасини аңлап, хәлқиңниң гунасини кәчүрүп, ирадәң бойичә һаҗәтлик нәрсиләрни қилип бәргинә.
40 Рәббим, көзлириң һәм қулақлириң мениң ушбу җайдики дуайимға очуқ һәм диққәтлик болсунчу!
41 Һазир болса, Ниҗаткаримиз Йәһва, арамгаһ җайиңға турғина, Сән һәм Сениң қадир сандуғиң! Йәһва Рәбб, роһанийлириң қутқузулушқа орансунчу вә муқәддәслириң бәрикәтләрдә шатлансунчу!
42 Йәһва Худа, майлиғиниңдин йүзүңни нери қилмай, қулуң Давутқа иҗавәт қилған меһир-шәпқитиңни әстә тутқина!»
