Юнус 2:1—10
2 Юнус пәйғәмбәр белиқниң қарнидин өз Рәбби Йәһваға мундақ дәп, илтиҗа қилди:
2 Қистанлиғимдин мән Йәһвани чақирдим
вә У маңа җавап бәрди. Чоңқур гөрниң
қарнидин мән вақиридим һәм
Сән авазимни аңлидиң.
3 Сән мени һаңға, деңизниң қәлбигә ташлиғанда,
су еқини мени пеқиратти вә Сениң
қудрәтлик долқунлириң үстүмдин өтти.
4 Шу чағда: «Сән мени көзүңдин қоғлидиң!
Наһәтки мән яңливаштин Сениң муқәддәс
маканиңни әнди көрмәймәнму?»— дедим.
5 Сулар үстүмни қамап, нәпәсим тохтай деди.
Деңиз һеңи мени жутти, қомуч бешимни йөгиди.
6 Мән тағларниң йилтизиғичә чүштүм,
йәр дәрвазилири мени мәңгүгә тақиди...
Лекин Сән, мениң Илаһим Йәһва,
җенимни ушбу қәбирдин бошаттиң!
7 Җеним мәндә өчүватқанда Сени, Йәһва,
мән әслидим. Һәм Сән Өзәңниң муқәддәс
һәрәмиңдә дуайимни аңлидиң.
8 Карға тохтимайдиған бутларға чоқунғанлар
өзлирини Униң вапа меһир-муһәббитидин
мәһрум қиливатиду.
9 Мән болсам, шүкүр нахшилирим билән Саңа
қурбанлиримни тәғдим қилимән вә Саңа
бәргән вәдәмни чоқум орунлаймән.
Қутқузулушни пәқәт Йәһва бериду!
10 Бираз вақит өткәндин кейин Йәһва белиққа буйруқ бәрди вә у Юнусни түккүрүп, қурғаққа қайтурди.
