Яритилиш 47:1—31
47 Йүсүп берип, пирәвнгә хәвәр қилғач: «Атам билән қериндашлирим Қанан зиминидин ушшақ һәм қара мели вә барлиқ нәрсиси билән келип, Гошән йеридә болмақта»,— деди.
2 У қериндашлириниң бәшини елип, пирәвнгә тонуштурди.
3 Пирәвн Йүсүпниң қериндашлиридин: «Силәр немә билән шуғуллинисиләр?»— дәп сориди. Улар пирәвнгә җававән: «Силиниң чакарлири — қой баққучилар. Биз әҗдатлиримиздәк падичилармиз»,— деди.
4 Андин улар пирәвнгә: «Биз бу зиминда мусапирлардәк яшиғили кәлдуқ, чүнки Қанан йеридә қаттиқ ачарчилиқ сәвәвидин, силиниң чакарлириниң падилири үчүн яйлақлар йоқ. Өтүнүп қалайли, өз чакарлириға Гошән йеридә маканлишишқа рухсәт қилсила»,— деди.
5 Пирәвн Йүсүпкә: «Саңа атаң билән қериндашлириң кәпту.
6 Мисир зимини сениң бийлигиңдә. Мошу зиминниң әң яхши җайида атаң һәм қериндашлириңни орунлаштурғин. Улар Гошән йеридә яшисун вә әгәр сән уларниң ичидин қабилийәтлик адәмләрни билсәң, уларни мениң мелимни қарашқа қойғин»,— деди.
7 Андин Йүсүп атиси Яқупни әкелип, уни пирәвнгә тонуштурди вә Яқуп пирәвнни бәрикәтлиди.
8 Пирәвн Яқуптин: «Йешиңиз нәччидә?»— дәп сориди.
9 Яқуп пирәвнгә җававән: «Мениң мусапирлиқ өмрүм 130 жилдин ибарәт. Һаятим узақ болмай, җапа-мәшәқәткә толуп, ата-бовилиримниң мусапирлиқ күнлиридин аз яшидим»,— деди.
10 Шуниңдин кейин Яқуп пирәвнни бәрикәтләп, алдидин чиқип кәтти.
11 Йүсүп пирәвн униңға буйриғандәк, атиси билән қериндашлирини Мисир зиминида олтурақлаштуруп, уларға Рәмис өлкисидики әң яхши йәрләрни егиләшкә бәрди.
12 Һәм Йүсүп атисини, қериндашлирини вә атисиниң өйдикилирини бала-җақиниң сани бойичә нан билән тәминлиди.
13 Ахирида пүткүл шу йәрдә нан қалмиди, чүнки ачарчилиқ интайин еғир болди, Мисир һәм Қанан зиминлири ачарчилиқтин һалсизлинип кәтти.
14 Йүсүп Мисир һәм Қанандики кишиләр ашлиқ үчүн бәргән барлиқ пулни жиғип, пирәвнниң ордисиға йәткүзди.
15 Мисир һәм Қанан зиминлирида пул түгәп кәткәндә, барлиқ мисирлиқлар Йүсүпниң алдиға келип: «Бизгә нан бәргәйла! Пул түгәп кәткини үчүн силиниң алдилирида өлүмизму?»— дейишти.
16 Шунда Йүсүп: «Әгәр пулуңлар қалмиған болса, маллириңларни һайдап келиңлар һәм мән маллириңларни ашлиққа тегишип беримән»,— деди.
17 Улар Йүсүпкә маллирини әкелишкә башлиди вә Йүсүп уларниң атлириға, ушшақ, қара мелиға һәм ешәклиригә тегишип ашлиқ бәрди. Шу жили у уларниң мелиға тегишип, уларни ашлиқ билән тәминлиди.
18 У жил аяқлишип, келәрки жили улар униң қешиға келип: «Ғоҗимиздин пуллиримизниң түгигинини вә өй җаниварлиримизниң падилири ғоҗимизға берилип болғанлиғини йошурмаймиз. Биздә ғоҗимиз үчүн тәнлиримиздин һәм йеримиздин башқа һечнәрсә қалмиди.
19 Немә үчүн алдилирида биз һәм йеримиз вәйран болумиз? Бизни һәм бизниң йеримизни ашлиқ үчүн сетивалғила вә биз йеримиз билән пирәвнниң қуллири болайли. Бизниң өлүп кәтмәй, тирик қелишимиз вә йеримизниң вәйран болмаслиғи үчүн, бизгә уруқларни бәргәйла»,— дейишти.
20 Шу вақитта Йүсүп пирәвн үчүн мисирлиқларниң пүткүл йерини сетивалди, чүнки ачарчилиқ қаттиқ болғачқа, барлиқ мисирлиқлар етизлирини сетивәтти вә йәр пирәвнгә мәнсүп болди.
21 Йүсүп адәмләрни шәһәрләргә йөткәп, Мисирниң бу четидин у четигичә шәһәрләргә көчәрди.
22 У пәқәт каһинларниң йерини сетивалмиди, чүнки каһинларни пирәвн өзи озуқ-түлүк билән тәминләтти, улар берилгән нәрсә билән озуқлинатти. Шуңлашқа улар йәрлирини сатмиди.
23 Шу чағда Йүсүп хәлиқкә: «Мән әнди силәрни вә йериңларни пирәвн үчүн сетивалдим. Мана силәргә уруқлар, йәргә териңлар.
24 У һосул бәргәндә, униң бәшинчи қисмини пирәвнгә берисиләр, қалған төрт қисми болса етизларға уруқ үчүн вә силәргә, өйдикилириңларға, вә балилириңларға озуқ болиду»,— деди.
25 Улар җававән: «Сили җенимизни қутқуздила. Ғоҗимизниң көзидә илтипат тапайли һәм пирәвнниң қуллири болайли»,— дейишти.
26 Йүсүп пирәвнгә һосулниң бәшинчи қисмини өткүзидиған пәрман чиқарди вә бу пәрман мошу кәмгичә Мисирниң барлиқ йәр егиликлиридә күчидә болмақта. Пәқәт каһинларниң йерила, алаһидә бир груһниң йеридәк, пирәвнгә өтмиди.
27 Исраил Мисир зиминида, Гошән өлкисидә яшиди. Улар шу йәрдә маканлашти, уларниң әвлади пәйда болди, улар интайин көпәйди.
28 Яқуп Мисирда 17 жил өмүр сүрди, барлиғи болуп у 147 жил яшиди.
29 Исраилниң өлүм вақти кәлди. Шу чағда у оғли Йүсүпни чақирип, униңға: «Әгәр мән нәзәриңдә илтипат тапқан болсам, илтимас, қолуңни йотам астиға қоюп, маңа сөйүмлүк меһриванлиқ һәм садиқлиқ көрситиштә қәсәм қилғин. өтүнүмән, мени Мисирда дәпин қилмиғин.
30 Мән өлүп әҗдатлиримға қошулғанда, мени Мисирдин елип чиқип, әҗдатлиримниң қәбридә дәпин қилғин»,— деди. Йүсүп вәдә берип: «Сән ейтқиниңчә қилимән»,— деди.
31 Шунда Исрайил униңға: «Қәсәм қил!»— деди. Йүсүп униңға қәсәм бәрди. Шуниңдин кейин Исраил орниниң баш тәрипигә иңишти.
