Һакимлар 19:1—30
19 Исраилниң падишаси болмиған дәвирдә Әпрайим теғиниң қешида бир ләвий яшиған еди. У өзигә Йәһудадики Бәйтләһәмдин кенизәк алди.
2 Униң кенизиги униңда яшаветип паһишәликкә чүшүп, атисиниң өйи Бәйтләһәмгә кәтти. У шу җайда төрт ай болди.
3 Йолдиши униң билән қәлбигә йеқимлиқ сөзләп, өзигә қайтуруш үчүн униң кәйнидин барди. Униң йенида хизмәткари икки җүп ешәк билән болди. Кенизәк уни атисиниң өйигә әкирди. Бу яш аялниң атиси уни хошаллиқ илкидә қарши алди.
4 Яш аялниң атиси, униң қейинатиси, униңға меһманлиқ көрситип тутувалди. У униңда үч күн болди: улар йеди-ичти вә қонди.
5 Төртинчи күни улар әтигән туруп, йолға чиқишқа һазирланди. Шу чағда қейинатиси күйоғлиға: «Қосиғиңларни тойдуруп йолға чиқиңлар»,— деди.
6 Улар олтирип, иккилиси биргә йеди һәм ичти. Бу яш аялниң атиси у кишигә: «Қонуп қалғина, жүригиң тамашә қилсун»,— дәп тәклип бәрди.
7 Әву киши меңишқа бәл бағлисиму, амма қейинатиси уни қелишқа көндүрди вә у қонуп қалди.
8 Бәшинчи күни у йәнә сәһәрдә турди. Яш җуганниң атиси: «Қосиғинларни тойдуруңлар»,—деди. Улар кечикип олтирип, күн патти, улар болса биргә тамақланди.
9 Ләвий йолға чиқиш үчүн турди, униң билән кенизиги һәм хизмәткари. Униң қейинатиси униңға: «Мана, күн петип кәч кирди. Мошу йәрдә қонуп қелиңлар һәм тамашә қилиңлар. Әтә әтигәнирәк туруп, йолға чиқиңлар»,— дәп тәклип бәрди.
10 Бирақ ләвий унимиди. У йолға чиқип Йәвусқа, яки һазирки Йерусалимға, кәлди. Униң билән кенизиги, хизмәткари вә жүк бесилған икки ешиги болди.
11 Улар Йәвусниң йенида болғинида күн патти. Хизмәткари ғоҗайиниға: «Келиң, мошу йәвусийларниң шәһиригә кирип қонайли»,— дәп тәклип қилди.
12 Ғоҗайини җававән: «Яқ, чәтәлликләр шәһиригә кирмәймиз, лекин Гибағичә баримиз»,— деди.
13 Йәнә хизмәткариға қошумчә: «Гиба яки Рамағичә, яки мошундақ йәрләрниң биригичә берип, шу җайда қонимиз»,— деди.
14 Улар туруп маңди вә Бениаминниң Гибаси йениға кәлгәндә, күн патти.
15 Улар шу тәрәпкә меңип, шәһәргә кирип, кочисиниң биридә олтарди. Бирақ һечким уларни өйигә қоналғиға чақирмиди.
16 Мана кәчқурунлуғи бир бовай етиздин өйгә қайти. У теги-чиқиши Әпрайим теғидин болуп, Гибада истиқамәт қиливататти. Бу җайниң турғунлири болса Бениамин оғуллири еди.
17 У бовай шәһәр кочисида йолувчини көрди. Бовай униңдин: «Нәгә маңдиң вә қәйәрдин келиватисән?»— дәп сориди.
18 Ләвий җававән: «Биз Йәһудадики Бәйтләһәмдин Әпрайим теғиға маңдуқ, мән шу җайдин. Мән Бәйтләһәмгә берип, әнди өйүмгә маңдим. Бу йәрдә һечким мени өйигә чакирмайватиду.
19 Биздә ешәклиримиз үчүн саман һәм йәмму бар, шундақла өзәмгә, аялимға вә хизмәткаримға нан һәм шарапму бар. Һечнәрсидә камчилиғимиз йоқ»,— деди.
20 Бовай болса: «Хатирҗәм бол! Барлиқ камчилиғиң мәндә болсун, пәқәт кочида қонмиғин»,— деди.
21 Бу сөзләр билән у уни өйигә әкирди. Ешәклиригә йәм бәрди, улар путлирини жуюп, тамақланди.
22 Улар көңли тоқ болушқанда, мана, шәһәрниң турғунлири, бузуқ адәмләр, өйни қоршап, ишикләрни уруп, өй егиси, һелиқи бовайға: «Өйүңгә кәлгән адәмни бизгә ачиқип бәргин: биз униң билән ятимиз»,— дәп турувалди.
23 Өй егиси уларға чиқип: «Яқ, бурадәрлирим мениң, яманлиқни қилмаңлар. Бу киши мениң өйүмгә кирди, әқилсизлик қилмаңлара!
24 Мана, мениң иппәтлик қизим, униңки болса кенизиги бар. Келиңлар, мән силәргә шуларни ачиқип берәй, немә қилимән десәңлар, шуни улар билән қилиңлар, амма бу кишигә бу һарамлиқни қилмаңлар»,— дәп уларға ялвурди.
25 Лекин улар бовайни тиңшашни халимиди. Шу чағда ләвий өз кенизигини уларға кочиға ачиқип бәрди. Улар уни зорлап, түн бойи уни хорлиди. Пәқәт таң йоруғанда, улар уни қоювәтти.
26 Сәһәрликтә у аял қайтип келип, униң ғоҗайини қонған өйниң босуғида жиқилип чүшти. Шундақ қилип, у әтигәнликкичә шу йәрдә ятти.
27 Униң ғоҗайини әтигәндә туруп, кетишкә ишикни ачса, мана, кенизәк ишик алдида йетипту, униң қоли болса босуғида екән.
28 Ләвий униңға: «Тур, маңдуқ»,— деди. Бирақ җавап аңланмиди. У уни ешәккә бесип, өз җайиға елип кәлди.
29 Өйигә келип, у пичақни елип, кенизигини әзалири бойичә 12 қисимға бөлүп, Исраил чәклириниң барлиғиға әвәтти.
30 Буни көргән һәрким: «Исраил оғуллири Мисир йеридин чиққинидин башлап ушбу күнгичә буниңға охшайдиған һечбир вақиә болғини йоқ. Мәзкүр нәрсигә диққәт бөлүп, мәслиһәт қилишип, җававини бериңлар!»— дейишти.
