Һошия 8:1—14
8 «Мүңгүз челиңлар!
Йәһваниң өйигә бүркүт кәби дүшмән һуҗум
қилмақта, чүнки Мениң хәлқим
келишимимни бузди вә у Қанунимға
хилаплиқ қилди.
2 Улар Маңа налә қилмақта:
«Әй, Худайимиз, биз Исраил,
Сени билимиз!»
3 Лекин Исраил яхшилиқни нәвақ рәт қилған:
уни дүшмән тәқиплисун!
4 Мениң хәлқим өзлиригә падишаларни қойған,
амма Мәндин әмәс! Бәгләрни бәлгүлигән,
лекин Мениң мақуллишимсиз.
У күмүч һәм алтундин өз өлүмигә
әкелидиған бутларни ясиған.
5 Әй, Самарийә, сениң мозийиң рәт қилинди,
Мениң ғәзивим Саңа көймәктә.
Қачан сән тазилинисән?
6 Мәзкүр мозай — Исраилниң ясатмиси,
у Худа әмәс, уни уста ясиди. Демәк,
Самарийәниң мозийи сундурулуп,
парчилинип ятиду.
7 Улар шамални тәрсә, шувурғанни жиғиду.
Бәргидә башақ чиқмайду вә өскини
ун болмайду. Әгәр унни бәргән һаләттиму,
чәтәлликләр уни йәветиду.
8 Дүшмәнләр Исраилни пүтүн жутувәтти.
Әнди у хәлиқләр арисида керәксиз
бир затқа айлинип қалди.
9 Улар Ассурға тәрса явайи ешәктәк маңди.
Әпрайим ойнашлириға һәдийәләрни бәргән еди.
10 Һәтта улар хәлиқләр ичидә ойнашларни
сетивалсиму, Мән шундиму уларни Өз
қолумға алимән. Улар шаһ һәм
бәгләр езишидин азаплиниду.
11 Әпрайим өз гуналиғиға нурғунлиған
қурбангаһларни салди. Ушбу қурбан
супилири әйивини көпәйтиш үчүндур.
12 Мән униңға йетәрлик қанун-қаидиләрни
язғузуп бәрдим, амма у уларни ят көриду.
13 Улар Маңа қурбанлиқларни сунуп, гөшлирини
йәйду, лекин бу Маңа яқмайду,— дәйду Йәһва.—
Мән униң қанунсизлиғини әскә алимән
вә яман көзүм билән уларға қараймән.
Улар Мисирға қайтиду.
14 Исраил өз Яратқучисини унтиди вә ят
ибадәтханиларни қурди. Йәһуда болса, көплигән
мустәһкәм шәһәрләрни ясиди. Лекин Мән
уларниң шәһәрлиригә отни әвәтимән һәм у
егиз мунарлирини көйдүрүп ташлайду!»
