Әзәкиял 16:1—63
16 Йәһва Худа яңливаштин маңа мураҗиәт қилди:
2 «Инсан оғли, Йерусалимға униң жиркиничлик ишлирини көрсәткин.
3 Ейт: “Әң Алий Һөкүмран Йәһва Йерусалим қизиға мундақ дәйду: “Сениң келип чиқишиң Қанан йери. Сениң атаң — аморий, анаң болса — һиттийдур.
4 Сән туғулған күни киндигиңни кәсмиди, сени тазилаш үчүн суда жуймиди, андин сени тузлимиди вә йөгәп закилимиди.
5 Һечким саңа ич ағритмиди вә рәһимликтин болсиму, буниң һечбирсини сән үчүн қилмиди. Сени туғулған етизда ташлавәтти, чүнки туғулған күниңдин башлап, улар саңа өч болуп кәтти.
6 Мән йениңдин өткәндә, сениң қанларда ташланғиниңни көрүп, ич ағриттим. Шу чағда Мән қанда миләнгән саңа: “Яша!”— дедим. Һә, Мән саңа, қанлириңда ятқанға: “Сән яшайсән!”— дедим.
7 Мән сени етизниң нурғун үнүмлиридәк мол көпчилик қилдим. Сән чоңийип, гүлләндиң вә әң яхши зебу-зенәтләрни тақидиң. Сениң көксилириң көтирилип, чачлириң қоюқ өсти, лекин сән техила ялиңач, кийимсиз едиң”.
8 “Мән қешиңдин өтүватқанда, сени көрүп, шуни чүшәндимки, сән үчүн муһәббәт вақти келипту. Шуңлашқа Мән сени Өз кийимим билән яптим вә ялиңач тениңни йошурдим. Мән саңа қәсәм берип, сениң билән келишим түздим,— дәйду Әң Алий Һөкүмран Йәһва,— шундақларчә, сән Мениңки болдуң.
9 Мән сени суда чөмүлдүрүп, сәндин қанни жуюп, зәйтун мейи билән майлидим.
10 Саңа кәштә бесилған чирайлиқ көйнәк кийдүрдим, есил теридин аяқ кийим бәрдим вә бешиңни әң яхши зиғир яғлиққа оридим. Мән сени қиммәтлик кийимгә кийиндурдим.
11 Мән сени һәртүрлүк зебулар билән зенәтлидим, қоллириңға биләйүзүкләрни вә бойнуңға марҗан мончақларни тақидим.
12 Бурнуңға үзүкни вә қулақлириңға һалқиларни есип, бешиңға ғөзәл таҗни қойдум.
13 Сән өзәңни алтун-күмүч билән ясап, әң есил зиғир вә башқа иппәк рәхтләрдин тикилгән һәм кәштиләнгән кийимләргә кийиндиң. Сән әң яхши буғдай унидин нан йедиң, һәсәл вә яғ билән озуқландиң. Шундақ қилип, сән интайин чирайлиқ болуп, падиша-мәликә мәнсивигә лайиқ болдуң”».
14 «“Пүткүл хәлиқләр арисида сениң гөзәллигиң һәққидә даңқ кәтти, сәвәви, гөзәллигиң Мән һәдийә қилған һашамәтлик чирайиңда мукәммәл көрүнәтти”,— дәйду Әң Алий Һөкүмран Йәһва».
15 «“Амма-лекин сән өз чирайиңға ишинип вә даңқ-шәрипиңгә мәзә болуп, паһишигә айландиң, әпсус. Сән һәрқандақ өткән-кәчкәнгә берилип, улар үчүн бузуқ әркилитишлириңни айимидиң.
16 Сән чирайлиқ рәңму-рәң көйнәклириңни елип, өз муқәддәс җайлириңда уларда зина қилдиң. Бундақ иш һәргиз қилинмиши лазим еди вә кәлгүсидә тәкрарланмаслиғи зөрүр!
17 Сән Мән саңа һәдийә қилған алтун билән күмүчтин әркишиләрни ясап, улар билән паһишивазлиқ қилдиң.
18 Өзәңниң есил тонлириңни елип, уларға яптиң һәм қурбанлиққа уларға Мениң хушпурақ мейимни һәм хушпурақ исриғимни әкәлдиң.
19 Мән саңа бәргән әң яхши ненимни, зәйтун мейимни вә есил һәсилимни уларға йеқиш үчүн, қурбанлиққа тәвсийә қилдиң. Мана мошуниң барлиғи йүз бәрди”,— дәйду Әң Алий Һөкүмран Йәһва».
20 «“Саңа Маңа қарши қилған зинахорлуғиң аз болдиму, техи қошумчә сән Маңа туғуп бәргән оғул-қизлиримизни ушбу бутларға қурбанлиққа бәрдиң?
21 Сән Мениң оғуллиримни көйдүрүп, уларға қурбанлиққа әкәлдиң.
22 Барлиқ мошу сәскәндүридиған ишларни қилип вә паһишә болуп, сән ялиңач, кийимсиз вә қениңда милинип, бечарә ятқан яшлиқ дәвриңни әскә алмидиң.
23 Мәзкүр вәһши қилиқлириң үчүн һалиңға вай, һалиңға вай!”— дәйду Әң Алий Һөкүмран Йәһва.
24 “Сән өзәңгә һәрбир мәйданда қурбангаһларни һәм бутханиларни қурдуң.
25 Ушбу бутханиларни һәрқандақ кочида, әң көрүнүшлүк җайда селип, иза тартмай һәрбир өткән-кәчкәнгә чатарлириңни керип яттиң. Сән тохтимай һәм тоймай бузуқчилиғиңни давамлаштурдуң.
26 Ким билән сән бузуқлуқ қилмидиң: зинаға амрақ хошнилириң мисирлиқларға берилип, ахирсиз Мени хапа қилдиң!
27 Әнди болса, мана, Мән үстүңдин қолумни көтирип, саңа бәлгүләнгән озуқ-түлүкниң амбарлирини қисқартимән. Мән сени саңа өч аялларниң қолиға, Филистия қизлириниң қоллириға, тапшуримән. Улар сениң әхлақсиз жүрүш-турушиңдин һәйран болғанди.
28 Сән җинсий тоймаслиғиңни қанаәт қилалмай, ассурлиқларға өзәңни бәрдиң, амма уларға берилипму өз ачкөзлүгиңни қанаәтләндүрәлмидиң.
29 Шуңа сән Қанан йеридә вә халдийлар биләнму паһишивазлиқ қилишқа башлидиң, лекин буниңғиму тоймидиң.
30 Қандақ сән аҗиз ирадилиқ болдуң,— дәйду Әң Алий Һөкүмран Йәһва.— Сән буниң һәммиси билән шуғулланғанда, һәрқандақ уятсиз паһишидинму ешип чүштиң!
31 Cән өзәнгә һәрбир кочида, мәйданда һәм йолларниң дохмушлирида бутханилириңни салғанда, сән паһишигә охшимидиң. Чүнки сән бәргән пулни алматтиң.
32 Вапасиз аял, сән өз яриңдин қариғанда ят әркишиләрни яхши көрдүң!
33 Барлиқ паһишиләргә соғиларни бериду, бирақ сән болсаң, ойнашлириңға соғиларни һәдийә қилип, уларниң саңа һәммә тәрәптин келиши вә сениң билән бузуқчилиқ қилиши үчүн, нә-нә сөғиларни тәвсийә қиливатисән.
34 Сән әхлақсизлиғиңда башқа йеникмүҗәз аялларға охшимайсән, һечбир паһишә сениңдәк иш қилмайду! Сән һәммә нәрсини әксичә қилисән — өзәң әркишиләргә һәдийәләрни тутисән, улар болса саңа һечнәрсә бәрмәйду”.
35 Шуңлашқа, паһишә, Йәһваниң сөзини аңла!
36 Әң Алий Һөкүмран Йәһва мундақ дәйду: “Сән өз һәвәслириңгә берилип, ялиңачланғиниң үчүн вә ойнашлириң билән һәм жиркиничлик, сәскәндүридиған бутлириң билән әхлақсизлиқ қилғанда, пуллириң чечилғини вә оғуллириңниң қенини уларға қурбанлиққа тәғдим қилғиниң үчүн,
37 Мән, мана, саңа қарши йеқимлиқ һәм шундақла сән өч болған барчә ойнашлириңни жиғимән. Мән уларни һәммә җайлардин әкелип, сениң ялиңачлиғиңни пүтүнләй көрситимән.
38 Мән сени вапасиз аялларниң һәм қан төккән аялларниң соти билән сотлап, қайниған қәһримдә һәм қизғинишимда қениңни төкимән.
39 Сени ойнашлириңниң қолиға селип беримән вә улар қурбангаһлириң билән муқәддәс җайлириңни өрүп ташлайду. Улар сениң кийимлириңни жулувелип, зебу-зенәтлириңни еливелип, сени ялиңач ташлайду.
40 Саңа қарши топни жиғип, чалма кесәк қилип, қиличлап сени өлтүриду.
41 Улар сениң өйлириңни көйдүрүветип, нурғунлиған аялларниң көзичә Мениң қараримни сениң үстүңдин әмәлгә ашуриду. Шундақ қилип, Мән зинахорлуғиңға ахир қоюмән һәм сән әнди ойнашлириңға баһа төлимәйсән.
42 Мән саңа болған дәрғәзивимни қанаәтләндүримән вә шуниң билән нәпритим түгәйду. Мән тиничлинип, Өзәмни бозәк һис қилмаймән”.
43 “Сән гөзәл яш чеғиңни әскә кәлтүрмигиниң вә жиркиничликләрни қилип Мени териктүргиниң үчүн, Мән сениң жүрүш-турушиңни бешиңға артимән,— дәйду Әң Алий Һөкүмран Йәһва,— чүнки әнди сән мошундақ сәскиничлик қилиқларни қилмайсән вә паһишивазлиқ болмайду.
44 Тәмсил-нәқил кәлтүридиған һәрким сән тоғрисида мундақ дәйду: “Аниси қандақ болса, қизиму шундақ!”
45 Һәқиқәтән, сән өз анаңниң қизидур. У өз ерини һәм пәрзәнтлирини тәңситмәтти. Сән шундақла өз қериндашлириңниң сиңлиси, уларму әрлирини һәм балилирини яратматти. Силәрниң анаңлар һиттийлиқ, атаңлар болса, аморийдур”».
46 «“Сениң чоң һәдәң — Самария, у қизлири билән сениңдин шималда яшайду. Кичик сиңлиң сениңдин җәнупта яшайду — у Садом қизлири билән.
47 Сән пәкәт уларниң йоллири билән жүрүпла вә уларниң яман ишлирини дорапла, аз вақиттин кейин улардинму бәтәр иш қилишқа башлидиң.
48 Өзәм билән қәсәм қилимән, — дәйду Әң Алий Һөкүмран Йәһва,— сиңлиң Садом һәм униң қизлири сән вә сениң қизлириң қиливатқан ишларни қилмиған еди.
49 Мана немидә қериндишиң Садомниң қанунсизлиғи болған еди: у қизлири билән тәкәббур еди, уларда озуқ-түлүк мол болди, улар хатирҗәм һәм беғәм яшап, гадайлар билән намратларға көз қирини салматти.
50 Улар чоңчи қелип, көзүм алдида яман ишлирини қилишни тохтатмиди. Шуңлашқа Мән уларни йоқитиш қарариға кәлдим.
51 Самария болса, сениң гуналириңниң йериминиму қилмиди. Сән униңдин хелила көпирәк жиркиничликләрни қилдиң. Шуңа, сениң ишлириң билән селиштурғанда, қериндашлириң һәққанийирақ көрүниду.
52 Өз шәрмәндәңни көтәргин, сениңдин қариғанда, дурусирақ болған қериндашлириңни сән — әйиплигүчи. Сениң гуналириң уларниң қилмишлиридин ешип чүшти. Изадин қизарғин, чүнки өз илләтлириң билән қериндашлириңни ақлидиң”.
53 “Мана, Мән әсиргә чүшкәнләрни — Садом һәм униң қизлирини вә Самария һәм униң қизлирини қайтуримән. Мән сениң туққанлириңниму улар билән биллә жиғимән.
54 Шундақ қилип, сән шәрмәндилигиңни һис қилисән, чүнки улар үчүн сән тәсәлли болисән.
55 Сениң қериндашлириң, Садом билән Самария һәм уларниң қизлири, авалқи һалитигә келиду. Сәнму өз қизлириң билән алдиңқи әһвалиңға йетисән.
56 Сән тәкәббурлишип кәткәндә, сиңлиң Садомни көзүңгә илматтиң.
57 Бу һислириң сениң вәһши ишлириң паш болмиғичә давам болди. Әнди болса, Арамниң қизлири вә униң хошнилири сени мәсхирә қилишиватиду. Филистияниң қизлири һәм әтрапиңдикиләр сени яратмайду.
58 Өз бузуқчилиғиңниң ақивәтлири үчүн сән азап тартисән”,— дәйду Йәһва».
59 «Әң Алий Һөкүмран Йәһва мундақ дәйду: “Мән сениң билән сән қилғандәк, иш тутимән, чүнки сән Мениң билән келишим түзүп бәргән қәсимиңни рәт қилдиң.
60 Лекин Мән сениң яшлиқ күнлириңдә қилған келишимимни әскә елип, мәңгү келишим түзүп, әбәдил иттипақ қуримән.
61 Сән шу чағда меңиш-турушиңни әскә чүшүрүп, иза тартисән. Сән өзәңни қачан өз һәдә-сиңиллириңни, мәйли чоң болсун, мәйли кичик болсун, Мән уларни саңа қизлириңдәк бәргәндә, пәсәйгәндәк сезисән. Амма-лекин Мән сениң билән келишим түзгиним үчүн әмәстур”.
62 “Мән, Мән Өзәм, сениң билән келишимимни орнатқанда, Мениң Йәһва екәнлигимни тонуп-билисән.
63 Һәммәйлән ишлириңдин қәтъий нәзәр, Мән сени сетивалимән. Шу чағда сән қилғанлириңни хатириләп, шундақ уюлисәнки, һәтта ағзиңниму ачалмайдиған болисән”,— дәйду Әң Алий Һөкүмран Йәһва».
