Әзәкиял 20:1—49
20 Йәттинчи жилниң, бәшинчи ейиниң онинчи күни маңа Исраилниң ақсақаллиридин бирнәччиси кәлди. Улар Йәһвани сораш үчүн мениң алдимда олтарди.
2 Шу чағда Йәһва маңа мону сөзни қилди:
3 «Инсан оғли, Исраил ақсақаллириға мундақ дә: “Әң Алий Һөкүмран Йәһва мундақ дәйду: “Силәр Мени сорашқа кәлдиңларму? “Тирикмән,— дәйду Әң Алий Һөкүмран Йәһва,— Мән силәргә җавап бәрмәймән”.
4 Сән уларни сотлашқа тәйярму? Инсан оғли, сән уларға һөкүм баян қилишқа тәйярму? У чағда уларниң атилириниң сәскәндүридиған ишлири тоғрилиқ ейтип бәргин.
5 Монуни дә: “Әң Алий Һөкүмран Йәһва мундақ дәйду: “Мән Исраилни таллиған шу күндә Яқупниң әвлатлириға қолумни көтирип, қәсәм бәрдим вә уларға Мисир йеридә Өзәмни аян қилдим. Һә, Мән уларға қәсәм ичип: “Мән Йәһва, силәрниң Худайиңлар”,— дедим.
6 Мәзкүр күндә Мән уларға Мисирдин уларни ачиқип, улар үчүн сүт билән һәсәл ақидиған зиминни таллап, шу йәргә йөткишини қәсәм қилдим. Бу зимин пүткүл йәр йүзиниң әң гөзәл җайи еди.
7 Мән уларға: “Һәрқайсиңлар өзәңлардин чоқунуватқан бутлириңларни рәт қилиңлар. Өзәңларни Мисирниң поқтәк бутлири билән напак қилмаңлар! Мән Йәһва, силәрниң Яратқучиңлар”.
8 Лекин улар Маңа қарши чиқип, исиянкар болушуп, Мени тиңшиғуси кәлмиди. Улар Мисирниң жиркиничлик бутлирини ташлимиди. Шуңлашқа Мән шу Мисирдила Өз қәһримни уларға төкүшни вәдә қилдим.
9 Бирақ Мән Мениң исмим улар арисида яшаватқан хәлиқләрниң алдида булғинип, пәсәймиши үчүн исмимға түпәйли һәрикәт қилдим. Чүнки Мән уларға Мисирдин ачиққан шу вақитта әшу хәлиқләр алдида Өзәмни аян қилған едим.
10 Шундақ қилип, Мән уларни Мисирдин чиқирип, чөл-баяванға әкәлдим.
11 Шу җайда Мән уларға Өз қанунимни вә һөкүм қарарлиримни җакалидим, уларға әмәл қилған киши шу түпәйлидин аман болатти.
12 Шундақла Мән уларға Мениң һәм уларниң арисидики бәлгү ретидә болудиған шәнбилиримни бәрдим. Улар шуни билиши керәк еди, Мән Йәһва уларни муқәддәсләватимән.
13 Бирақ Исраил өйи чөлдила Маңа қарши чиқти. Улар Мениң әмирлиримни орунлимай, һаят тәғдим қилидиған қаидә-тохтамлиримни рәт қилди. Улар һәртүрлүк қилиқлири билән Мениң шәнбилиримни напаклаштурди. Шуңлашқа Мән уларни чөлдә қириветиш үчүн ғәзивимни кәлтүрүшни вәдә қилған едим.
14 Бирақ Мән Өз исмим түпәйлидин башқа хәлиқләрниң көзичә уларни қуллуқтин бошатқанлиғим үчүн, уни булғиғим кәлмиди.
15 Мән җәзиридә уларни әң гөзәл зиминға, сүт билән һәсәл ақидиған йәргә, әкәлмәшни қол көтирип, вәдә қилдим.
16 Чүнки улар Мениң низамлиримни һөрмәтлимәй, Мениң әмирлиримгә беқинмай, Мениң шәнбилиримни тәңситмәй уларни бузди, сәвәви, улар өзлириниң тезәк бутлириға садиқ болушни қарар қилди.
17 Бирақ Мән уларға ич ағритип, уҗуқтуруштин ваз кәчтим, шуңлашқа Мән уларни чөлдә йоқ қилмидим.
18 Шу йәрдә Мән уларниң оғуллириға: “Әҗдатлириңларниң йоллири билән маңмаңлар, уларниң қаидә-йосунлирини орунлимаңлар вә өзәңларни уларниң поқ бутлири билән булғимаңлар.
19 Мән Йәһва, силәрниң Худайиңлардур. Мениң әмирлиримгә әмәл қилип, Мениң қанунлиримни орунлаңлар.
20 Муқәддәсләрчә Мениң шәнбилиримни сақлаңлар һәм улар силәр билән Мениң арамдики карамәт болиду. Шу вақитта силәр билисиләр, Мән Йәһва — силәрниң Тәңриңлар”,— дәп җекилидим.
21 Лекин уларниң оғуллириму маңа қарши исиян көтәрди. Улар Мениң көрсәтмилирим бойичә жүрмәй, тәләп-низамлиримни орунлимиди. Уларға әмәл қилған адәмгә улар һаятлиқ беғишлатти. Оғуллириму Мениң шәнбилиримни сақлимиди, шуңа Мән уларға қәһримни чөлдә төкүшни нийәт қиливедим.
22 Лекин Мән қолумни Өзәмниң исмим түпәйли қайтурдум, сәвәви, хәлиқләр алдида Мән уларни азат қиливедим, шуңа исмимни уларниң көзичә пәсәйткүм кәлмиди.
23 Мән шу чағда қолумни көтирип, уларни хәлиқләр арисиға чечип, тенитиветишни вәдә қилдим.
24 Буни қилаттим уларниң тохтамлиримни һәм көрсәтмилиримни тәңситмәй, шәнбилиримни булғап, қанун-қаидилиримни рәт қилип, әҗдатлириниң жиркиничлик бутлириға чоқунғини үчүндур.
25 Мән уларниң яман урпи-адәтләргә әмәл қилишиға вә һаятлиқ бәрмәйдиған көзқарашларға әгишишини қоюп бәрдим.
26 Мән уларниң өз қурбанлиқлири — болупму тунҗа оғуллирини қурбанлиққа отқа ташлишини — уларни кәлгүсидә йоқитиш үчүн вә Мениң Йәһва екәнлигимни тонуши үчүн рухсәт қилдим”.
27 Шуңлашқа, инсан оғли, пүткүл Исраил өйигә мону сөзләрни ейт: “Әң Алий Һөкүмран Йәһва мундақ дәйду: “Мана, йәнә немә билән Мени силәрниң атилириңлар етиқатини бузуп, Мени һақарәтлиди.
28 Мән уларни вәдилигән йәргә әкирдим. Амма улар шу йәрдики егиз дөңләрни вә шахариған мәнзирилик дәрәқләрни көрүп, шу йәрләрдә өз қурбанлиқлирини вә Мән үчүн һақарәтлик һәдийәлирини, исриқлирини вә шарап ичимликлирини әкелидиған болди.
29 Мән уларға соал қойдум: “Немә үчүн силәр шу егизликкә барисиләр?” (У дөң бүгүнгичиму Муқәддәс җай, дәп уларда атилиду).
30 Шуңлашқа исраиллиқларға мундақ ейт: “Әң Алий Һөкүмран Йәһва мундақ дәйду: “Силәр атилириңлардәк, уларниң жиркиничлик бутлириға хизмәт қилип, Маңа улар билән қилған паһишивазлиғиңлар сәвәплик вапасизлиқ көрситип, напак болмайватамсиләр?
31 Өз оғуллириңларни һелиғичә оттин өткүзүп, ушбу бутларға қурбанлиққа тәғдим қилип, өзәңларни булғимайватамсиләр? Мән силәргә җавап беримәнму, силәр соал қойсаңлар, исраиллиқлар?”
“Тирикмән!— дәйду Әң Алий Һөкүмран Йәһва,— Мән соаллириңларға һәргиз җавап қайтурмаймән.
32 Силәр мундақ дәйсиләркән: “Келиңлар, башқа хәлиқләрдәк, ят зиминниң қәбилилиридәк, таш билән дәрәқкә ибадәт қилайли. Амма һечқачан бундақ болмайду!”»
33 «“Өзәм билән қәсәм қилимән,— дәйду Әң Алий Һөкүмран Йәһва,— Мән үстүңлардин кәби Падиша ретидә һөкүмранлиқ қилимән! Мән қудрәтлик қолумни сунуп силәрни җазалаймән, ғәзивимни силәргә төкимән.
34 Шундақ қилип, Мән силәрни барлиқ чечивәткән зиминлардин жиғип чиқимән.
35 Мән силәрни хәлиқләр қақасиға әкелип, шу йәрдә силәр билән үзму-үз сотлишимән”.
36 “Мән Мисир дияриниң чөлидә атилириңлар билән қандақ сотлашқан болсам, силәр биләнму шундақла сотлишимән,— дәйду Әң Алий Һөкүмран Йәһва.—
37 Мән силәрни падичиниң һасатайиғи астида өткүзүп, келишимниң риштилири билән бағлаймән.
38 Мән араңлардин исиянкарларни вә Маңа беқинмайдиғанларни еливетимән. Мән уларни ят йәрдин ачиқимән, амма Исраил дияриға бундақ хәлиқ кирмәйду. Шу вақитта силәр Мениң Йәһва екәнлигимгә көз йәткүзисиләр”.
39 Аһ, Исраил өйи, Әң Алий Һөкүмран Йәһва мундақ дәйду: “Қени, һәрқайсиңлар сәскиничлик бутлириңларға берип, уларға хизмәт қилиңлар. Лекин шуни билиңларки, әгәр силәр маңа қулақ салмайдиған болсаңлар, шундақ вақит келидуки, өз қурбанлиқлириңлар, һәдийәлириңлар вә тезәк кәби бутлириңлар билән һәргиз Мениң муқәддәс исмимни булғаймайсиләр”.
40 “Чүнки Мениң муқәддәс йүксәк теғимда, Исраилниң егиз теғида, исраиллиқларниң барлиғи маңа хизмәт қилидиған болиду,— дәйду Әң Алий Һөкүмран Йәһва.— Шу җайда Мән силәрни йәр-зиминда қанчилигән болсаңларму, һәммиңларни хурсәнлик билән қобул қилимән. Һәм шу йәрдә силәр тәғдим қилған қурбанлиқлириңларни, муқәддәс соғилириңларни Мән илтипатлиқ тапшурувалимән.
41 Йеқимлиқ пурақни һис қилип, Мән силәрни барчә хәлиқләрдин жиғип, тенитилгән зиминлардин ачиқип, бир йәргә топлаймән. Хошаллиқ билән Мән Өз муқәддәслигимни силәргә намайән қилип, барлиқ хәлиқләргә Өзәмни көрситимән”.
42 “Силәр Мениң Йәһва екәнлигимни, Мән силәрни әҗдатлириңларға қәсәм ичип, вәдилигән Исраил зиминиға әкиргәндә чүшинисиләр.
43 Шу җайда өз йоллириңларни әскә чүширип, қилған напак ишлириңларни әсләп, яман қилиқлириңлар үчүн өзәңларға өзәңлар өч болуп кетисиләр.
44 Шу вақитта Мениң Йәһва екәнлигимни силәр, исраиллиқлар, қилған жиркиничлик ишлириңлар бойичә Өзәмниң қутлуқ исмим үчүн силәрни җазалимиғинимни чүшинисиләр”,— дәйду Әң Алий Һөкүмран Йәһва».
45 Йәһва йәнә маңа мураҗиәт қилип, мундақ деди:
46 «Инсан оғли, үзүңни җәнуп тәрәпкә қарат. Җәнупқа хәвәрни йәткүз вә җәнуп даласиниң орманиға бәшарәт қилғин.
47 Җәнуп орманлиғиға мундақ дә: “Йәһваниң сөзини аңла. Әң Алий Һөкүмран Йәһва мундақ дәйду: “Мән сениңда өртни туташтуримән вә у сениңда бар һәммә дәрәқлириңни, һәм көкәригәнни, һәм қурғанни көйдүрүп ташлайду. Лавулдиған ялқун өчмәйду вә униң күчини җәнуптин башлап шималғичә сезиду.
48 Һәрқандақ җан у өртни Мән, Йәһва, көйдүргинимни байқайду вә у һеч өчмәйду”».
49 Шу вақитта мән мундақ дедим: «Әң Алий Һөкүмран Йәһва! Улар мән һәққидә: “У тепишмақлар билән сөзләшни яритиду”,— дәватиду».
