Әзәкиял 22:1—31
22 Йәһва Худа маңа қайтидин сөзлиди:
2 «Инсан оғли, ушбу шәһәрни сотлашқа, қан төкүдиған мәзкүр шәһәргә һөкүм елан қилишқа һәм униң барчә жиркиничликлири һәққидә ейтишқа сән тәйярму?
3 Ейт: “Әң Алий Һөкүмран Йәһва мундақ дәйду: “Еһ, өз ичидә қан төкүватқан шәһәр, сән үчүн интиқам елиш вақти йеқинлашти! Сән өзәңни булғаш үчүн поқ бутлириңни бәрпа қилдиң.
4 Қан төкүш билән сән өзәңни әйипкар қилдиң вә ясиған худалириң сени напаклаштуруп, ахириңни йеқинлаштурди. Демәкчи, Мән сени һәммә хәлиқләр алдида шәрмәндә қилип, барчә зиминларниң ләнити қилимән.
5 Һәм йеқин, һәм жирақ зиминлар сениң үстүңдин мәсхирә қилишиду — шәрәплик намини булғиған вә көп исиян көтәргән зимин үстидин.
6 Йерусалим, сениң сепиллириң ичидә Исраилниң һәрқандақ башчиси өз һоқуқи билән пайдилинип, қан төкүшкә интилған.
7 Турғунлириң ата-анисини яратмай, уларни қарғайду, мусапирни рәнҗитиду, тул аял һәм житимни езиду”».
8 «“Сән Мениң муқәддәс җайимни һөрмәтлимәйсән вә шәнбиликлиримни бузуватисән.
9 Сениң араңда қанхор төһмәтчиләр бар. Кишиләр тағлириңда өз қурбанлиқлирини йәп, шәһванийлиқ қиливатиду.
10 Сениң тамлириң ичидә атисиниң орун-көрписини булғаватиду вә аяллири билән айлиқ тазилиниш вақтида җинсий алақида болуватиду.
11 Бирси йенидикиниң аялини булғаватқан болса, йәнә бирси өз келинигә йеқинлишиватиду, үчинчиси болса, атисиниң қизи, йәни өз қериндиши, билән алақида болуватиду.
12 Инсанлар қан төкүш үчүн пара еливатиду. Улар пулни қәризгә пайизға берип, йеқинлиридин өсүм елип, рәнҗитиватиду. Һә, шундақ, сән Мени тамамән унтидиң”,— дәйду Әң Алий Һөкүмран Йәһва.
13 “Мана, Мән сениң һәсәтхорлуғиңға вә сениң тамлириң ичидә төкүлгән қанға қарап, һәйран қалдим!
14 Қизиқарлиғи, Мән саңа қарши чиққанда, сән мошундақла күчлүк һәм җасур болаламсән? Мән, Йәһва, буни ейттим вә чоқум әмәлгә ашуримән.
15 Мән сени пүткүл хәлиқләр вә һәрхил диярларға чечип, напаклиғиңға чәк қойимән.
16 Сән һәммәйлән халайиқниң көзидә пәсийип, уларға тамашә болуп, Мениң Йәһва екәнлигимни тонуйсән!”»
17 Йәһва йәнә маңа сөз қилди:
18 «Инсан оғли! Исраил өйи Мән үчүн пайдисиз дашкалға охшиди. Улар хумданда күмүч еритқанда қалған мис, чоюн, төмүр вә қәләй кәби дашкал болди.
19 Шуңлашқа Әң Алий Һөкүмран Йәһва мундақ дәйду: “Силәр барлиғиңлар керәксиз дашкалдәк болғанлиқтин, Мән силәрни Йерусалимда жиғимән.
20 Хумданға һәммисини биргә селип, күмүч, мис, төмүр қоғушун вә чоюнни еритқандәк, Мәнму қәһримдә силәрни жиғип, еритимән.
21 Мән силәргә нәпритимниң өрти билән нәпәс бәргәндә, силәр униң қизитмисидин мәзкүр шәһәрдә ерип кетисиләр.
22 Хумданда күмүч қандақ ериса, силәрму униңда ерип кетисиләр. Шундақларчә силәр бу Мән, Йәһва, Өз ғәзивимни силәргә төккинимни билисиләр”».
23 Йәһва қайтидин маңа мураҗиәт қилди:
24 «Инсан оғли, мошу йәргә мундақ дә: “Сән — тазиланмиған йәр, саңа нәпрәт күнидә ямғур төкүлмәйду!
25 Пәйғәмбәрлириңниң жиғиндиси униң арисида олҗини оғрилиған ширға охшайду. Улар җанларни йәп, мал-мүлки вә ғәзнилирини тартивалғанлар. Улар түпәйли сениңда тул аялларниң сани көп.
26 Роһанийлириң Мениң қанунимни бузуп, муқәддәсликләрни булғаватиду, улар муқәддәсни муқәддәс әмәстин пәриқ қилалмайду вә пак вә напак нәрсә һәққидә илға қилалмайду. Мениң шәнбилиримдин үзини өрди вә Мени һечнемә қатарлиқ көриду.
27 Сениң бәглириң олҗини талишиватқан ач бөриләргә охшайду. Улар қан төкүп, мәнпийитини көзләп, кишиләрни өлтүриду.
28 Пәйғәмбәрлириң болса, уларниң яман ишлирини йепип, тамни һаклиғандәк һәммини йошуруватиду. Улар ялған вәһийләрни көрүп, сехиргәрләрчә алдайду. Улар: “Әң Алий Һөкүмран Йәһва мундақ дәйду”,— дәп алдимақта, гәрчә Йәһва уларға сөзлимисиму.
29 Ушбу зиминниң авам хәлқи бир-бирини езип, булап, гадайларни қистап, мусапирларни рәнҗитип, уларни һоқуқсиз қиливатиду”.
30 “Мән уларниң ичидин таш тамни җөндәйдиған яки Мениң алдимда тамниң йочуғида мәзкүр йәрни қоғдаш үчүн туридиған биртал болсиму кишини тапалмидим. Бәлким, Мән шундақ болған һаләттә бу зиминни уҗуқтурматтим.
31 Шуңлашқа Мән уларға Өз нәпритимни төкүп, қәһримниң өчмәс өрти билән уларни йоқитимән! Мән уларниң жүрүш-турушини бешиға артимән”,— дәйду Әң Алий Һөкүмран Йәһва».
