Әзәкиял 24:1—27
24 Йәһва маңа тоққузинчи жилниң онинчи ейиниң онинчи күнидә сөз қилди. У маңа мундақ деди:
2 «Инсан оғли, мошу сәнәни өзәңдә тәкитләп, йезип қой, чүнки дәл ушбу күндә Бабилниң шаһи Йерусалимға һуҗум қилди.
3 Мәзкүр исиянкар өйгә тәмсил қуруп, мундақ ейтқин:
“Әң Алий Һөкүмран Йәһва мундақ дәйду:
“Қазанға су қуюп, уни от үстигә қойғин.
4 Униңға патидиған әң яхши гөшләрни сал,
ямпашларни һәм мүриләрни вә
әң есил сүйәкләр билән уни толтур.
5 Падидин әң семиз қойни елип,
қазан астида отунларни туташтурғин.
Униңда қайнитип, шу һаләткичә пишәргинки,
һәтта устиханлириму гөштин аҗрап кәтсун”».
6 «Әң Алий Һөкүмран Йәһва мундақ дәйду:
“Қан төкүватқан шәһәрниң һалиға вай!
Аһ, датлишип кәткән қазан, униңдин
қанчә тазилисиму дат кәтмәйду!
Униңдин бир-бирләп парчилирини
ачиқиду вә униң һәққидә чәк ташлимайду.
7 Чүнки төккән қени техила униңда.
У уни йәрдә төкмиди вә кейин уни
йәр билән япмиди. У уни қақас
ғарташта төкүп, очуқ қойди.
8 Интиқам елиш үчүн вә қәһримни намайиш
қилдуруш үчүн, Мән улар төккән
қанни қақас ғарташта япмай қойдум”.
9 Шуңлашқа Әң Алий Һөкүмран Йәһва
мундақ демәктә: “Қан төкүватқан шәһәрниң
һалиға вай ейтимән! Мән улуқ бир
гүлханни көйдүримән.
10 Көпирәк отунларни селип, от туташтур.
Гөшни таза пиширип, шорписини төкүвәт.
Устиханлар қуруп, көйүп кәтсун.
11 Қуруқ қазанни чөғларға қой, у қизсун,
мис қазан қизил болуп кәтсун.
Униң паскинчилиғи өзидә ерип,
дати йоқисун.
12 Қанчә һардуридиған вә бекардин-бекар әмгәк!
Чүнки униң қелин дати бәрибир чиқмиди.
Қазанни униң дати билән биргә отқа ташла!”
13 “Сән өзәңниң бузуқ әхлақиңдиң напак болдуң. Мән сени қанчә тазилисамму, бәрибир напаксән. Мениң саңа қарши ғәзивим өчмигичә, сән тазиланмайсән.
14 Буни Мән, Йәһва, ейттим. Апәт чоқум келиду, Мән уни еливәтмәймән, ич ағритмаймән вә рәһимлик қилмаймән. Сени йоллириң вә ишлириң бойичә сотлайду”,— дәйду Әң Алий Һөкүмран Йәһва».
15 Йәһва қайтидин маңа сөз қилди:
16 «Инсан оғли, мана Мән сени уруп, көзлириңниң хурсәнлиги, қәдирлик кишиңни, тартивалимән. Бирақ сән мәйдәңгә уруп жиғлима һәм яш төкмә.
17 Аста товлап, матәм адәтлирини өткүзмә. Бешиңға сәллә бағлап, сәндилиңни кийгин. Бурутиңни япма вә саңа әкәлгән кишиләрниң тамиғини йемә».
18 Сәһәрликтә мән хәлиқ билән сөзләштим, шу ахшими мениң аялим қайтиш болди. Әтиси мән һәммә нәрсини, маңа буйруғандәк, қилдим.
19 Адәмләр мениңдин: «Ейтқина, сениң қиливатқан нәрсәңниң биз үчүн қандақ мунасивити бар?»— дәп сориди.
20 Мән уларға: «Йәһва маңа мундақ дегәнди:
21 “Исраилға ейт: “Әң Алий Һөкүмран Йәһва мундақ дәйду: “Мана, Мән Өз муқәддәс маканимни напаклаштуримән — силәр үчүн бәк пәхирлинидиған вә жүригиңларға әзиз җайни. Оғул-қизлириңлар силәр қалдурған шу йәрдә қиличтин өлүп кетиду.
22 Шу вақитта силәр мән қилған нәрсини қилисиләр. Силәр ағзиңларни япмайсиләр вә силәргә тәғдим қилған нанни йемәйсиләр.
23 Башлириңларда сәллиләр болуп, путлириңларда сәндәлләр болиду. Силәр уһ тартип жиғлимайсиләр, амма гуналириңларға бенаән қуруп кетисиләр вә бир-бириңларға қарап, товлайсиләр.
24 Әзәкийәл силәр үчүн бәлгү-карамәт болиду. У қилған һәммә нәрсини силәрму қилисиләр. Буниң барлиғи йүз бәргәндә, Мениң Әң Алий Һөкүмран Йәһва екәнлигимни тонуп-билисиләр”».
25 «Инсан оғли, Мән улардин күч-қудрити болған, гөзәллигигә шунчә тәшна болған муқәддәс өйүмни тартивалғанда, шундақла уларниң қәлбидики әзиз оғул-қизлирини еливалғанда,
26 бу һәққидә саңа аман қалған бирси келип, йәткүзиду.
27 Мәзкүр күндә мошуни аңлап, сән яңливаштин сөзләйсән. Сән аман қалған билән сөзлишип, сүкүт сақлимайсән. Шуниң билән сән улар үчүн карамәт болуп, Мениң Йәһва екәнлигимгә көзи йетиду».
