Әзәкиял 36:1—38

36  «Сән, инсан оғли, Исраил тағлириға бәшарәт қилип, мундақ дегин: “Исраил тағлири, Йәһваниң сөзигә қулақ селиңлар!  Әң Алий Һөкүмран Йәһва мундақ дәйду: “Дүшмәнләр силәрниң үстүңлардин мәсхирә қилишип: “Һәтта ушбу қедимий егизликләр бизниң егилигимизгә өтти!”— дейишти.  Шуңлашқа пәйғәмбәрлик ейтип, мундақ дә: “Әң Алий Һөкүмран Йәһва мундақ дәйду: “Қаршилашқучилар һәммә тәрәптин силәрни чөлдәритип, йәветишкә халиған еди. Хошна хәлиқләрдин қалғанлар мошу вақитқичә силәрни егиләш нийитини ташлашни халимайду һәм силәрни һәрхил қарлаватиду.  Шуңа, Исраил тағлири, Әң Алий Һөкүмран Йәһваниң сөзини аңлаңлар! Әң Алий Һөкүмран Йәһва тағларға, дөңләргә, дәрияларға, вадиларға, ташланған харабилиқларға, хошна хәлиқләргә олҗиға вә мәсхиригә қалдурулған шәһәрләргә,—  Әң Алий Һөкүмран Йәһва уларға мундақ дәйду: “Қизғинлиғимниң отида Мән хошна хәлиқләрниң қалдуғини вә пүткүл Едумни — уларниң Мениң зиминимни чоң сөзләп, өзләштуруватқанлиғи вә яман жүриги буниңға хошал болуватқанлиғи үчүн сотлаймән”.  Бу сәвәптин Исраил дияриға пәйғәмбәрлик ейтип, тағларға вә дөңләргә, вадиларға вә дәрияларға мундақ дә: “Әң Алий Һөкүмран Йәһва мундақ дәйду: “Мана, Мән қизғинлиғимниң вә қәһримниң отида сөзләймән, чүнки башқа хәлиқләр силәрни мәсхирә қилишип, пәсәйтиватиду”.  Шуңлашқа Әң Алий Һөкүмран Йәһва мундақ дәйду: “Қолумни көтирип қәсәм қилимән, әтраптики хәлиқләр өзлири шәрмәндә болушиду.  Силәр болсаңлар, Исраил тағлири, яңливаштин мевилирини Мениң хәлқимгә, Исраилға, әкелидиған бүк-барақсан дәрәқләр билән кийинисиләр. Сәвәви, у йеқин-арида қайтип келиду.  Чүнки Мән йүзүмни силәргә қаритип, илтипат көрситимән һәм силәр қайтидин ишқа қошулуп, етизлардәк терилисиләр. 10  Мән силәрдә көплигән инсанларни, пүткүл Исраил өйини, маканлаштуримән. Шәһәрләр аһалиға толуп, харабилиқтин тиклиниду. 11  Мән силәрдә көплигән адәмләрни һәм мал-варанни териймән, улар көпийип, әвлатлишип, үнүмлүк болиду. Силәр авалқидәк маканлишип, силәр Мән силәргә бурунқи заманлардинму артуғирақ гүллинишни беримән. Шуниң билән Мениң Йәһва екәнлигимни техиму билисиләр. 12  Мән силәргә Мениң хәлқим, Исраилни, әкелип маңдуримән, улар сени егиләйду. Силәр, Исраил тағлири, уларниң мираси болуп, башқа һечқачан балилирини тартивалмайсиләр”». 13  «Әң Алий Һөкүмран Йәһва мундақ дәйду: “Силәргә: “Сән — адәмләрни йәйдиған йәр вә өзиниң хәлиқлирини пәрзәнтлиридин мәһрум қилидиған зиминдур”,— дәйду. 14  “Шуниң үчүн сән әнди кишилириңни йемәйсән вә хәлиқлириңниң пәрзәнтлирини тартивалмайсән!”— дәйду Әң Алий Һөкүмран Йәһва. 15  “Кәлгүсидә Мән башқа хәлиқләрниң сени һақарәтләп, мәсхирә қилишиға йол қоймаймән вә сәнму әнди қәбилилириңгә дәрт-әләм әкәлмәйдиған болисән”,— демәктә Әң Алий Һөкүмран Йәһва». 16  Йәһва қайтидин маңа мураҗиәт қилип, мундақ деди: 17  «Инсан оғли, исраиллиқлар өз йеридә яшиғанда, уни жүрүш-туруши һәм яман ишлири билән напак қиливәтти. Уларниң ишлири йүзүм алдида худди аял кишиниң кир көрүш вақтидики паскиничилиғидәк болди. 18  Шуниң билән Мән уларға мошу зиминда төкүватқан қан үчүн вә диярни поқлири-бутлири билән булғиғини үчүн қәһримни төктүм. 19  Мән уларни хәлиқләргә қоғлап, йәрләр бойичә чечивәттим. Мән уларни йоллириға һәм қилиқлириға мувапиқ сотлидим. 20  Улар барған хәлиқләр ичидә Мениң муқәддәс исмимниң абройини төкүп, булғиғини үчүн, улар тоғрилиқ башқа хәлиқләр: “Мана, улар Йәһваниң хәлқи, лекин улар өз йеридин кетишкә мәҗбур болди”,— дейишиду. 21  Шуңа Мән Өзәмниң муқәддәс исмим түпәйлидин һәрикәт қилимән, чүнки Исраил өйи уни барған хәлиқләр арисида напак қилди». 22  «Шуңлашқа Исраилға мундақ сөзләрни ейт: “Әң Алий Һөкүмран Йәһва мундақ дәйду: “Мән силәр үчүн, исраиллиқлар, иш қилмаймән, бәлки Өзәмниң хасийәтлик исмим үчүн һәрикәтлинимән. Сәвәви, силәр барған һәммә хәлиқләр арисида униң етиварини йоқаттиңлар”. 23  “Мән силәр башқа әлләр арисида булғиған улуқ исмимни муқәддәсләймән. Шуниң билән, хәлиқләр Мениң Йәһва екәнлигимни тонуп-йетиду,— дәйду Әң Алий Һөкүмран Йәһва. Буни улар шу чағда чүшинидуки, Мән уларниң көз алдида Өз муқәддәслигимни силәргә намайиш қилғанда. 24  Мән силәрни барлиқ хәлиқләрдин алимән, барлиқ йәрләрдин жиғимән һәм өзәңларниң ана зиминиға әкелимән. 25  Мән силәрни таза су билән пүркәп, тазилаймән. Силәр барчә напаклириңлардин тазилинисиләр вә башқа жиркиничлик бутлириңларға хизмәт қилмайсиләр. 26  Мән силәргә йеңи жүрәк салимән вә йеңи роһ беримән. Көксиңлардики таш жүрәкни чиқирип, тәндин болған юмшақ жүрәкни беримән. 27  Ичиңларға Мениң роһумни салимән һәм шундақ қилимәнки, силәр Мениң барлиқ әмирлиримни, тохтамлиримни вә сот қарарлиримни орунлайдиған һәм байқайдиған болисиләр. 28  Шу вақитта силәр Мән атилириңларға бәргән йәрдә яшайсиләр. Силәр Мениң хәлқим болисиләр һәм Мән силәрниң Худайиңлар болумән”. 29  “Мән силәрни һәммә напаклиқтин азат қилимән, нанни чақирип, уни һәссиләп көпәйтимән вә ачарчилиқниң силәргә йеқинлишишиға йол қоймаймән. 30  Дәрәқлириңлардики йемишлириңларни мол қилип, етизлириңларда бай һосул туғдуримән вә силәр хәлиқләр арисида тартқан ачарчилиқ номусини әнди һечқачан тартмайсиләр. 31  Шу чағда өзәңларниң яман ишлириңларни һәм вәһши йоллириңларни есиңларға чүширип, өзәңлардин өзәңлар нәпрәтлинип кетисиләр. 32  Лекин шуни билиңларки, Мән буни силәр үчүн қиливатмаймән,— дәйду Әң Алий Һөкүмран Йәһва.— Иза тартиңлар вә өз яман йоллириңлардин, Исраил өйи, қизарғин!” 33  Әң Алий Һөкүмран Йәһва мундақ дәйду: “Мән силәрни һәммәйлән гуналириңлардин тазилиған күндә, яңливаштин шәһәрлириңларни адәмләргә тоштуруп, уларни харабилиқтин көтиримән. 34  Шу чағда ташланған зимин пәрвиш қилиниду, чөлдәригән җайни қешидин өткәнләр әнди көрмәйду. 35  Кишиләр: “Мәзкүр ташланған йәр Ерәм беғидәк болди, бир заманларда харабилиқта ятқан, вәйран болған шәһәрләр әнди мустәһкәмлишип, аһалиға толди!”— дәйду. 36  Әтрапиңлардики хәлиқләр шу чағда Мән, Йәһва, бузулған һәммә нәрсини қайта қуруп, чөлдәригән далаларни гүлләткинимни билиду. Мән, Йәһва, буни ейттим һәм қилдим”. 37  Әң Алий Һөкүмран Йәһва мундақ дәйду: “Мән шундақла Исраил өйигә уларниң өтүнүшлири бойичә қойлар падилиридәк көпсанлиқ қилип, илтимаслирини әмәлгә ашуруп беримән. 38  Өз вақтида Йерусалим мәйрәмләр пәслидә қойларға қандақ толған болса, шундақла харабилиқта ятқан шәһәрләр келәчәктә көплигән кишиләр, муқәддәсләр, билән толиду. Һәм улар шуниңдин билидуки, бу Мән Йәһвадур”».

Изаһәтләр