Әзәкиял 4:1—17
4 Һәй сән, инсан оғли, бир хишни елип, уни алдиңға қоюп, униңда Йерусалим шәһирини оюп яса.
2 Андин уни қоршавға ал, әтрапида қоршав темини яса, дөңни догила вә униңға қарши һәрбий қараргаһни орунлаштуруп, һәммә тәрипидин там бузудиған қуралларни қоюп чиқ.
3 Төмүр тавани елип, уни өзәң билән шәһәрниң арисидики гоя төмүр тамдәк қой. Шәһәргә сүрлүк көзүң билән қара. У қоршавда турсун, сән болсаң, униңға һуҗум қил. Бу Исраил өйи үчүн карамәт-бәлгү болиду.
4 Андин сол биқиниңға ят һәм өзәңгә Исраил хәлқиниң әйивини жүклә. Сән уни мошу биқиниңда қанчә күн ятсаң, шунчә вақит тартисән.
5 Сән буни 390 күн тартисән, чүнки улар шунчә жил гуна қилди. Сән Исраил әйивиниң дәрдини көтирисән.
6 У күнләр түгигәндә, оң биқиниңда 40 күн бойи ятисән. Шуниң билән сән Йәһуда өйи әйивиниң җүкини тартисән. Бир күн бир жилға тәәллуқ, бир күнни бир жилға Мән саңа бәлгүлидим.
7 Йеңәңни түрүп, қоршавдики Йерусалимға яман көз билән қара вә униң һәққидә бәшарәт ейт.
8 Мән сени арқанлар билән бағлаветимән. Шуңлашқа сән бир биқиниңдин йәнә бирсигә йөткиләлмәйсән вә қоршав күнлири пүтмигичә шәһәргә қарап ятисән.
9 Сән өзәңгә буғдай, арпа, почақ, ясмуқ, териқ вә қара буғдайни елип, бир қачиға селип, униңдин нан қилғин. Сән уни сол биқиниңда, 390 күн ятқиниңда йәйсән.
10 Һәр күни буниңдин 20 шекәл* тамақ йегин һәм буни бәлгүлүк вақитта истимал қил.
11 Суниму өлчәп ич. Униң көләми һинниң* алтинчи қисми болиду, униму бәлгүләнгән вақитта ич.
12 Ушбу нанни арпа тоғичидәк йә вә уни барлиғиниң көзичә адәм поқиниң қуруқ тезигини ишлитип, пишәргин».
13 Андин Йәһва: «Дәл мошундақ исраиллиқлар Мән уларни қоғлавәткән хәлиқләр арисида напак нанни йәйду»,— деди.
14 Бирақ мән ялвуруп: «Яқ, яқ, Әң Алий Һөкүмран Йәһва! Яш чеғимдин башлап, мән һечқачан мени напаклаштуридиған һечнәрсини йемигән едим! Йә талаветилгән һайванниң гөшини, йә өлүк гөшни, һәрқандақ булғанған гөшни ағзимға алмиған»,— дәп налидим.
15 Шу чағда У җававән: «Яхши, мана, Мән саңа тамиғиңни адәмниң тезиги орниға калиниң тезигидә тәйярлашни рухсәт қилимән»,— деди.
16 Андин У маңа гепини давам қилди: «Инсан оғли, Мән Йерусалимни озуқ-түлүктин мәһрум қилимән вә кишиләр адәмни қувәтләйдиған нанни бир чишләмдин йәп вә суни бир жутумдин әндишидә вә дәһшәттә ичидиған болиду.
17 Шундақ қилип, улар нан-сусиз қелип, бир-биригә аң-таң қаришип, әйивиниң җазасидин қуруп йоқайду.
