Әзәкиял 7:1—27
7 Йәһва Худа қайта маңа сөз қилди:
2 «Инсан оғли, мана немини Әң Алий Һөкүмран Йәһва Исраил йеригә ейтмақта: “Ахир, ахир ушбу йәр үчүн кәлди.
3 Әнди саңа, мана ахир йәтти. Мән саңа ғәзивимни төкүп, жүргән йоллириң бойичә сотлаймән һәм сән барлиқ вәһши ишлириң үчүн алдимда җавап берисән.
4 Сени Мениң көзүм айимайду, Мән саңа һечқандақ меһир-шәпқәт көрсәтмәймән. Жиркиничлик паалийитиң үчүн толуқ җаза беримән һәм сән қиңғир йолуңниң кесиридин көп азап тартисән. Шундақларчә сән Мениң Йәһва екәнлигимни билисән”.
5 Әң Алий Һөкүмран Йәһва мундақ дәйду: “Мана, зор апәт, һечқачан болмиған балаю-апәт йеқинлишиватиду!
6 Ахир келиватиду. Мана, у келип, саңа туюқсиз етилди. Ахир йетип кәлди.
7 Йәр турғуни, саңа новәт кәлди. Әшу вақит йеқинлашти, ушбу паракәндилик күни. Тағларда һечбир хурсән аваз чиқмайдиған күн кәлди.
8 Йеқинда, тез-арида Мән саңа қәһримни, бар пүтүнләй ғәзивимни төкимән. Мән сени тутқан яман йоллириңға бенаән сотлаймән һәм сән жиркиничлик ишлириң үчүн толуғи билән җавап берисән.
9 Мән сени айимаймән һәм Мәндә саңа қарита һечбир һисдашлиқ болмайду. Йоллириң бойичә интиқам елинғанда, сән көп дәрт тартисән. Шундақ қилип, Мән — Йәһва Җазалиғучи екәнлигимни билисән.
10 Мана, ушбу күн! У йеқинлашти! Сениң новитиң кәлди. Мән җазалайдиған калтәк тәйярланди, чүнки тәкәббурлуқ бой көтирип, өзбешимчилиқ өсүп кәтти.
11 Улуқ күч қанунсиз қәбилигә қарши турмақта. Нә улар, нә уларниң байлиғи, нә уларниң ваң-чуң топлири, нә уларниң шан-шәрипи қалмайду.
12 Вақит өтүп, мәзкүр күн келиду. Шуңа сетивалғучи хошал болмисун вә сатқучи хапа болмисун, чүнки барлиқ мошу көпчиликкә Мениң ғәзивим қайнаватиду.
13 Сетивалғучи өз мүлкигә, һәтта тирик қалсиму, қайтип кәлмәйду, чүнки бу бәшарәтлик көрүнүш барчә ушбу көпчилик һәққидә. Һечким қайтип кәлмәйду, сәвәви, қанунсизлиғи түпәйлидин улар өмрини сақлап қалалмайду.
14 Карнәйни чалди, барлиғи тәйярланди, амма һечким урушқа бармайду, чүнки Мениң ғәзивим пүткүл мошу көпчилик үстидин болмақта.
15 Өйиниң тешида қилич, ичидә ағриқлар билән ачарчилиқ. Ким етизда болса, қиличтин һалак болиду, ким шәһәрдә болса, уларни ачарчилиқ билән вабалар қурутиду.
16 Әгәр бирси аман қелип, тағларға қачса, бәрибир уларниң барлиғи өз қанунсизлиғи касапитидин даладики кәптәрләрдәк товлайду.
17 Һәммисиниң қоллири чүшүп, тизлиридин сүйдүк жүгрәйду.
18 Кишиләр жирик қапларға кийинишип, титрәп туриду. Барлиғиниң үзидә уюлуш аламәтлири көрүнүп, башлири тақир болушти.
19 Улар күмүчини кочиларға ташлаветиду вә алтуни улар үчүн жиркиничлик нәрсигә айлиниду. Йә күмүчи, йә алтуни уларни Йәһва Пәрвәрдигарниң қәһри күнидә аман елип қалмайду. Улар җенини тойғузалмайду вә қарнини толтуралмайду, сәвәви, ушбу байлиқ уларни гунаға иштәрди.
20 Улар өзлириниң есил кийимлирини көрәңләш үчүн кийәтти, зебу-зенәтлириниң гөзәллиги билән пәхирлинәтти вә пәскәш бутлири үчүн күмүч-алтундин уларниң тәсвирлирини ясатти. Шуңлашқа Мән уларниң байлиғини улар үчүн жиркиничлик қиливетимән.
21 Мән чәтәлликләргә уни олҗиға тапшуримән вә улар байлиғини булғаветиду.
22 Мән хәлқимдин йүзүмни өримән вә Мениң әң муқәддәс орнумға һәтта қарақчилар кирип, уни напаклаштуриду!
23 Зәнҗирләрни яса, чүнки пүткүл йәрдә наһәқ һөкүм қилинғанларниң бегуна қени төкүлмәктә вә пүткүл шәһәр рәнҗишкә толди.
24 Мән хәлиқләрниң арисидин әң вәһши хәлиқни әкелимән вә у уларниң өй-маканлирини егиләйду. Мән көрәңләрниң мәғрурини ахирлаштуримән вә уларниң қәдирлик хасийәтлик йәрлири вәйран болиду.
25 Улар һалакәткә дуч болғанда, течлиқни издәшни башлайду, амма течлиқни тапалмайду.
26 Бала-қаза кәйнидин бала-қаза маңиду, яман хәвәрниң кәйнидин яман хәвәр келиду. Шу чағда кишиләр бекардин-бекар пәйғәмбәрдин вәһийни издәйду вә роһанийниң тәлимидин вә ақсақалларниң нәсиһәт-мәслиһитидин пайда болмайду.
27 Падиша ғәм-қайғуда қалиду, бәгләр вә башлиқлар дәһшәткә оруниду, ушбу зимин хәлқиниң қоллири титришип, паракәндиликкә чүшиду. Мән уларға ишлири бойичә иш қилимән вә башқиларға чиқарған һөкүмлири бойичә уларни сотлаймән. Шуниң билән улар Мениң Йәһва екәнлигимни тонуйду!”»
