Муқәддәс китаптин Шәйтанниң мәвҗут шәхс екәнлиги вә җинайәтчиләр топиниң йетәкчисигә охшаш «сахта мөҗүзиләр» билән «алдамчилиқни» қоллинип, өз мәхситигә йетишкә тиришиватқанлиғи ениқ көрүниду. Һәқиқәтән, «Шәйтан өзи йоруқлуқ пәриштисиниң қияпитигә кириду» (Салоникилиқларға 2-хәт 2:9, 10; Коринтлиқларға 2-хәт 11:14). Шәйтанниң мәвҗут шәхс екәнлигини у кәлтүргән зияндин көрүшкә болиду.

 Шундақ болсиму, Шәйтан һәммә азап-оқубәтниң сәвәпчиси әмәс. Немишкә шундақ дәп ейтсақ болиду? Худа адәмләрни таллаш әркинлиги, йәни яхшилиқ яки яманлиқ қилишни қарар қилиш қабилийити, билән яратқан (Йәшуа 24:15). Биз натоғра қарар чиқарсақ, униң яман ақиветини көрүмиз (Галатилиқларға 6:7, 8).