2013-‏يىلى،‏ 5-‏ئىيۇل،‏ جۈمە كۈنى يېتەكچى كېڭەشنىڭ ئەزاسى ئانتونى موررىس قوشما شتاتلاردىكى بەيتەل ئائىلىسىگە كۆڭۈلنى سۆيۈندۈرىدىغان بىر ئۇقتۇرۇشنى ئېيتتى:‏ «برۇكلىندىكى ئادامس-‏كوچىسى 117-‏نومۇر بىلەن ساندس كوچىسى 90 -‏نومۇرغا جايلاشقان ئالتە ئىمارەتنى سېتىشقا توختامنامە تۈزۈلدى.‏ * 1 —‏ 5 -‏نومۇرغىچە بولغان ئىمارەتلەرنى بۇ يىل ئاۋغۇست ئېيىنىڭ ئوتتۇرىسىغىچە بوشىتىشىمىز كېرەك».‏

بەيتەل ئائىلىسىنى نۇرغۇن ئىشلار كۈتۈپ تۇرۇۋاتقانلىقى ئېنىق ئىدى.‏ سەۋەبى بۇ بەش ئىمارەتنىڭ ئۇمۇمىي كۆلىمى خەلقئارا مۇسابىقە ئۆتكۈزىدىغان 11 پۇتبول مەيدانىغا تەڭ كېلىدۇ!‏ توختام بويىچە بۇ ئىمارەتنى 60 كۈن ئىچىدە بوشىتىش كېرەك ئىدى!‏

نەچچەن ئون يىللار مابەينىدە 1 —‏ 5 -‏ئىمارەتلەردە كىتاب-‏ماتېرىياللارنى بېسىپ چىقىرىش ھەم تۈپلەش ماشىنىلىرى ئورۇنلاشقان ئىدى.‏ بىراق،‏ 2004-‏يىلى ئۇلار ۋولكىلدىكى (‏نيۇ-‏يورك)‏ يېڭى ئورۇنغا كۆچۈرۈلگەن ئىدى.‏

شۇ ۋاقىتتىن بۇ يان مەزكۇر بەش ئىمارەت رېمونت ئىشخانىلىرى ۋە ساقلاش ئامبارلىرى سۈپىتىدە ئىشلىتىلىپ كەلگەن.‏ ئۇ يەردە قۇرۇلۇش ماتېرىياللىرى،‏ ئىشخانا جاھازلىرى،‏ شۇنداقلا قوشما شتاتلار بىلەن باشقا مەملىكەتلەردىكى قۇرۇلۇش لايىھىلىرىدە قوللىنىلىدىغان ئەسۋاپ-‏ئۈسكۈنىلەر ساقلانغان.‏

ئىمارەتلەرنى بەلگۈلەنگەن ۋاقىتتا بوشىتىش ئۈچۈن،‏ تەپسىلىي پىلانلاش كېرەك بولغان.‏ ئالدى بىلەن نېمىنى سېتىش،‏ نېمىنى قالدۇرۇش ۋە نېمىنى تاشلاش كېرەكلىكىنى ئېنىقلاش ئۈچۈن،‏ ئىمارەتلەردىكى ھەممە نەرسىلەرنى تىزىملاش كېرەك ئىدى.‏ كېيىن،‏ بۇ بارلىق ئىشلارنى بېخەتەر ۋە ئۈنۈملۈك تۈگىتىش ئۈچۈن پىلان لاھىيىسى تۈزۈلدى.‏

مۇشۇ لايىھە بويىچە ئىشنى تۈگىتىش ئۈچۈن بەيتەل ئائىلىسى كۆپ ئەمگەك قىلدى.‏ شۇنداقلا ياردەم بېرىش ئۈچۈن قوشما شتاتلارنىڭ ھەرقايسى جايلىرىدىن بەيتەلگە 41 پىدائىي خىزمەتچى كەلدى.‏ بۇ پىدائىي خىزمەتچىلەرنىڭ كۆپىنچىسى —‏ بويتاق،‏ كۈچ-‏قۇۋۋەتلىك ياش بۇرادەرلەر ئىدى.‏ ئۇلار تەكلىپنى قوبۇل قىلىپ،‏ بەيتەلگە 6 —‏ 10 ھەپتىگە كەلدى.‏ بۇنىڭ ئۈچۈن بەزىلەر ئائىلىلىرىدىن،‏ دوستلىرىدىن ۋە ئىش ئورۇنلىرىدىن ۋاقىتلىق ئايرىلىشقا توغرا كەلدى.‏ ئۇلار يېڭى ۋەزىپىلىرى توغرىسىدا نېمە دەيدۇ؟‏

ۋاشىنگتون شتاتىدىن كەلگەن 21 ياشلىق جوردان:‏ «خەپ،‏ بەيتەلگە كېلىش ئۈچۈن ئىلتىماسنى بۇرۇنراق تولدۇرۇشۇم كېرەكتىكەن!‏» —‏ دېگەن.‏

تېكساستىن كەلگەن 20 ياشتىكى ستىۋېن مۇنداق دەيدۇ:‏ «مەن ئۆزۈمنى چوڭ خەلقئارالىق،‏ ئىشچان،‏ بەختلىك ئائىلىنىڭ ئەزاسىدەك ھېس قىلىمەن».‏

23 ياشتىكى جاستىن ئۆز ئوي-‏پىكىرى بىلدۈرۈپ مۇنداق دەيدۇ:‏ «بەيتەلدە خۇددى ئۆزۈمنى ئۆز ئۆيۈمدىكىدەك ھېس قىلدىم.‏ خۇدادىن كەلگەن دانالىق،‏ مېھىر-‏مۇھەببەت ھەم قېرىنداشلىق رىشتىسى —‏ بەيتەل ئائىلىسىنىڭ بىباھا غەزنىسى».‏

پورتو-‏رىكولۇق 20 ياشتىكى ئادلېر:‏ «مېنىڭ ئۈچۈن ئەتىگەن تۇرۇش ناھايىتى قىيىن بولسىمۇ،‏ بۇ يەردە مەن زور خۇشاللىققا —‏ مەڭگۈ داۋاملىشىدىغان دوستلۇققا ئېرىشتىم»،‏ —‏ دەيدۇ.‏

21 ياشلىق ۋىليام مۇنداق دەيدۇ:‏ «گەرچە بەيتەلگە كېلىش —‏ بالىلىق چېغىمدىن قىلىۋاتقان ئارزۇ-‏ئارمىنىم بولسىمۇ،‏ ئەگەر شۇ يەرگە بارسام يالغۇزسىراپ قالىمەن،‏ دەپ ئويلىغان.‏ لېكىن خاتالىشىپتىمەن.‏ بەيتەلدىكى خىزمەت —‏ ھاياتىمدىكى ئەڭ شاد-‏خۇرام كۈنلەر بولدى!‏ بۇنىڭدىن ئارتۇق ياخشى يەر يوق!‏».‏

پىدائىي خىزمەتچىلەر لايىھىنى ئۆز ۋاقتىدا ئورۇنلاپ پۈتتۈرەلىدىمۇ؟‏ ئەلۋەتتە!‏ ئۇلار ۋەزىپىلەرنى 55 كۈندىلا پۈتتۈردى،‏ خالاس!‏