Закариё 5:1–11
5 Мен яна юқорига қарадим ва учиб кетаётган ўрама битикни кўрдим.
2 Фаришта мендан сўради: «Нимани кўряпсан?»
«Узунлиги 20 тирсак*, эни 10 тирсак келадиган учиб кетаётган ўрама битикни кўряпман»,— деб жавоб бердим.
3 У эса менга шундай деди: «Бу — бутун ер юзига келаётган қарғиш. Гарчи ўрама битикнинг битта томонида ёзилганларга биноан, ўғрилик қилган кишилар+ лаънати бўлса-да, улар жазосиз қолмоқда. Ўрама битикнинг иккинчи томонида ёзилганларга биноан, ёлғон онт ичганлар+ лаънати бўлса-да, улар ҳам жазосиз қолмоқда.
4 Қўшинлар Сарвари Яҳова демоқда: “Мен қарғиш юбораман. У ўғрининг ҳамда Менинг номим ҳаққи ёлғон онт ичадиган кишининг уйига кириб, ўша ерда қолади. Бу қарғиш уйларни, улардаги ёғочу тошларни ютиб юборади”».
5 Сўнг мен билан гаплашаётган фаришта олдимга келиб: «Юқорига қара-чи, келаётган нарса нима экан»,— деди.
6 Шунда мен: «Бу нима?» — дедим.
У: «Яқинлашиб келаётган нарса — дон ўлчайдиган идиш*»,— деди ва давом этиб: «Бу — ер юзида яшовчи инсонларнинг қиёфаси»,— деб айтди.
7 Мен қўрғошиндан ясалган юмалоқ қопқоқ очилганини кўрдим. Идиш ичида бир аёл ўтирган экан.
8 Шунда фаришта: «Бу аёл ёвузликни билдиради»,— деди. Сўнг у аёлни дон ўлчайдиган идишга қайтариб тиқди-да, оғзини қўрғошин қопқоқ билан ёпиб қўйди.
9 Яна юқорига қарадим ва шамол оқими билан учиб келаётган иккита аёлни кўрдим. Уларнинг қанотлари лайлакнинг қанотларидай эди ва улар идишни осмонга кўтариб кетишди.
10 Мен билан гаплашаётган фариштадан: «Улар дон ўлчайдиган идишни қаерга олиб кетишяпти?» — деб сўрадим.
11 Фаришта эса: «Шинар+ диёрига* олиб кетишяпти. Ўша ерда аёлга уй қурилади. Уй қуриб битказилгач, аёлни ўз жойига қўйишади»,— деб жавоб қайтарди.
Изоҳлар
^ Бир тирсак=44,5 см. Илованинг Б14 мавзусига қ.
^ Сўзма-сўз «эфа». Тахм. 22 л. Илованинг Б14 мавзусига қ.
^ Яъни Бобил.
