Yahovaning Shohidlari Muqaddas Kitobdagi maslahatga amal qilib, hamma ayblovlarga va masxaralarga ham javob qaytarishmaydi. Misol uchun, Muqaddas Kitobda shunday deyilgan: «Mazax qiluvchini to‘g‘rilagan sharmanda bo‘ladi». (Hikmatlar 9:7, 8; 26:4) Yolg‘on ayblovlar haqida haddan ortiq tashvishlanib bahslashishdan ko‘ra, diqqatimizni Xudoni mamnun qilishga qaratamiz. (Zab. 119:69)

 Albatta «sukut saqlashning ham, gapirishning ham o‘z vaqti bor». (Voiz 3:7) Haqiqatni topmoqchi bo‘lgan samimiy insonlar bilan suhbatlashishga tayyormiz, lekin be’mani bahslarga berilishdan qochamiz. Shu yo‘sin, Isoning va ilk masihiylarning ta’limotlari-yu o‘rnagiga ergashamiz.

•   Iso Masih boshqalar uni Pilatning oldida nohaq ayblaganda, hech qanday javob qaytarmagan. (Matto 27:11–14; 1 Butrus 2:21–23) Qolaversa, Isoni ichkilikboz va ochko‘z deb haqorat qilishganida ham u jim turgan. Uning ishlari u uchun gapirgan. Muqaddas Kitobda yozilganiday: «Odamning donoligi adolatli ishlaridan ko‘rinadi». (Matto 11:19) Lekin vaziyat boshqacha bo‘lganida, Iso unga tuhmat qilganlarga jasorat ila javob qaytargan. (Matto 15:1–3; Mark 3:22–30)

   Iso o‘z izdoshlarini ayblovlar dastidan ruhini tushirmaslikka o‘rgatgan. U shunday deb aytgan: «Men uchun odamlar sizlarni haqoratlab, quvg‘un qilishsa, sizlar haqda yolg‘on va har qanday yaramas so‘zlarni aytishsa, baxtlisizlar». (Matto 5:11, 12) Ba’zida bunday ayblovlar tufayli shogirdlar keng shohidlik berishgan. Iso bunday vaziyatlarda ularga yordam berishini aytib, quyidagicha degan: «Men sizlarga shunday donolik beramanki, sizlar nima deyish kerakligini bilasizlar. Shunda dushmanlaringiz sizlarga qarshi ham tura olishmaydi, e’tiroz ham bildira olishmaydi». (Luqo 21:12–15)

•   Havoriy Pavlus masihiylarga ta’qib quluvchilar bilan keraksiz bahslar olib borishdan qochishni maslahat berib, bunday gap talashishlarni «foydasiz va behuda» deb atagan. (Titusga 3:9; Rimliklarga 16:17, 18)

•   Havoriy Butrus masihiylarni kerak bo‘lganda imonini himoya qilishga undagan. (1 Butrus 3:15) Ammo shu bilan birga bunday qilishning eng yaxshi yo‘li ko‘pincha so‘zlar bilan emas, balki amalda ko‘rsatish ekanini u yaxshi tushungan. U shunday yozgan: «Tangri sizlar yaxshi ishlar qilib aqlsiz odamlarning ahmoqona gaplariga chek qo‘yishingizni istaydi». (1 Butrus 2:12–15)