გალატელეფ 1:1-24

  • დაჭყაფ სიტყვეფ (1—5)

  • „შხვა სახიოლო ამბე ვა არსებენს“ (6—9)

  • სახიოლო ამბე, ნამდგას პავლე ქადაგენს, ღორონთშე რე (10—12)

  • პავლეშ ქრისტიანო გინორთა დო თიშ მსახურებაშ პირველ წანეფ (13—24)

1  რჭარუნთ პავლე — მოციქულ — კოჩშე მოშქუმალირ დო კოჩშე გერინაფილ ვარინ, იესო ქრისტეშე დო ღორონთშე, ჩქინ მუმაშე, გერინაფილ, ნამდგაქ ქრისტე გათელ.  მა დო ჩქიმწკუმა რენ თი არძა ჯიმა გიკითხანთ გალატიაშ კრებეფს:  ჭყოლოფა დო მშვიდობა ვა მორრკებუდან ღორონთშე, ჩქინ მუმაშე, დო უფალ იესო ქრისტეშე.  თიქ მუშ სიცოცხლე დათმჷ ჩქინ ცოდეფიშ გურშენ, ნამდა მირსხესკო თე უბადო ქიანაშე*, მუჭოთ ონებუდ ღორონთის, ჩქინ მუმას,  ნამდგას ოკუთვნ დიდება სადღამუშოთ. ამინ!  მიკვენს, მუშმამალას ეთხიებუთ ღორონთის, ნამდგაქ ქრისტეშ გიმორჩქინელ ჭყოლოფათ გიშარგორეს, დო ურჩქილეთ შხვა სახიოლო ამბეს.  ვარინ, შხვა სახიოლო ამბე ვა არსებენს, მარა ნამთინე ოცად, შარაშე გინგორთაფუან დო ქრისტეშ გურშენ სახიოლო ამბე დოთირუას.  ჭყელ რდასჷ თინა, მით დუდშე გაიცხადითინ თი სახიოლო ამბეს ვარინ, შხვა სახიოლო ამბეს გიცხადენა, გოკონ-და, ჩქი ვორდათ თენა დო გოკონ-და, ზეციერ ანგელოზ!  ფთქვით დო ხოლო ართშა გირაგადუთ: ჭყელ რდასჷ თინა, მით დუდშე მიღითინ თი სახიოლო ამბეს ვარინ, შხვა სახიოლო ამბეს გიცხადენა! 10  მოწონაშ მეღებას კოჩშე ვოცადუქო დოვარ ღორონთშე?! კოჩიშ გურიშ მოჰამაფას ქუვოცადუდენ, ვეპჸუაფუდ ქრისტეშ მონა. 11  ჯიმალეფ, მოკო, გიჩქუდან, ნამდა სახიოლო ამბე, ნამუთ მა გაიცხადით, კოჩშე ვა მოურს; 12  თინა ვართ კოჩშე მემღებ დო ვართ კოჩშე მიგურუაფ; თე სახიოლო ამბე იესო ქრისტექ გამცხად. 13  მუშო ოკო რაგად, გაიგებუნა, მუჭო იფქციებუდ, მუჟამსით იუდაიზმის მეპჸუნდჷ, მუნერ უდუზოგებუო ფთხოზუდ ღორონთიშ კრებას დო მუჭო ვოცადუდ თიშ მოსპუალას; 14  ჩქიმ ხალხ შქას, ბრელ ჩქიმ მახანაშე უმოს დუდგინოდვალირ ვორდჷ იუდაიზმის, მუშენდა უმოს მონდომათ მეპჸუნდჷ ჩქინ ჯვეშეფიშ ადათ-წესეფს. 15  მარა ღორონთიქ, ნამდგაქ თე ქიანას გუმორჩქინ, მუშ ჭყოლოფათ გიშაბგორ. თიქ მიკორინუ, 16  ნამდა ჩქიმ საშვალებათ შხვა რჯულიშ ხალხის სახიოლო ამბე გაუცხადუკო დო მუშ სქუა გაჩინებაფუკო. მუჟამსით ღორონთიქ თე საქმეშო გიშაბგორ, მითინშა მუთუნ ველამკითხირალ. 17  ვართ იერუსალიმშა მილინ თინეფშა, მით ჩქიმშახ რდესჷ მოციქულეფ; დიო არაბეთშა მიდაბრთჷ დო უკულ დამასკოშა დიბრთჷ. 18  იერუსალიმშა სუმ წანაშ უკულ ეკობრთჷ კეფაშ* ოძირაფშა დო 15 დღას ქუდოფსქიდ თიწკუმა, 19  მარა შხვა მოციქულეფშე უფალიშ ჯიმაშ, იაკობიშ, მეტ მითინ ვამძირ. 20  ღორონთიშ წოხოლე იფჩიებუქ: მუდგას რჭარუნთინ, ირფელ მართალ რე. 21  თეშ უკულ სირიაშ დო კილიკიაშ მხარეეფშა მიდაბრთჷ. 22  თიმ დროს ქრისტეშ მოწაფეეფს იუდეაშ კრებეფშე დღას ვა ვაფუდ ნაძირეფ, 23  თინეფს ხვალე გაგონებულ აფუდეს, კოჩ, ნამუთ ართ დროს ფთხოზუდეს, ასე სახიოლო ამბეს აცხადენს თი რწმენაშ გურშენ, ნამდგაშ მოსპუალას თეიშახ ოცადუდუა. 24  თაშ ნამდა, თინეფქ ჩქიმ ამბეშ გურშენ ღორონთიშ განდიდება ქიდიჭყეს.

სქოლიოეფი

ბერძნ. „ეონ“. ქოძირით „ქიანა“ („ბიბლიურ სიტყვეფიშ ენწყუმა“).
კეფა პეტრეშ მაჟია სახელ რდჷ.