ლუკა 5:1-39
5 ართშა, მუჟამსით იესო გენესარეთიშ ტობაწკუმა* ღორონთიშ სიტყვას ოგურუანდჷ, თის ქიანაშ ხალხ ურჩქილედ. თინეფ იესოს შურიშ ოღალს ვარზენდეს.
2 თიქ წყარპიჯის ჟირ ნავ ქოძირ. თე ნავეფშე მეჩხომეეფს ეშულებუდეს დო ბადეეფს ქორჩხუნდეს.
3 იესოქ ართ-ართ ნავშა ენილ, ნამუთ სიმონიშ რდჷ, დო ქოთხუ თის, ნავს ჭიჭე მიშუკინუკო წყარშა; უკულ ქუდოზოჯ დო თევრეშე ოგურუანდჷ ხალხის.
4 მუჟამსით რაგად გათუ, სიმონს უწუ: „ხოლო უმოსო მიშეკინ დო ქინაჸათით ბადეეფ“.
5 სიმონქ უპასუხ: „მოძღვარ, მთელ სერს ფჩხომენდით დო მუთუნქ ვა მაჭოფეს, მარა რახანს სი იჩიებუქ, ქენვოჸოთანქ ბადეეფს“.
6 ქენაჸათესინ, თისხი ჩხომქ გეშაჸუნ, ნამდა ბადეეფ ხორცქუდ.
7 ათეშენ მუნეფიშ ამხანაგეფს, მით შხვა ნავს რდესჷ დო ჩხომენდეს, ქაჩინებაფუეს, ნამდა ქიმეხვარესკო. თინეფქ ხოლო ქუმორთეს დო ჟირ ნავ გეიოფშეს; ჩხომ თისხი რდჷ, ნამდა ნავეფქ ნწყუალა ქიდიჭყჷ.
8 სიმონ-პეტრექ თენა ქოძირუნ, იესოშ წოხოლე ბირგულეფს ქეშანთხჷ დო უწუ: „ვანკმანჭა, უფალ, ცოდამ კოჩ ვორექ!“
9 თენა თიშენ თქუ, ნამდა თესხი ჩხომიშ ჭოფუათ, პეტრე დო თექ რდესინ თინეფ, მანგარ გაკვირებულ რდესჷ;
10 თეს გეძინელ, მანგარ გაკვირებულეფ რდესჷ იაკობ დო იოანე ხოლო, ზებედეშ ქომოლსქუალეფ, მით სიმონწკუმა ართო ჩხომენდეს. იესოქ სიმონს უწუ: „ვა გაშქურინას, ამდღარშე მოჸუნაფილ ჩხომეფს გორუნქინ თეშ, ადამიანეფს ხოლო დოგორუნქ“.
11 თინეფქ ნავეფ წყარპიჯშა დართინუეს, ირფელ მიოტუეს დო თის ქეკაჸუნეს.
12 ართშა, ართ ქალაქის, იესოქ ქოძირ კოჩ, ნამდგას მთელ სხეულ კეთრით აფუდ ფორილ. თიქ იესო ქოძირუნ, ქეშანთხჷ თიშ წოხოლე დო ეხვეწ: „უფალ, ქუგოკონ-და, შეილებ ჩქიმ სქილიდაფა*“.
13 იესოქ ხე ქიმეთხჷ დო უწუ: „ქო, მოკო, დოსქიდ ლახალაშე!“ თიქ ხოლო თიმწუთის დოსქიდ კეთრშე.
14 უკულ იესოქ თე კოჩის უზოჯ, მითინშა ვა უთქუალუდკო თე ამბე დო უწუ: „მეუ, მღვდელს ქაძირ სქან დუდ დო შეწირ თინა, მუთ მოსეშ კანონით სქან სქილადაშენ მითხუაფ. თეშნერო თინეფ ქოძირუნა, ნამდა მართალო სქილადირ რექჷ“.
15 ირდიხას იესოშენ იჩიებუდეს; ანაყუ ხალხ იშაყარუდ, ნამდა ქუმურჩქილუესკო დო ლახალაშე დოსქიდესკო.
16 მარა იესო იშენით ხშირას გიშართუნდჷ დროს, ნამდა კოჩ ვა რდუნ ფერ ადგილშა მიდართკო ოლოცებშა.
17 ართ დღას, ხალხის ოგურუანდუნ, თექ ხედეს ფარისეველეფ დო კანონიშ მასწავლებერეფ, მით გალილეაშ დო იუდეაშ სოფელეფშე დო იერუსალიმშე რდესჷ მოულირ. იეჰოვაშ ძალა რდჷ თიწკუმა დო თე ძალათ ოსქილიდუანდჷ ხალხის.
18 თის გიონჯირალით ქიმუჸუნეს ლეხ კოჩ, ნამდგას დოქანცაფა ვეშულებუდ; ოცადუდეს, დინახალე გემნიჸუნესკო დო იესოშა ქიმიჸუნესკო,
19 მარა ბრელ ხალხ რდუნ თიშენ, ვემნაჸუნინეს. ათეშენ ორთვალშა ეშელეს, გენწყეს თინა დო თევრეშე ხალხ შქას პირდაპირ იესოშ წოხოლე გიონჯირალით გეგმაშქვეს თი კოჩ.
20 თინეფიშ რწმენა ქოძირუნ, იესოქ ლეხის უწუ: „გეპატუ ცოდეფქ!“
21 მწიგნობარეფქ დო ფარისეველეფქ ართიან შქას რაგად ქიდიჭყეს: „მი რე თენა, ღორონთიშ წინააღმდეგ იჩიებუნ?! ღორონთიშ მეტ მის შეულებ ცოდეფიშ პატიება?!“
22 იესოქ ქიმეხვად, მუს ფიქრენდეს დო უწუ: „მუშენ ფიქრენთ გურს თეცალს?
23 ნამ უმოს ეფ ორაგადე რე: გეპატუ ცოდეფქ დოვარ გედჷ დო გილართ?
24 მარა მოკო, გიჩქუდან, ნამდა კოჩიშ სქუას ცოდეფიშ პატიებაშ ძალაუფლება უღჷ დედამიწას...“ უკულ ლეხის უწუ: „გირაგადუქ, გედჷ, გეჭოფ სქან გიონჯირალ დო მეუ ჸუდეშა“.
25 თიქ ხოლო ხალხიშ წოხოლე გედირთჷ, გეჭოფ მუდგას გეჯანუდ, ჸუდეშ შარას ქიგიოდირთჷ დო ღორონთის ადიდენდჷ.
26 არძა მანგარ გაკვირებულ რდჷ, ღორონთის ადიდენდეს დო იჩიებუდეს, ამდღა სარკო მუდგარენეფ ბძირითია.
27 თეშ უკულ იესოქ გეგმორთჷ თევრეშე დო ქოძირ მებაჟე ლევი, ნამუთ საბაჟოს მილახედ, დო უწუ: „ქეკმაჸუნ!“
28 თიქ ხოლო ირფელ ქიდიტუ დო ქეკაჸუნ.
29 ლევიქ მუშ ჸუდეს იესოშო დიდ სუფრა გეგმანწყუ. სუფრას ქიანაშ ხალხ მიკუხედ*. თინეფ შქას ბრელ მებაჟე რდჷ.
30 თენა ფარისეველ მწიგნობარეფქ ქოძირესინ, ვემეწონეს დო თიშ მოწაფეეფს ურაგადუდეს: „მუშენ ჭკუმუნთ დო შუნთჷ მებაჟეეფ დო ცოდამეფწკუმა ართო?“
31 იესოქ მიკართჷ დო უწუ: „ექიმ ჯანმრთელეფს ვარინ, ლეხეფს ოსაჭირუნა.
32 მა მართალეფშო ვარინ, ცოდამეფშო მობრთჷ, ნამდა დაშებულ ინარღან*“.
33 თინეფქ უწუეს: „იოანეშ მოწაფეეფ ხშირას მარხულენა დო მთელ გურით ლოცულენა, ფარისეველეფიშ მოწაფეეფ ხოლო თაშ იქციებუნა, მარა სქან მოწაფეეფ შუნა დო ჭკუმუნა“.
34 იესოქ უპასუხ: „კამპანიას მუჭო დანძალენთ სინჯაშ მეგობრეფს მარხვას, ონდო სინჯა თინეფწკუმა რე?!
35 მარა ქუმურს დრო, მუჟამსით სინჯას მიდეჸუნანა დო თიშ მეგობრეფ თიმ დროს იმარხულენა“.
36 უკულ თე მაგალით ქუმუჸუნ: „ახალ გინაქუნალს მითინ ვეშაჭკირუნს ნოჭკერს, ნამდა ჯვეშ გინაქუნალს ქიგიოჭას, მუშენდა ქიგიოჭუ-და, გამახორცქუ. ხვალე თენა ვარინ, ახალ ნოჭკერ ჯვეშის ვემურე“.
37 ვართ მითინ ინაბუნს ახალ ღვინს ჯვეშ ტიკეფს, თაშ გაკეთ-და, ღვინ გოსოფუნს ტიკეფს; შედეგო ქოთ ღვინ ქუდოწენს დო ტიკეფ ხოლო მუთუნშო ვერგუდას იჸი.
38 ახალ ღვინ, ახალ ტიკეფს ოკო ინაბან.
39 ჯვეშ ღვინიშ შუმაშ უკულ ახალ ღვინ მითინს ვაკო, მუშენდა თქუანს, ჯვეშ რენია ჯგირ“.
სქოლიოეფ
^ თის გალილეაშ ზღვას ხოლო უძახუდეს.
^ შხვანერო — „შეილებ, წმინდათ გინმოშქვე“.
^ შხვანერო — „ელანჯირელო მიკუხედ“. ბიბლიურ დროს სუფრაწკუმა მიკოხუნაშ თეცალ წეს უღუდეს.
^ ქოძირით „დაშებულიშ ნარღება“ („ბიბლიურ სიტყვეფიშ ენწყუმა“).
