მარკოზ 4:1-41
4 იესო კინ ზღვაპიჯის რდჷ დო ოგურუანდჷ. ანაყუ ხალხიქ დიშაყარ, ათეშენ ნავშა გენორთჷ დო ზღვაშა გემშეკინ. ხალხიქ ზღვაპიჯის ქუდოსქიდ.
2 თინა ბრელ მუდგარენს მაგალითეფით ოგურუანდჷ. იესოქ ხალხის უწუ:
3 „ქომრჩქილით. მათასალქ ოთასშა მიდართჷ.
4 თასუაშ დროს ნამთინე თასიქ შარაპიჯის ქუდოლ, ქუმოფურინეს ჩიტეფქ დო გეკიკონეს.
5 ნამთინექ ქუალამ ადგილს ქუდოცუ, სოდეთ დიხა ბრელ ვა რდჷ, დო ხეთეშე გეფალ, მუშენდა დიხას სიტომბა ვა უღუდ.
6 მარა ჩხანაქ გეშართუნ, დოჭვჷ დო დახუმუ, მუშენდა ჩხვიჩხვეფ ვა უღუდ.
7 ნამთინე თასიქ ოძიგირეს ქიმშალ, მირდჷ ძიგირეფქ დო ვა გაფალაფუ თინეფს, ათეშენ ვართ მუთუნქ მიკაღინ.
8 მარა ნამთინექ ჯგირ დიხას ქუდოლ, გეფალ, მირდჷ დო მიკოღალა ქიდიჭყჷ: მინქ 30 გემკიღ, მინქ — 60 დო მინქ — 100“.
9 უკულ გეუძინ: „მიდგას მორჩქილაფა ოკო, ჯგირო ქიმირჩქილუას!“
10 ხალხიქ მიდართუნ, იესოწკუმა დოსქილადირეფქ, თინეფ შქას ვითოჟირ მოციქულქ, კითხეს, მუს ნიშნენდჷ თე მაგალითეფ.
11 იესოქ უპასუხ: „თქვა ნებაქ ქუმგაჩეს, ზეციერ სამეფოშ წმინდა საიდუმლო ქიგეგითკო, მარა შხვეფს მაგალითეფით ურაგადუქ,
12 მუშენდა უჯინან, მარა ვა ძირან, ქიმირჩქილუან, მარა აზრის ვენანჭან. თინეფ დღას ვემკირთუნა, ნამდა ღორონთიქ ქაპატუას“.
13 უკულ უწუ თინეფს: „თე მაგალითიქ ვაგგაგინეს დო შხვა მაგალითეფს შურო მუჭო ენანჭუთ?!
14 მათასალ თასუნს ღორონთიშ სიტყვას.
15 შარაპიჯ, სოდეთ თასიქ ითას, მოგენს თინეფს, მიდგაშა სიტყვაშ მორჩქილაფაშ უკულ ხეთეშე სატანა მოურს დო მიდუღანს გურს ინოთასილს.
16 ქუალამ ადგილ, სოდეთ თასიქ ითას, მოგენს თინეფს, მით მორჩქილაფაშ უკულ ხეთეშე ხიოლით ღებულენა სიტყვას,
17 მარა ჩხვიჩხვეფ ვა უღუნან თიშენ, ჭიჭე ხანს რზუნა დო, მუჟამსით ღორონთიშ სიტყვაშ გურშენ თხოზინ ქიდიჭყაფუ ვარდა ოწუხებელ გორჩქინდუ, ხეთეშე რწმენას ოდინუანა.
18 ოძიგირე, სოდეთ თასიქ მიშეთას, მოგენს თინეფს, მით ირჩქილუანა ღორონთიშ სიტყვას,
19 მარა მუთუნ ვემკაღინენა, მუშენდა ამდღარ* ოწუხებელეფ, ქონებაშ მაჩილითაფარ ძალა დო შხვა ირფელ, მუთ კოჩის ოკო, მეტ მუთუნშო ვეტენს ადგილს თინეფიშ გურს დო ვა გაფალაფუანს სიტყვას.
20 ჯგირ დიხა, სოდეთ თასიქ ითას, მოგენს თინეფს, მით ირჩქილენა ღორონთიშ სიტყვას დო ღებულენა თის. შედეგო მინს 30 მიკუღ, მინს —60 დო მინს —100“.
21 თენა ხოლო უწუ თინეფს: „ლამპა თიშენ ვეგმუღუნა, ნამდა მუდგაინ ქიმნაფორან ვარდა დანჯირალიშ თუდო ქუდოდგან; თიშენ გიმუღუნა, ნამდა სტოლს ქიგლადგან.
22 მუთუნ ვა რე ფულირ, მუთ ვეგმიარგამებ, დო მუთუნ ვა რე ჯგირო ტყობინაფილ, მუთ ვემკორჩქინდუ.
23 მიდგას მორჩქილაფა ოკო, ჯგირო ქიმირჩქილუას!“
24 უკულ უწუ თინეფს: „ჯგირო ქიდეკვირით, მუდგას ურჩქილეთ, მუშენდა მუზმას შხვეფშო ორთუთ, თიზმას მიღენთ აშო დო უმოსის ხოლო.
25 მიდგას უღჷ, მეტ მიაჩამუ, მარა მიდგას ვა უღჷ, თინა ხოლო მიდაღალუაფ, მუთ უღჷ“.
26 იესოქ გაგრძელ რაგად: „ღორონთიშ სამეფო თეს მოგენს: კოჩ თასის თასუნს,
27 სერ-სერით ირულუანს, ოჭმარეს კურცხუ; ეშობას თას ეფალუნს დო ირდუ, მარა თე კოჩის ვა უჩქჷ, მუჭო ხვადუ თენა.
28 დიხა მუშით ირზენს მიკნაღელს: დიო ღერ ეფალუნს, უკულ დუდის იკეთენს დო ბოლოს თინა ჯგირ კაკალეფით იფშაფუ.
29 ხეთეშე, მუჟამსით კაკალ ეიოჭოფალო მზათ იჸუაფ, კოჩ მაგანას დეკინენს, მუშენდა მოსავალიშ ეჭოფუაშ დროქ ქუდოდირთჷ“.
30 იესოქ რაგად გაგრძელ: „მუს შილებე მეუგურუათ ღორონთიშ სამეფო ვარდა მუ მაგალითით შილებე ემნწყათ თინა?
31 ღორონთიშ სამეფო მოგენს დონგიშ თასის*, ნამუთ დედამიწას თასეფ შქას არძაშ უჭიჭაშ რე,
32 მარა დითასუნ, ორტვინს არძაშ უმოსის ირდუ დო თიშმადიდა ნოჸელეფ უღჷ, ნამდა ჩიტეფ თექ იკეთენა ბუდეეფს დო თიშ ოროს გითუფორუანა დუდის“.
33 იესო ბრელ თეცალ მაგალითით გინოჩანდჷ თინეფს ღორონთიშ სიტყვას დო თისხის ეჩიებუდ, მუსხიშ ინონჭაფა შეიალებედეს.
34 მაგალითიშ უმშო მუთუნ ვა უთქუალ თინეფშა, მარა მუშ მოწაფეეფს ცალკე ეუნწყუნდჷ ირფელს.
35 თიმ დღას, ონჯუა ბორჯის, იესოქ თინეფს უწუ: „ზღვაშ მელე გინიბლათ“.
36 ხალხიქ მიდართუნ, მოწაფეეფქ იესო თი ნავით მიდეჸუნეს, ნამდგას ინოხედ. თის შხვა ნავეფით ხოლო ქეკაჸუნეს.
37 უცფას მერეთ ქარბორიაქ გელჷ; წყარ ნავს მიკახორცქუდ, ჭიჭე ოკოდ დო თინა წყარით ეიფშაფუდ.
38 იესო ნავიშ უკახალენ მხარეს გეჯანუდ, დუდიშ გიოდვალარშა გეუძუდ დუდ დო ლურდჷ. გაკურცხინუეს თინა დო უწუეს: „მოძღვარ, ვარწყექო, პჭყორდუთინ?!“
39 თიქ გედირთჷ, განჭყორ ბორიას დო ზღვას უწუ: „დეწყნარ! გაჩერდ!“ ბორიაქ გაჩერდჷ დო ირფელქ დეწყნარ.
40 უკულ თინეფს უწუ: „თაშ მუქ დუგოშქურინეს?! ხოლო ვაიღუნანო რწმენა?!“
41 თინეფ მანგარ შქურნაფილეფ რდესჷ დო ართიანს ოკითხუდეს: „თენა მი რე, ბორია დო ზღვა ხოლო ურჩქილენ?!“
სქოლიოეფ
^ ბერძნ. „ეონ“. ქოძირით „ქიანა“ („ბიბლიურ სიტყვეფიშ ენწყუმა“).
^ შხვანერო — „მდოგვიშ თას“, ნამუთ ისრაელს რე გავრცელებურ. თინა სოდგარენ ოთხ მეტრაშახ ირდუ დო ნოჸელეფ უღჷ.
