კორინთელეფშა მეჭარილ პირველ წერილ 1:1-31

  • დაჭყაფ სიტყვეფ (1—3)

  • პავლე კორინთელეფიშ გურშენ მადლობას ურაგად ღორონთის (4—9)

  • პავლე კორინთელეფს ელუჩანს, ართობა უღუდან (10—17)

  • „ქრისტე ღორონთიშ ძალა დო ღორონთიშ სიბრძნე რე“ (18—25)

  • „მით იცქვანს, იეჰოვათ იცქუათ“ (26—31)

1  პავლე, ღორონთიშ ნებათ ქრისტე იესოშ მოციქულო გიშაგორილ, დო ჯიმა სოსთენე,  რჭარუნთ ღორონთიშ კრებას კორინთის, თქვა, მით ქრისტე იესოშ მიმაჸუნალეფო, წმინდეფო*, რეთჷ გიშაგორილ თინეფწკუმა ართო, მით შინანს ჩქინ უფალიშ, იესო ქრისტეშ, სახელს*. თინა ქოთ თინეფიშ უფალ რე დო ქოთ ჩქინ:  ჭყოლოფა დო მშვიდობა ვა მორრკებუდან ღორონთშე, ჩქინ მუმაშე, დო უფალ იესო ქრისტეშე!  ირიათო უმარდუქ ღორონთის, მუშენდა გიჭყოლოფუეს, მუჭოთ ქრისტე იესოშ მიმაჸუნალეფ;  თიწკუმა ართობას რეთინ თიშენ, ანაყუ ხვამაქ ქუმგაჩეს — ღორონთიქ ირნერო შეგოლებაფუეს, გაცხადითკო მუშ სიტყვა დო ბოლოშა ქინანჭითკო თის.  თაშ ნამდა, ქრისტეშ გურშენ დამოწმებაქ მანგარო გიდგჷ ჩხვიჩხვეფ თქვან შქას;  თეშ ჭყოლოფათ, ონდო შურ დო გურით ელუთ ჩქინ უფალ იესო ქრისტეშ გიმოცხადებას, ღორონთშე მუთ გოსაჭირუნან, ირფელ გიღუნა.  თინა ირიათო გუგამანგარენა, ნამდა ბრალქ ვეგგადვან ჩქინ უფალ იესო ქრისტეშ დღას.  ღორონთ ართგურ რე; თიქ გიშარგორეს, ნამდა ართობა გიღუდან მუშ სქუა დო ჩქინ უფალ იესო ქრისტეწკუმა. 10  ჯიმალეფ, ჩქინ უფალ იესო ქრისტეშ სახელით ელაიჩანთ, ნამდა არძაქ ართ დო იგივე რაგადუათ დო ვა რდათჷ გორთილეფ. თეშ გინაწონს, ართნერო იფიქრით დო ართ აზრ გიღუდან, 11  მუშენდა, ჯიმალეფ, ქლოეშ ოჯახშე ნამთინექ მიწუ, ნამდა ნირზ გიღუნა ართიან შქას. 12  თეს თიშენ იფჩიებუქ, ნამდა რაგადანთ, მა პავლეშ მოწაფე ვორექ, მა — აპოლოსიშ, მა — კეფაშ* დო მა — ქრისტეშ მოწაფევა. 13  მუ რე, ქრისტე გორთილ რენო?! პავლე მიკაჭკადესო ძელს თქვან გურშენ ვარდა პავლეშ სახელით ინათითო?! 14  მადლობა ღორონთის, ნამდა კრისპუსიშ დო გაიუსიშ მეტ მითინ ვამნათუთ. 15  თაშ ნამდა, ნამთინს ვა გარაგადენა, სქან სახელით იმნათითია. 16  ქუგმაშინ, სტეფანასიშ ოჯახ ხოლო მნათჷ, მარა ვა ფშჷ, შხვა მითინ ხოლო მნათჷ დო ვარ. 17  ქრისტეს ხალხიშ ონათალო ვა მუშქუმალუქინ, თიშა მუმაშქვჷ, ნამდა სახიოლო ამბე გუვაცხადე, მარა ბრძენ კოჩიშ ნინათ ვა ფქადაგენქ, მუშენდა თეთ ძალა ვემუდინუე ქრისტეშ წამებაშ ძელს*. 18  ქრისტეშ წამებაშ ძელიშ* გურშენ ამბე სიბორუეთ მიორჩქუნა თინეფს, მით ღურაშ შარას გერენა, მარა ჩქინო, მით გინოსქილადაშ შარას გივორეთ თე ამბე ღორონთიშ ძალა რე, 19  მუშენდა ჭარილ რე: „ჭკვერ კათაშ სიბრძნეს გუვოდინუანქ დო რჩქინელ კათაშ რჩქინას მუთუნო ვემიფრჩქინანქ“. 20  სო რე ბრძენ კოჩ?! სო რე მწიგნობარ?! სო რე თე ქიანაშ* რჩქინელ ხალხ?! ღორონთიქ სიბორუეთ ვემირჩქინუო თე ქიანაშ სიბრძნე? 21  თე ქიანას მახორუ ხალხ მუშ სიბრძნეს ონდჷ, ათეშენ ღორონთიქ თინეფს ვა გაჩინებაფუ მუშ დუდ. თე ხალხის სიბორუეთ მიორჩქჷ თინა, მუდგას ფქადაგენთ, მარა ღორონთიქ მუშ სიბრძნე თით ოძირუ, ნამდა გინოჭყვიდ, ზუსტას თე „სიბორუეშ“ საშვალებათ გინასქილიდუკო თინეფ, მით ირწმუნენს. 22  იუდეველეფ სარკო საქმეეფიშ ძირაფას ითხინა, ბერძენეფ სიბრძნეს გორუნა, 23  მარა ჩქი ქრისტეშ გურშენ ფქადაგენთ, ნამუთ ძელს რდჷ მიკოჭკადილ; თენა იუდეველეფშო ეკახაბარკალ ქუაცალ რე დო შხვა ერიშ ხალხშო — სიბორუე, 24  მარა გიშაგორილეფშო, მით იუდეველეფ დო ბერძენეფ რენა, ქრისტე ღორონთიშ ძალა დო ღორონთიშ სიბრძნე რე, 25  მუშენდა ღორონთიშ „სიბორუე“ კოჩიშ სიბრძნეშე უმოს ჭკვერულ რე დო ღორონთიშ „უჭყანობა“ კოჩიშ ძალაშე უმოს ძალიერ. 26  ჯიმალეფ, ქარწყეთ, მუნერ ხალხ გიშარგორეს ღორონთიქ: კოჩიშ გინაჯინშე ბრელ ვა რეთჷ ბრძენეფ, ბრელს ვაიღუნა ძალაუფლება დო ბრელ ვა რეთჷ პატიგედვალირ ოჯახეფშე, 27  მარა ღორონთიქ თე ქიანაშ თოლს უჭკუეეფ გიშეგორ, ნამდა ბრძენ კათას ონჯღორე დუგურინუკო დო თე ქიანაშ თოლს უჭყანიეეფ გიშეგორ, ნამდა ძალიერეფს ონჯღორე დუგურინუკო. 28  ღორონთიქ თინეფ გიშეგორ, მიდგას თე ქიანაშ თოლს ფას ვეგეძ, მიდგას ჟიშე გიოჯინენა დო მით მუთუნო ვემიორჩქუნა, ნამდა მოსპას თინა, მუდგას თე ქიანაშ თოლს ფას გეძჷ. 29  თენა თიშენ აკეთ, ნამდა მითინქ ვეცქუკო ღორონთიშ წოხოლე. 30  თქვა ღორონთიშით რეთჷ ქრისტე იესოწკუმა ართობას; თიქ გამცხადეს ღორონთიშ სიბრძნე. ღორონთ ქრისტეშ საშვალებათ გინმოშქვანა მართალეფო დო წმინდეფო* დო თიშ გიშაჸიდირალიშ საშვალებათ მათავისფალენა, 31  მუშენდა თეშ რდასჷ, მუჭოთ წმინდა წერილეფ იჩიებ: „მით იცქვანს, იეჰოვათ* იცქუას“.

სქოლიოეფი

შხვანერო — „მით ჩქინ უფალიშ, იესო ქრისტეშ, სახელშა რე მენდებულ“.
იგულისხმებ პეტრე.
ქოძირით „ძელ, წამებაშ ძელ“ („ბიბლიურ სიტყვეფიშ ენწყუმა“).
ქოძირით „ძელ, წამებაშ ძელ“ („ბიბლიურ სიტყვეფიშ ენწყუმა“).
ბერძნ. „ეონ“. ქოძირით „ქიანა“ („ბიბლიურ სიტყვეფიშ ენწყუმა“).