მაჟია კორინთელეფ 7:1-16
7 ათეშენ, საჸოროფოეფ, რახანს ღორონთიქ თე დუნაპირებუეფ მუჩეს, გეფსუფთათ ირფელშე, მუთ გილმალუანს სხეულს დო გონებას, დო ღორონთიშ შიშით ქიმვოჭირინუათ სრულ სიწმინდეს.
2 რთხინთჷ, ადგილ ქიმემრჩქინით თქვან გურეფს. ჩქი გლახათ მითინშა ვა მომქციებინუნა, შარას მითინ ვემჩილითუაფუნა დო მითინ ვამრგებუაფუნა.
3 თეს თიშენ ვეფჩიებუქ, ნამდა ბრალ ქიგერდვათ, მუშენდა თეიშახ ხოლო გიწით, ნამდა ჩქინ გურეფს რეთჷ, დო თეს ვართ ღურა თირანს დო ვართ რინა.
4 თქვანწკუმა თავისფალო იფჩიებუქ ორაგადეს, ბრელს იფცქვანქ თქვანით, გურშა ექექაფილ ვორექ დო არძა გაჭირებაშ უმკუჯინუო, ხიოლით ვორექ ეფშა.
5 მუჟამსით მაკედონიაშა ენოფრთით, შურქ ვამმადგინეს, ირნერო აკოჭირებულ ვორდით; გალე ფთხოზუდეს დო დინახალე კრებაშ გურშენ პწუხენდით.
6 მარა ღორონთიქ, ნამუთ გურდამონკებულეფს გურშა ეუქექუანს, ტიტეშ მოულათ ემქექუეს გურშა.
7 ხვალე თიშ მოულათ ვარინ, თით ხოლო, ნამდა ტიტექ თქვანდე გურექექაფილო დირთჷ; თიქ მომღეს ამბე, ნამდა შურ დო გურით გოკონა ჩქიმ ძირაფა, მეჩუეს, მუჭო წუხენთ დო ნერვიანენთ ჩქიმიშ გურშენ, ათეშენ ხოლო უმოსო გეფხარ.
8 ჩქიმ წერილით ოწუხებელ გოირჩქინით-და, თეს ვა მნარღენქ. დუდშე იმნარღჷ, მუჟამსით ქობძირ, მუჭო გოირჩქინეს ოწუხებელ თე წერილქ, მარა ხვალე ჭიჭე ხანს რდითჷ თაშ.
9 ასე მოხიოლ, მარა თიშენ ვარ, ნამდა ოწუხებელქ გოირჩქინდეს, თიშენ, ნამდა თე წუხებაქ დაშებულიშ ნარღებაშა* ქიმეიჸუნეს. თქვან წუხება ღორონთიშმოსაწონ რდჷ, თაშ ნამდა, მუთუნ გლახა ვა მომღალუნა თქვანდა.
10 ღორონთიშმოსაწონ წუხებას კოჩ დაშებულიშ ნარღებაშა მეჸუნს, მუდგას შედეგო რსხება მოუღ. მარა თიცალ წუხებას, ნამუთ თე ქიანას მახორუ ხალხის უღჷ წესო, ღურა მოუღ.
11 არგამა რე, ნამდა თქვა ღორონთიშ მოსაწონ წუხება გიმირჩქინით დო ათეშენ ბრელ იხანდით, ჯგირ სახელ დირთინეთ, გიჯოგეთ თქვან ნაკეთებ გლახა საქმე, ღორონთშა გოშქურუდეს, გოკოდეს, ინარღითკო დაშებულ, მთელ გურით ომსახურუდით ღორონთის დო გლახა საქმეეფ ჯგირით დოთირეთ! თე ირფელით ოძირეთ, ნამდა ირნერო სუფთეფ რეთჷ.
12 წერილ თი კოჩიშ გურშენ ვა მომჭარუ, მიდგაქ გლახათ მიქცუ დო ვართ თიშ გურშენ, მიდგას გლახათ მექცუეს, თიშენ მორჭარით, ნამდა ღორონთიშ წოხოლე ქოიძირაფუდესკო, მართალო ქუგოკოდეს დო ვარ ჩქინ სიტყვაშ მეჸუნა.
13 ათეშენ ვორეთ გურექექაფილ.
გურექექაფილწკუმა ართო, უმოს გახარებულეფ ხოლო ვორეთ თი ხიოლიშ გურშენ, ნამუთ ტიტეს უღჷ, მუშენდა თის გურშა ელუკინით.
14 თიწკუმა თქვანიშ გურშენ იფცქვანდინ, ონჯღორე ვამძირ; ტყურათ ვა გოცქვანდით, ირფელ მართალ რდჷ, მუჭოთ თი ირფელ რდჷ მართალ, მუთ გიწით.
15 მუჟამსით ტიტე იშინანს თქვან მორჩილებას დო თის, მუშმადიდა პატიცემათ მიღით თინა, ხოლო უმოსო ეჸოროფებუთ.
16 ბოლოშა ბჯერსჷ, ნამდა ირფელს თეშ გაკეთენთ, მუჭოთ სწორ რე. თეს ჩქიმდა დიდ ხიოლ მოუღ.
სქოლიოეფ
^ ქოძირით „ბიბლიურ სიტყვეფიშ ენწყუმა“.
