კითხვა დო პასუხი
მუშენ იჩიებ 2 სამუელიშ 21:7—9, ნამდა დავითის „ეცოდ . . . მეფიბოშეთიქ“, მარა უკულ მეფიბოშეთ ოღურალო გეგნოჩ?
ნამთინეს შილებე თე მუხლეფქ ართუცფას ვაგაგინას. მარა თე მონაკვეთის მოშინაფილ მეფიბოშეთ ჟირ შხვადოშხვა პიროვნება რე. თე ბიბლიურ ისტორიაშე მნიშვნელოვან მუდგარენიშ გურაფა შემლებნა.
ისრაელიშ მეფე საულს ჸუნდჷ შქვით ქომოლსქუა დო ჟირ ოსურსქუა. თიშ პირველ ქომოლსქუა იონათანი რდჷ. მეფე საულს უმოს გვიანო მუშ ხარჭაშე, რიცფაშე, მეფიბოშეთიქ ქაშუ. საინტერესო რე, ნამდა იონათანს ხოლო ჸუნდჷ სქუა, სახელო მეფიბოშეთ. თაშ ნამდა, მეფიბოშეთ ჯოხოდ მეფე საულიშ ქოთ სქუას დო ქოთ მოთას.
ართშა მეფე საულქ ისრაელს მახორუ გაბაონელეფიშ წინააღმდეგ მიდართჷ, თინეფიშ ეშაჭყვიდუა მინდომ დო, მუჭოთ იძირენ, ბრელ დოჸვილ. თენა არასწორ საქციელ რდჷ, მუშენდა იესო ნავეშ სქუაშე მოჸუნაფილ, ისრაელიშ დუდკოჩეფქ მშვიდობაშ შეთანხმება დოდვეს გაბაონელეფწკუმა (იეს. 9:3—27).
თე შეთანხმება ძალას რდჷ მეფე საულიშ დროს ხოლო. თეშ უმკუჯინუო, მეფე ოცადუდ გაბაონელეფიშ ეშაჭყვიდუას. შედეგო „ზისხირიშ დობუნას [რდჷ] დამნაშავე საულ დო თიშ ჸუდეშარეფ“ (2 სამ. 21:1). მუჟამსით დავითიქ მეფეთ გინირთ, დოსქილადირ გაბაონელეფქ ქუდურაგადუეს თის საულიშ სერიოზულ შეცდომაშ გურშენ. დავითიქ თინეფს კითხჷ, მუჭო შილებედ საულიშ დაშებულიშ გიშაჸიდირ, მუთ იეჰოვას საფუძველს ქიმეჩანდ, დუხვამუდკო ისრაელიშ დიხა. ფარაშ მანგიორო გაბაონელეფქ ითხუეს თი კოჩიშ შქვით სქუაშ ღურათ დასაჯება, მიდგას გაბაონელეფიშ „ეშაჭყვიდუა აფუდ გინოჭყვიდილ“ (რიცხ. 35:30, 31). დავითიქ შეასრულ თინეფიშ მოთხოვნა (2 სამ. 21:2—6).
თე დროშო საული დო იონათანი ჩხუპის რდეს ღურელ, მარა იონათანიშ ქომოლსქუა მეფიბოშეთ ცოცხალ რდჷ. თინა ბაღანობაშე ინვალიდ რდჷ დო მუშო ოკო რაგად, გაბაონელეფიშ წინააღმდეგ ჩხუპიშ მონაწილე ვეჸიდ. დავითის შეთანხმება აფუდ დოდვალირ მუშ მეგობარ იონათანწკუმა, მუთ ჯგირობუას მუღანდჷ იონათანიშ გამნარყის, თინეფ შქას, მეფიბოშეთის ხოლო (1 სამ. 18:1; 20:42). ბიბლია იჩიებ: „ეცოდ მეფეს მეფიბოშეთიქ, საულიშ ქომოლსქუაშ, იონათანიშ, ქომოლსქუაქ, თი დოდვალირ სიტყვაშ გურშენ, ნამუთ დავით დო საულიშ ქომოლსქუა იონათანს აფდეს იეჰოვაშ წოხოლე დოდვალირ“ (2 სამ. 21:7).
მუჭოთ გაბაონელეფქ მითხის, დავითიქ თინეფს გეგნოჩ საულიშ ჟირ ქომოლსქუა, ნამდგაშე ართ-ართ მეფიბოშეთ რდჷ, დო საულიშ ხუთ მოთა (2 სამ. 21:8, 9). დავითიშ თეცალ მოქმედებაქ ხე შეუნწყუ ზისხირიშ დობუნაშ შეჩერებას.
თე შემთხვევა ხოლო უმოს მეტ რე, ვინემ ხვალე ისტორია. არგამა რდჷ ღორონთიშ კანონ. თექ ჭარჷ: „ვართ სქუალეფქ ოკო ღურან მუმალეფიშ გურშენ“ (კან. 24:16). საულიშ ჟირ ქომოლსქუას დო ხუთ მოთას, მუთუნ ბრალ ვა უღდეს-და, იეჰოვა ვემიწონუანდჷ თინეფიშ დასაჯებას. კანონს თეცალ მუდგარენ ხოლო ჭარუდ: „თითოულქ მუშ დაშებულიშ გურშენ ოკო ღურას“. მუჭოთ იძირენ, საულიშ შქვითხოლო გამნარყის მონაწილება აფუდ მეღებულ გაბაონელეფიშ ეშაჭყვიდუაშ საქმეს. თაშ ნამდა, შქვითხოლოქ მუშ დაშებულიშ გურშენ დესაჯ.
თავრეშე იძირე, ნამდა მითინს ვეშულებ მუშ არასწორ საქციელიშ გამართლება თიშ ფიქრით ვარდა რაგადით, ნამდა თინა უბრალოთ მიდგარენიშ მითითებას მეჸუნდჷ. არძა პასუხის აგენს მუშ საქციელიშ გურშენ. ბიბლიას გონივრულ რჩევა ინოჭარ: „გასწორ სქან ოულარ დო გემტკიცებ სქან შარეფ. ვართ მარძგვანშე გინურთა დო ვართ კვარჩხანშე; ოჭიშ ქურთინე უბადობას“ (იგავ. 4:24—27; ეფეს. 5:15).