მუშენ მიშინუ იესოქ ღურაშახ დავითიშ სიტყვეფ, ნამუთ ფსალმუნიშ 22:1-ს ჭარჷ?

ღურაშახ რაგადებულ იესოშ ბოლო სიტყვეფ ენოჭარილ რე, მათეშ 27:46-ის: „ჩქიმ ღორონთ, ჩქიმ ღორონთ, მუშენ მიმოტე?“. თეშ რაგადით იესოქ შეასრულ ფსალმუნიშ 22:1-ს მოჩამილ ფსალმუნმაბირე დავითიშ სიტყვეფ (მარ. 15:34). არასწორ იჸუაფუდ იფიფქრითკო, ნამდა თეშ მიზეზ გურიშ გოტახუა, ვარდა თი მომენტის რწმენაშ დინაფა რდუ. იესოს ჯგირო არჩქილედ, მუშენ ოკო ღურედკო დო მზათ რდუ თეშ ოკეთებელო (მათ. 16:21; 20:28). იესოს თინა ხოლო უჩქუდ, ნამდა ღურაშ დროს იეჰოვაქ მუთუნნერო ოკო ვედეცვკო (იობ. 1:10). თეშნერო იეჰოვაქ საშვალება მეჩჷ თის, დუმტკიცებუდკო, ნამდა ღურაშ დროს მუდგანერო ვა დატანჯებედკონ, იშენით ართგურ ქუდოსქიდუდ (მარ. 14:35, 36).

იმწკუმა მუშენ მიშინუ იესოქ ფსალმუნშე თე სიტყვეფ? მიზეზეფ ზუსტას ვამჩქუნა, მარა მორთ გუვარჩუათ, მუ შილებე ჸოფედკონ. *

თე სიტყვეფიშ რაგადით იესოს თიშა ხომ ვაკოდ ყურადღებაშ გამახვილება, ნამდა იეჰოვა ვეჩერიებუდ თიშ ღურას? იესოს თე მსხვერპლ ღორონთიშ მოხვარაშ უმშო ოკო გინუგაფუდკო. თინა ადამიან რდუ დო ოკო დოღურკო, ნამდა ღურა გამორსკო არძაშ გურშენ (ებრ. 2:9).

ფსალმუნშე მუსხირენ სიტყვაშ მოშინაფათ იესოს მთელ ფსალმუნშა ხომ ვაკოდ  ყურადღებაშ გინოღალა? თიმ დროს იუდეველეფს წესო უღდეს ფსალმუნეფიშ დამახსოვრება. ათეშენ ფსალმუნშე ართ მუხლიშ მორჩქილაფაშ უკულ თინეფს მთელ ფსალმუნ ქუგაშინედეს. იესოს თეშ კეთება ქაკოდ-და, შეიალებედ ქიმეხვარკო მუშ იუდეველ მიმაჸუნალეფს, ქიგიშინესკო ფსალმუნშე თი მუხლეფ, ნამუთ მუშ ღურას ოხუდ (ფსალმ. 22:7, 8, 15, 16, 18, 24). თეს გეძინელ, ფსალმუნიშ ბოლო მუხლეფ განადიდენს იეჰოვას დო ეჭარუნს თის, მუჭოთ მთელ დედამიწაშ მეფეს (ფსალმ. 22:27—31).

დავითიშ თე სიტყვეფიშ მოშინაფათ, იესოს თიშ რაგად ხომ ვაკოდ, ნამდა უდანაშაულო რდუ? ღურაშახ იესოს უკანონობაშა აფუდ გარზებელ, მუშენდა თის ღორონთიშ შეურაცხყოფა ეკაბრალეს (მათ. 26:65, 66). სინედრიონქ სერით, გვიანს, საჩქაროთ გეკიშაყარ დო მიღჷ გადაწყვეტილება, ნამუთ სამართლებრივ ნორმეფს ვემურდჷ (მათ. 26:59; მარ. 14:56—59). თე რიტორიკულ კითხვაშ დოსუმალათ შილებე იესოს თიშ რაგად ოკოდკონ, ნამდა მუთუნ ვა უკეთებ გლახა, თეცალ სასჯელ დემსახურკონ.

თე სიტყვეფით იესო ხომ ვა გაშინანდჷ შხვეფს, ნამდა ფსალმუნიშ მაჭარალ დავით სირთულეეფს ხვადუდუნ, თენა თის ვა ნიშნენდჷ, ნამდა იეჰოვაშე მოწონა აფუდ დინაფილ? დავითიშ სიტყვეფ, თის ვა ნიშნენდჷ, ნამდა თის რწმენა ვა უბაღუდ. თე კითხვაშ დოსუმალაშ უკულ დავითიქ ღორონთიშ მარსხებელ ძალაშ ნდობა გეგმირჩქინ დო იეჰოვა ხოლო აგრძელენდჷ თიშ კურთხევას (ფსალმ. 22:23, 24, 27). თეცალო იესო, დავითიშ ქომოლსქუა, წამებაშ ბოძის იტანჯებუდუნ თენა, თის ვა ნიშნენდჷ, ნამდა იეჰოვა მეტო ვეწონუანდჷ თის (მათ. 21:9).

გურიშ ჭუას ხომ ვეგმოხანტუნდჷ იესო თიშ გურშენ, ნამდა ართგურობა ბოლოშა დამტკიცკონ, იეჰოვა მეტო მუთუნნერო ვა თხილანდჷ თის? მუშ სქუაშ ტანჯება დო ღურა, იეჰოვაშ დუდშეიან მიზან ვა ჸოფე. თექ პირველ შეცოდებაშ უკულ იჸუ საჭიროქ. იესოს გლახა მუთუნ ვა უკეთებ, მარა საჭირო რდუ, იტანჯკო დო დოღურკო, ნამდა პასუხ ქიმეჩკო სატანაშ წუმოჭკირილ კითხვას დო მუშ მსხვერპლით გეგშეჸიდკო თინა, მუთ ადამიანქ მიოდინუ (მარ. 8:31; 1 პეტ. 2:21—24). თენა შეიოლებერ იჸუაფუდ ხვალე თი შემთხვევას, მუჟამსით იეჰოვა მუდგარენ მომენტის იესოშ ცხოვრებას პირველო მიოტენდჷ თიშ თხილუას.

თეშნერო იესოს ხომ ვაკოდ, მუშ მიმაჸუნალეფს ქიმეხვარკო, ქოძირესკო მიზეზ, მუდგაშ გურშენ იეჰოვაქ დუშვჷ, თიშ თეშნერო ღურა? * თის უჩქუდ, ნამდა დამნაშავეცალო წამებაშ ბოძის ღურა, ბრელს დაბრკოლენდჷ (1 კორ. 1:23). იესოშ მიმაჸუნალეფ, თიშ ღურაშ ნამდვილ მიზეზშე ქიფიქრენდეს-და, ქინანჭუდეს, სინამდვილეს მუ მნიშვნელობა უღუდ თეს (გალ. 3:13, 14). თეშ უკულ თინეფ იესოს უჯინედესკონ იჸიდ, მუჭოთ მარსხებელს დო ვართ მუჭოთ დამნაშავეს.

იესოს თე სიტყვეფ მუდგაშ გურშენ ვა უთქუალუდკონ, თის არჩქილედ, ნამდა მუთ გინუღუდუნ, თენა იეჰოვაშ ნებაშ ნაწილ რდუ. ფსალმუნშე თე სიტყვეფიშ მოშინაფაშ უკულ ჭიჭე ხანშა იესოქ თქუ: „შისრულ“ (იოან. 19:30; ლუკ. 22:37). იეჰოვაქ მუდგარენ მომენტის იესოშ თხილუა მიოტუნ თეთ, თის საშვალება ქიმეჩ, ბოლოშა შეასრულკო, მუდგაშ ოკეთებშა დედამიწაშა რდუ მოულირ. თეწკუმა ართო, თეთ იესოს შეიალებუ, შეასრულკო ირფელ, მუთ მუშ გურშენ რდუ ნაჭარა მოსეშ კანონს, წინასწარმეტყველეფიშ წიგნეფს დო ფსალმუნეფს (ლუკ. 24:44).