ვარ, ვართ ბიბლია დო ვართ ისტორიულ წიგნეფ თეცალ მუთუნს ვამრაგადნა.

ბიბლიაშ ბრელ თარგმანს თე მუხლ თეშ რე გინოჩამილ, ნამდა ნამთინე ადამიანს ოფიქრებაფუანს, ითამ პავლეშ დროს ღურელეფიშ გურშენ ნათუაქ მოხვად. მაგალთო, ართ-ართ თარგმანს ჭარჷ: „ღურელეფიშ გათელება ვა რენ-და, მუს აკეთენა თინეფ, მიდგაქ ღურელეფიშ გურშენ ინათეს?“.

მარა ქიდეკვირით, მუს იჩიებ ჟირ ბიბლეისტ. დოქტორ გრეგორი ლოქვუდიქ თქუ, ნამდა მუთუნნერ მტკიცებულება ვა არსებენს, ვართ ბიბლიას დო ვართ ისტორიულ წყაროეფს, თი აზრიშ დაჯერებელო, ნამდა მითინქ ღურელ ადამიანიშ გურშენ ინათ. პროფესორ გორდონ დონალდ ფიქ ხოლო იგივე აზრ ჭარჷ: „ბიბლიას დო ისტორიას თეცალ ნათუაშ შემთხვევა ვა რე მოჩამილ. ახალ აღთქმა საერთოთ მუთუნს ვეჩიებ თეშ გურშენ; ვა არსებენს თიშ მუთუნნერ ფაქტ, ნამდა პირველ ქრისტიანეფქ ვარდა თი ეკლესიეფქ, ნამდგაქ მოციქულეფიშ ღურაშ უკულ გორჩქინდეს, თეცალ მუთუნ აკეთესკო“.

ბიბლია იჩიებ, ნამდა იესოშ მიმაჸუნალეფს მოწაფეეფო ოკო მუმზადებდესკო ხალხ არძა ერშე, დონათესკო თინეფ, ქუდაგურესკო ირფელიშ დაცვება, მუთ თიქ დაგურუ (მათ. 28:19, 20). სოიშახ ადამიან ნათილ მოწაფეთ გინირთუდ, თის იეჰოვა დო იესოშ გურშენ ოკო დუგურუაფუდკო, ურწმუნებუდკო თინეფ დო დამორჩილებუდკო. მით უკვე ღურელ დო დასაფლებურ რდუ, თეშ კეთება ვეშულებუდ; ვართ ცოცხალ ქრისტიანს აკეთინედ თენა თიშ გურშენ (ეკლ. 9:5, 10; იოან. 4:1; 1 კორ. 1:14—16).

თაშ ვა რენ-და, იმწკუმა მუს გულისხმენდჷ პავლე?

ნამთინე კორინთელ ქრისტიან იჩიებუდ, ღურელეფიშ გათელება ვა მოხვადუნია (1 კორ. 15:12). პავლექ თინეფს ოძირუ, თენა არასწორ შეხედულება რდუნ. თიქ თქუ, ნამდა ირდღას ღურას ინაჯინედ თოლეფს. მარა თეცალ საფრთხეეფიშ უმკუჯინუო, თინა დარწმუნებულ რდუ, ნამდა ღურაშ უკულ, იესოცალო, ზეცას გეთელებუდ (1 კორ. 15:30—32, 42—44).

კორინთელ ქრისტიანეფქ ოკო ქიმეხვადესკო, ნამდა ცხებულო რინა ნიშნენდჷ, გათელებაშახ ირდღაშიან განსაცდელეფიშ გარზებას დო ღურას. ათეშენ, თინეფშო ქრისტე იესოს ნათუა ნიშნენდჷ, ნათუას თიშ ღურაშ გაზიარებელო (რომ. 6:3). ნათუაშ უკულ, იესოცალო, ცხებულეფ ხოლო ქეშეხვადუდეს განსაცდელეფს დო დოღურდეს, მუდგას შედეგო ზეცას გათელება მაჸუნუდ.

ჟირ წანაშე მეტ ხანიშ უკულ, მუთ იესოქ წყარს ინათ, თიქ მუშ ჟირ მოციქულს უწუ: „თი ნათუათ, მუდგათ მა იბნათუქ, თქვა ხოლო დინათუთ“ (მარ. 10:38, 39). იესო წყარს ნათუაშ ამბე ვაფუდ. თინა გულისხმენდჷ ნამდა ღორონთიშ ართგურობა თის ღურაშა ქიმიჸონანდჷ. პავლექ თქუ, ნამდა ცხებულეფ ქრისტეწკუმა ართო დეტანჯებდეს, ნამდა თიწკუმა ართო ჸოფედესკო განდიდებულ (რომ. 8:16, 17; 2 კორ. 4:17). ათეშენ თინეფქ ხოლო ოკო დოღურესკო, ნამდა ზეციურ ცხოვრებაშო გეთელესკო.

თაშ ნამდა, პავლეშ სიტყვეფქ შილებე თეშნერო ირაგადუას: „თაშ ვა რდასინ, მუ ოკო აკეთან თინეფქ, მიდგაქ ოღურალო ინათეს?! დო ღურელეფ ვეგეთელებნან-და, იმწკუმა მუშენ ინათუნა თინეფ ოღურალო?!“.