რობოამიშ მუმა სოლომონ 40 წანას რდუ ისრაელიშ მეფე (1 მეფ. 11:42). თიქ ჯვ. წ. 997 წანას ღურჷ. თეშ უკულ რობოამქ იერუსალიმიშ ჩრდილოეთით, შექემშა მიდართ, ნამდა გემეფკო (2 მატ. 10:1). ხომ ვაშქურუდ თის მეფობაშა? თიშ მუმა სოლომონ ბრძენ კოჩ რდუ. ჭიჭე ხანშა რობოამ რთულ პრობლემას შეხვადუდ, სოვრეშეთ გეგმორჩქინდუდ, ქორდ დო ვარ ბრძენ პიროვნება.

მეფობა ახალ დოჭყაფილ აფუდუნ თეშ, ისრაელ ხალხიშ წარმომადგენელეფქ ქიმერთეს რობოამშა დო მუნეფიშ ოწუხებელიშ გურშენ ქეჩის: „მუასქანქ მონკა ოღალ ქიგმოდვეს; ემქექეთ მუასქანიშ დავალებურ მონკა სამუშა დო ოღალ, ნამუთ დუმავალეს, დო გემსახურებუთ“ (2 მატ. 10:3, 4).

რობოამს რთულ არჩევან აფუდ ოკეთებელ. ხალხის ქუდაჸუნუდ-და, თის დო მუშიანეფს თიცალ ფუფუნება ვაღვენუდეს, მუნერით თეიშახ უღდეს. მარა ხალხის ვადაჸუნუდ-და, შილებე თინეფქ ეჯანყესკო. მუს ქიმინუნდჷ რობოამ? ახალგაზრდა მეფექ დიო ხანშა მიშულირ კათას ქელაკითხუ, მით მეფე სოლომონიშ ელმაჩამალეფ რდეს. თეშ უკულ რობოამქ მუშ მახანეფს ხოლო ქოკითხჷ რჩევა. მეფექ თინეფიშ რჩევას ქიმიაჸუნ დო გინოჭყვიდ ხალხის გლახათ მექცუკო. თიქ თეცალ პასუხ მეჩჷ: „მა უმოსო დაიმონკენთ ოღალს. მუაჩქიმ მართახეფით გასაჯენდეს, მარა მა უმოს დიდ მართახით დარსაჯენთ!“ (2 მატ. 10:6—14).

მუშ გურაფა შემლებნა თავრეშე? მუშო ოკო რაგად, გონივრულ რე სულიერო მოწიფულ ხანშა მიშულირ კათაშ რჩქილა. თინეფ ჯგირ რჩევას ქომჩანა, მუშენდა ცხოვრებას ბრელ მუთუნ აფნა ნაძირეფ დო შილებე უჩქდან, მუ შედეგ მაჸუნუ ჩქინ გადაწყვეტილებეფს (იობ. 12:12).

აჯანყებულ ტომეფწკუმა ობრძოლებერო რობოამქ ჯარიშ შაყარუა ქიდიჭყჷ. მარა იეჰოვაქ წინასწარმეტყველ შემაიაშ პიჯით უწუ: „ვეჩხუბათ თქვან  ჯიმალეფს, ისრაელეფს. თითოულქ თქვან-თქვან ჸუდეეფშა დირთით, მუშენდა ჩქიმ ნებათ მოხვად თექ“ (1 მეფ. 12:21—24). *

ქიჸუაფუდუო რობოამშო ადვილ, დემორჩილკო იეჰოვას დო ვეგშართუკო ოჩხუპებშა? მუს იფიქრენდჷ ხალხ მუნეფიშ მეფეშ გურშენ? თიქ პირობა დოდვჷ, ნამდა „უმოს დიდ მართახით“ დასაჯენდჷ თინეფს, მარა ასე მუთუნს ვართუდ აჯანყებულეფიშ წინააღმდეგ (შეადარით 2 მატიანე 13:7). მეფექ დო მუშ ჯარქ „დემორჩილეს იეჰოვაშ სიტყვას დო მუჭოთ იეჰოვაქ უწუნ თეშ, დირთეს მუნეფიშ ჸუდეეფშა“.

მუშ გურაფა შემლებნა თავრეშე? გონივრულ რე, დევემორჩილათ ღორონც თიწკუმა ხოლო, მუჟამსით თეშ გურშენ შილებე ნამთინექ ქიგმაძიცუან. მორჩილებას კურთხევეფ დო ღორონთიშ მოწონება მოჸუნს (კან. 28:2).

მუ შედეგ მოუღ რობოამს ღორონთიშ მორჩქილებაქ? თიქ მთელ ყურადღება გეგნიღ იუდაშ დო ბენიამინიშ ქალაქეფიშ შენებაშა, სოდეთ თინა მეფენდჷ. რობოამქ ბრელ ქალაქ გამანგარ (2 მატ. 11:5—12). მუთ არძაშ უმოს მნიშვნელოვან რენ, თინა იეჰოვაშ კანონეფს იცვენდჷ. ისრაელიშ ვით ტომიან სამეფოს, ნამუშ მეფე იერობოამ რდუნ, ხალხ კერპეფს ცენდჷ თაყვანს. მარა ნამთინე „ხუც უკინენდჷ რობოამს“ დო ჭეშმარიტ თაყვანიშმცემლობას მონაწილება მიღკონ თიშენ, იერუსალიმშა გილეშეს (2 მატ. 11:16, 17). თეგვარო, რობოამიშ მორჩილებაქ ხე შეუნწყუ თიშ სამეფოშ გამანგარებას.

მუჟამსით თიშ სამეფოქ გემანგარუნ, რობოამქ კოჩ ველუდუნ თეფერ მუდგარენ ქოქიმინ. თიქ იეჰოვაშ თაყვანიშმცემლობა შხვა ერეფიშ თაყვანიშმცემლობაშა გოთირუ. მუშენ მიქცუ მეფექ თაშ? თიშენ ხომ ვარ, ნამდა ამონელ დიდაშ ვარდა ოჯახიშ წევრეფიშ გავლენაშ თუდო რდუ, ნამუთ შხვა ეროვნებაშე რდეს? (1 მეფ. 14:21). მუდგა ვარდუკო თეშ მიზეზინ, მთელ ერქ თიშ მაგალითის ქიმიაჸუნ. ათეშენ იეჰოვაქ ნება ქიმეჩ ეგვიპტეშ მეფე შიშაკის, ნამდა გეუჭოფუდკო იუდაშ ბრელ ქალაქ, თიშ უმკუჯინუო, ნამდა რობოამქ გამანგარ თინეფ (1 მეფ. 14:22—24; 2 მატ. 12:1—4).

სიტუაციაქ უმოსო გერთულ, მუჟამსით ეგვიპტეშ მეფექ იერუსალიმშა ქუმაჭირინუ, სოდეთ რობოამ მეფენდჷ. თე დროს წინასწარმეტყველ შემაიაქ მეფეს დო მთავრეფს ღორონთიშ ცნობა გუცხად: „თქვა ოჭიშ ქომრთინეთ დო მა ხოლო შიშაკიშ ხეს ქინგოჸოთით“. მუჭოთ ბიბლია იჩიებუნ, იერობოამქ ქიმირჩქილუ თე ცნობა: „დუდ დემდაბალეს ისრაელიშ მთავრეფქ დო მეფექ დო თქვის: მართალ რე იეჰოვა“. ათეშენ იეჰოვაქ დერსხჷ რობოამ დო იერუსალიმ განადგურებაშე (2 მატ. 12:5—7, 12).

თეშ უკულ რობოამი აგრძელენდჷ მეფობას სამხრეთ სამეფოს. თიქ მუშ ქომოლსქუალეფს ბრელ ძღვინ მეჩჷ, ნამდა თინეფქ ვეჯანყესკო აბიაშ წინააღმდეგ, ნამუთ მუშ უკულ იმეფენდ (2 მატ. 11:21—23). თე შემთხვევას რობოამქ უმოს გონივრულო მიქცუ, ვინემ ახალგაზრდობას.

მართალ რე რობოამი ოცადუდ ჯგირ საქმეეფიშ კეთებას, მარა თინა ვექციებუდ ღორონთიშ მოსაწონო. ბიბლია რობოამიშ გურშენ იჩიებ: „უბადოთ იქციებუდ რობოამი, მუშენდა მთელ გურით ვამსახურუდ იეჰოვას“ ( 2 მატ. 12:14).

დეფიქრით: რდუ შემთხვევეფ, მუჟამსით რობოამი ომორჩილუდ ღორონც. თიქ ღორონთიშ ხალხშო ჯგირ საქმეეფ აკეთ. მარა რობოამს ვა უღუდ იეჰოვაწკუმა ხოლოშიან ურთიერთობა დო ვართ თიშ დიდ სურვილ, ასიამოვნკო თის. ათეშგურშენ თიქ გლახა საქმეეფიშ კეთება დო კერპეფიშ თაყვანიშცემა ქიდიჭყჷ. შილებე კითხვაქ გოირჩქინდან: თიშ გურშენ ომორჩილუდუო რობოამი ღორონც, ნამდა დასურო ნარღენდჷ მუშ შეცთომეფს დო ოკოდ კინ ღორონთიშ მოსაწონო მიქცუკო? დო ვარ თაშ შხვეფიშ ნარაგადიშ გურშენ იქციებუდ? (2 მატ. 11:3, 4; 12:6). უმოს გვიანო რობოამქ კინ გლახა საქმეეფიშ კეთება ქიდიჭყჷ. თინა შურო ვაგუდ მუშ ბაბუს, მეფე დავითის. დავით ხოლო უშვენდ შეცთომეფს, მარა თიშ საქმეეფშე იძირედ, ნამდა უჸორდ იეჰოვა დო ჭეშმარიტ თაყვანიშმცელობა დო შურდოგურით ნარღენდჷ დაშებულ შეცთომეფს (1 მეფ. 14:8; ფსალმ. 51:1, 17; 63:1).

 ჩქი ბრელ მუთუნიშ გურაფა შემლებნა რობოამიშ მაგალითშე. ქრისტიანეფქ ოკო იზრუნან მუნეფიშ ოჯახშე დო ბრელ აკეთან იეჰოვაშ მსახურებას. მარა იეჰოვაშ მოწონება მიბღათინ, თიშ მოსაწონო ოკო ფცათ თაყვან დო ხოლოშიან ურთიერთობა ოკო მიღდან.

თენა შემალებენა, მუჟამსით ქივეცადებუთ, უმოსო ქიპჸოროფუათ იეჰოვა. დაჩხერქ ვამთოშკირტასინ, მითოტურაფა ოსაჭირ. თეგვარო, ღორონთიშ ჸოროფა ხოლო უმოსო გემემანგარებნა, მუჟამსით ირდღას წეპკითხენთ თიშ სიტყვას, დეფიფქრებუთ ნაგურეფშე დო ლოცვას ვემვოტალენთ (ფსალმ. 1:2; რომ. 12:12). თეცალ ჸოროფა მიმეხვარებნა, ღორონთიშ მოსაწონო მიფქცუათ. თეს გეძინელ, ღორონთიშ ჸოროფა თის ხოლო მიმეხვარებნა, ნამდა მუჟამსით დუვაშენთინ, მთელ გურით მიმნანუათ დო ქოფთხუათ თის პატიება. რობოამიშ გინაწონს, ჩქი წმინდა თაყვანიშცემაშ ართგურეფო ქიდოფსქიდუთ (იუდ. 20, 21).