სიტყვა „ამინ“ ნიშნენს „თაშ ქიჸუას“ ვარდა „ჭეშმარიტო“. თე ებრაულ სიტყვა მოურს ფუძეშე, ნამუთ ნიშნენს „რდა ართგურ“, „რდა სანდო“. მინშა თის იურიდიულ საკითხეფიშ დროს გიმირინუანდეს. დოფუჩაფაშ უკულ, პიროვნება „ამინს“ იჩიებუდ თიშ დადასტურებელო, ნამდა მუშ ნარაგად სიმართლე რდუ დო მუშ დუდშა ეჭოფუნდჷ შედეგეფიშ პასუხიშმგებლობას (რიცხ. 5:22). მუჟამსით მიდგაინ თე სიტყვას სახალხოთ ქოთქუანდჷ, უმოს მიზეზ უღუდ, შეასრულკო დოდვალირ პირობა (ნეემ. 5:13).

კანონიშ 27-ა დუდშე ჯგირო იძირე, მუჟამ იჩიებდეს სიტყვას „ამინ“. დუნაპირებ ქიანაშა მინულაშ უკულ ისრაელეფქ ებალიშ დო გერიზიმიშ გვალეფ შკას კანონიშ მარჩქილაფშა აკიშაყარეს. თინეფქ ხვალე მარჩქილაფშა ვარინ, თიშ დადასტურეფშა მერთეს, ნამდა ოთანხმუდეს კანონიშ სიტყვეფს. მუჟამსით ქიმირჩქილუანდეს, მუ შედეგეფ მაჸუნუდ დაუმორჩილებლობას, თანხმობაშ ნიშანო ოკო თქუესკო „ამინ“ (კან. 27:15—26). წერმიდგინით, მუნერ იჸუაფუდ, მუჟამსით ანთასობით ქომოლკოჩ, ოსურკოჩ დო ბაღანა ხონარმაღალო ართდროულო ქოთქუანდჷ თე სიტყვას (იეს. 8:30—35). თინეფს ალბათ დღას ვა გაჭყორდუდეს თიმ დღას რაგადებულ თე სიტყვა. ისრაელეფქ ქოთ შეასრულეს მუნეფიშ პირობა. ბიბლიას პკითხულენთ: „ომსახურუდ ისრაელ იეჰოვას იესო ნავეშ სქუაშ დროს დო თი უხუცესეფიშ დროს ხოლო, მით იესო ნავეშს სქუაშ უკულ რდეს დო შუდეს თი საქმეეფ, მუთ იეჰოვას აფუდ ნაკეთებ ისრაელეფშო“ (იეს. 24:31).

იესო ხოლო გიმირინუანდჷ სიტყვას „ამინ“ თიშ დადასტურებელო, ნამდა მუდგას იჩიებუდ, ქეშმარიტება რდუ. მარა თინა შხვანერო ორთუდ თეს. იესო სიტყვას „ამინ“ (მარგალურო ითარგმნუ მუჭოთ „ჭეშმარიტო“) შხვაშ ნარაგადიშ უკულ ვარინ, თეიშახ თქუანდჷ, სოიშახ  მუ დიჭყანდკო ჩიებას დო მინშა ჟირშა იმეორენდჷ თე სიტყვას (მათ. 5:18; იოან. 1:51). თეგვარო იესო მუშ მარჩქილეეფს არწმუნენდჷ, ნამდა მუდგას იჩიებუდ, სიმართლე რდუ. თის შეულებუდ თეცალ დარწმუნებით იჩუკო, მუშენდა ხვალე თის უღუდ იეჰოვაშე უფლებამოსილება, შეასრულკო ღორონთიშ არძა დუნაპირებ (2 კორ. 1:20; გამოცხ. 3:14).

ისრაელეფ ხოლო იჩიებდეს სიტყვას „ამინ“, მუჟამსით ლოცულენდეს ვარდა განადიდენდეს იეჰოვას (ნეემ. 8:6; ფსალმ. 41:13). ლოცვაშ უკულ „ამინიშ“ რაგადით, თინეფ ოძირანდეს, ნამდა ოთანხმუდეს ლოცვაშ დროს რაგადებულ სიტყვეფს. თეგვარო არძა ღებულენდჷ მონაწილებას იეჰოვაშ თაყვანიშმცემლობას. ქიგიფშინათ ართ შემთხვევა, მუჟამსით მეფე დავითიქ იეჰოვაშ კიდობან იერუსალიმშა გინიღ. თე ზეიმიშ დროს, ნამუთ კიდობანიშ გინოღალას მაჸუნ, თიქ ობირეშიშ სახით გურს ოხუდუნ ფერ ლოცვა თქუ, ნამუთ 1 მატიანეშ 16:8—36-ის რე მოჩამილ. თექ შაყარელ ხალხიშ გურს თეშ შეხუ თე ლოცვაქ, ნამდა ლოცვაშ უკულ «არძაქ ქოთქუ „ამინ“ დო განადიდ იეჰოვა» (1 მატ. 16:8—36). თინეფიშ ართათ რაგადებულ პასუხიქ უმოს ხიოლ მოუღ არძას.

იეჰოვაშ განდიდებაშ დროს პირველ საუკუნეშ ქრისტიანეფ ხოლო თქუანდეს სიტყვას „ამინ“. ბიბლიაშ მაჭარალეფ ხოლო ხშირას მიშინუანდეს თის მუნეფიშ წერილეფს (რომ. 1:25; 16:27; 1 პეტ. 4:11). გამოცხადებაშ წიგნის მოჩამილ რე, ნამდა სულიერ ქმნილებეფ განადიდენდეს იეჰოვას დო იჩიებდეს: „ამინ, ადიდით იაჰ“ (გამოცხ. 19:1, 4). ადრეულ ქრისტიანეფ ხოლო კრებაშ შეხვალამეფს ლოცვაშ დროს იჩიებდეს „ამინს“ (1 კორ. 14:16). მარა თინეფ თე სიტყვას უდუფიქრებუო დო მექანიკურო ვეჩიებდეს.

ჩქი ქიგებგით, მუ შემთხვევეფს გიმირინუანდეს ღორონთიშ მსახურეფ სიტყვას „ამინ“, სოვრეშეთ ბგებულენთ, მუშენ რე მნიშვნელოვან ლოცვაშ თებაშ უკულ ამინიშ თქუალა. პირად ლოცვაშ  დროშ ამინიშ რაგადით, ვოძირანთ, ნამდა გააზრებულ მაფნა თინა, მუთ ფთქვით. საჯარო ლოცვაშ თებაშ უკულ ხონარმაღალო ვარდა გურს რაგადებულ ამინით ვამტკიცენთ, ნამდა ვოთანხმუთ რაგადებულს. ქობძირათ, ხოლო მუშენ რე მნიშვნელოვან ჩქინ „ამინ“.

ლოცვაშ დროს ყურადღებათ ვორეთ, მუშენდა თენა თაყვანიშცემაშ ნაწილ რე. ლოცვაშ დროს ხვალე ჩქინ სიტყვეფ ვარინ, საქციელ ხოლო მნიშვნელოვან რე. მოკონა შურ დო გურით ფთქუათ „ამინ“, მუთ მიმეხვარებნა მიღდან სწორ თვალსაზრის დო ლოცვაშ დროს ვორდათ ყურადღებათ.

ამინიშ რაგად მაერთიანენა ღორონთიშ თაყვანიშმცემლეფს. კრებას საჯაროთ რაგადებულ ლოცვეფს, არძა ირჩქილე (საქ. 1:14; 12:5). ჩქინ და დო ჯიმალეფწკუმა ართო რაგადებულ „ამინ“, ართიანწკუმა ხოლო უმოსო მაერთიანენა.

ჩქი განვადიდენთ იეჰოვას. იეჰოვა ორწყე ირფელს, მუდგას თიშ მსახურებაშო ვორთუთ (ლუკ. 21:2, 3). თინა ორწყე ჩქინ მოტივეფს დო ირფელს, მუთ გურს მიღნა. შემლებნა დარწმუნებულ ვორდათ, ნამდა იეჰოვას უყურადღებუო ვასკიდუ, მუჟამსით ტელეფონით ვურჩქილეთ კრებაშ შეხვალამას დო ლოცვაშ უკულ თანდაბლურო იფჩიებუთ „ამინს“. ამინიშ რაგადით კრებაშ წევრეფწკუმა ართო განვადიდენთ იეჰოვას.

შილებე ჩქინ რაგადებულ „ამინ“ უმნიშვნელოთ იძირედას, მარა სინამდვილეს თენა თაშ ვა რე. ართ ბიბლიურ ენციკლოპედია იჩიებ, ნამდა ღორონთიშ მსახურეფ „თე ართ სიტყვაშ რაგადით გიმოხანტუნა რწმენას, მოწონებას დო დიდ იმენდის“. თაშ ნამდა, მორთ, ირიათო ვასიამოვნათ იეჰოვას ჩქინ რაგადებულ ამინით (ფსალმ. 19:14).