მოციქულ პავლე 1 კორინთელეფიშ 15:8-ს იჩიებ: „ბოლოს, მუჭოთ ნაადრევო დაბადებულს, მა ხოლო გეგმმეცხად“. ადრე ფიფქრენდით, ნამდა პავლე საეგებიოთ თაქ გულისხმენდჷ თი შემთხვევას, მუჟამსით თის იესოქ ზეციერ დიდებათ გიმეცხად. თენა თიცალ რდჷ, ითამ პავლექ ნაადრევო დებადკო შხვა სიტყვეფით ქოფთქუათინ, გეთელკო წმინდა შურით ზეციერ ცხოვრებაშო, თი დროშახ საუკუნეეფით ადრე ონდო თეცალ გათელება დიჭყაფუდ. მარა თე მუხლიშ უმოსო გიმორკვიებაშ უკულ ქობძირით, ნამდა საჭირო რდჷ, დოფთირეთკო თიშ ენწყუმა.

მართალ რე, თაქ პავლე ეჭარუნს, მუქ მოხვად თიმწკუმა, მუჟამსით ქრისტეშ მოწაფეთ გინირთჷ, მარა მუს გულისხმენდჷ, მუჟამსით მუშ დუდ მიშინუ, მუჭოთ „ნაადრევო დაბადებულ“? პავლე შილებე თუდო მოჩამილ ვარიანტეფშე ნამდგარენს გულისხმენდკო.

იესოშ მოწაფეთ პავლეშ გინორთაქ ართუცფას მოხვად დო ტრავმაქ მაჸუნ. ხშირ შემთხვევას ნაადრევო დაბადება მოულოდნელო ხვადუ. თეცალ მოულოდნელ რდჷ სავლეშო (ნამდგას უმოს გვიანო პავლეთ მიშინუანდეს) იესოშ გიმოცხადება დამასკოშ შარას. თინა ქრისტიანეფს თხოზუდ დო თიმწკუმა ხოლო ზუსტას თე საქმეშა მიშჷ. პავლეშ იესოშ მოწაფეთ გინორთას ვართ მუ დო ვართ დამასკოს მახორუ ქრისტიანეფ ელდეს. თეს გეძინელ, თე გიმოცხადებაქ თის ტრავმა ხოლო ქუმუღ — პავლეს ჭიჭე ხანს თოლსინთექ მეუდინ (საქ. 9:1—9, 17—19).

პავლექ მოწაფეთ გინირთჷ „უდროო დროს“. ბერძნულ სიტყვა, ნამუთ თარგმნილ რე, მუჭოთ „ნაადრევო დაბადებულ“, შილებე „უდროო დაბადებულს“ ხოლო ნიშნენდას. ბიბლიაშ ართ-ართ თარგმანს თე მუხლ თაშ ჭარჷ: „ითამ თეშ რდჷ, ნამდა მითინ ველუდუნ თეშ დებაბდჷ“ (The Jerusalem Bible). თე გიმოცხადებაშ დროს იესო უკვე ზეცაშა რდჷ დორთელ. თინეფიშ გინაწონს, მით პავლექ თე მუხლეფს მიშინუ, თიქ გათელებურ იესო ზეცაშა ულაშ უკულ ძირჷ (1 კორ. 15:4—8). თე მოულოდნელ გიმოცხადებაქ პავლეს ქიმეჩ საშვალება, ქოძირკო იესო გათელებაშ უკულ, თაშ ქოფთქუათინ, „უდროო დროს“.

პავლე თანდაბლურო იჩიებუდ მუშ დუდშენ. ნამთინე ბიბლეისტიშ აზრით თაქ პავლე შილებე დამამცირებელო იჩიებუდკო მუშ დუდშენ. პავლე მართალო თაშ ქოფიქრენდ-და, გიშურს, თინა აღიარენდჷ, ნამდა ვემსახურენდჷ მოციქულობაშ პატის. ათეშენ თიქ თქუ: „მოციქულეფ შქას არძაშ უნაკლებაშ ვორექ დო ვართ თიშ ღირს ვორექ, მოციქულ ბჯოხოდას, მუშენდა ღორონთიშ კრებას ფთხოზუდ. მარა ღორონთიშ ჭყოლოფათ ვორექ, მუთ ვორექ“ (1 კორ. 15:9, 10).

თაშ ნამდა, მუჭოთ იძირე, პავლე თაქ შილებე გულისხმენდკო, თე სუმშე ართ-ართის: იესოქ თის ველუდუნ თეშ გიმეცხად, იესოშ მოწაფეთ ართუცფას გინირთჷ ვარდა თე სარკო გიმოცხადებაშო დუდ უღირსო მიორჩქუდ. მუდგას ვა გულისხმენდკონ, პავლე მანგარო აფასენდჷ თე შემთხვევას. თეშ უკულ თის მტკიცას ჯერდჷ, ნამდა იესოქ გეთელ. ათეშენ ვამკვენა, მუშენ მიშინუანდჷ პავლე ხშირას თე მოულოდნელ შემთხვევას, მუჟამსით შხვეფს იესოშ გათელებაშ გურშენ უქადაგენდჷ (საქ. 22:6—11; 26:13—18).