კონტექსტშე იძირე, ნამდა პავლე მოციქულ იჩიებუდ ღორონთიშ განზრახვაშენ, ნამუთ ბიბლიას ინოჭარ.

ჩქინ პუბლიკაციეფს ბრელშა რე მოჸუნაფილ ებრაელეფიშ 4:12 თიშ ოძირაფალო, ნამდა ბიბლიას შეულებ ხალხიშ ცხოვრებაშ თირუა დო თეცალ დროს თე მუხლიშ მოჸუნაფა მართებულ რე. მარა ჯგირ იჸუაფ, ქობძირათ თე მუხლიშ კონტექსტი. პავლექ ებრაელ ქრისტიანეფს უწუ, ნამდა უცხოვრებდესკო ღორონთიშ განზრახვეფს ოსადაგუნ თეშ. თე განზრახვეფიშ უმენტაშ წმინდა წერილეფს რდუ ინოჭარილ. პავლექ ისრაელეფიშ მაგალით მიჸონ, ნამუთ ოხუდ თინეფიშ ეგვიპტეშ მონობაშე რსხებას. შეიოლებერქ ქიჸუ, ისრაელეფს გენურთუმდესკო დუნაპირებ დიხაშა, სოდეთ „ბჟა დო თოფურ მიშუ“ დო ნამდვილო მისვანჯუდეს (გამ. 3:8; კან. 12:9, 10).

თენა რდუ ღორონთიშ ნათქუელ განზრახვა. მარა ისრაელეფქ ქუაცალო გინირთინუეს გურ დო რწმენა ვაგმოხანტეს, ათეშგურშენ ბრელს ვენართინ თე მოსვანჯაშა (რიცხ. 14:30; იეს. 14:6—10). მარა პავლე მოციქულიშ სიტყვეფით, იშენ სკიდუდ „დუნაპირებ, ნამდა თიშ [ღორონთიშ] მოსვანჯაშა გემნიშეს“ (ებრ. 3:16—19; 4:1). არგამათ იძირე, ნამდა თე „დუნაპირებ“ ღორონთიშ ნათქუელ განზრახვაშ ნაწილ რდუ. ებრაელ ქრისტიანეფცალო ჩქი ხოლო შემლებუნა ქიგებგათ თე განზრახვაშ გურშენ დო თის ოსადაგუნ თეშ იფცხოვრათ. პავლექ მიჸონ ციტატეფი დაბადებაშ 2:2-შე დო ფსალმუნიშ 95:11-შე თიშ ომტკიცებელო, ნამდა თე განზრახვა მართალო წმინდა წერილეფშა რდუ გერსხილ.

ჩქი გურ ქუგუჩათ ოკო სიტყვეფს: „სკიდუ დუნაპირებ, ნამდა თიშ [ღორონთიშ] მოსვანჯაშა გემნურთ“. ბჯერა, ნამდა ღორონთიშ მოსვანჯაშა მინულაშ ბიბლიურ იმენდ რეალურ რე დო ჩქი უკვე გეგნობდგით თეშო ნაბიჯეფი. თე ნაბიჯებშა ვემშიშ მოსეშ კანონიშ დაცვება დო ვართ შხვა ჯგირ საქმეეფიშ კეთება ღორონთიშ მოწონებაშ მიოღებელო. ჩქი რწმენას გიმიფრჩქინანთ დო ხიოლით ფცხოვრენთ ღორონთიშ განზრახვას ოსადაგუნ თეშ. მუჭო ჟიშე მიფშინეთინ, მთელ მსოფლიოს ანთასობით კოჩი გურაფლენს ბიბლიას დო გებულენს ღორონთიშ განზრახვას. თენა ოხვარ ბრელს დოთირუას ცხოვრება, გეგმირჩქინას რწმენა დო დინათას. თავრეშე ჯგირო იძირე, ნამდა ღორონთიშ სიტყვა რე „ცოცხალ დო მოქმედ“. ბიბლიას ინოჭარილ ღორონთიშ განზრახვაქ უკვე ქიმოქმედ ჩქინ ცხოვრებას დო თინა მომავალს ხოლო ქიმოქმედენს.