ცოდვა რე ირნერ მოქმედება, განწყობა ვარდა ფიქრ, ნამუთ ოწინააღმდეგ ღორონთიშ ნორმეფს. თეშა მიშურს ღორონთიშ კანონშე გინორთა ვარდა თიშ კეთება, მუთ ღორონთიშ თოლს უსამართლობა რე (1 იოანე 3:4; 5:17). მუჭოთ ბიბლიაშე ბგებულენთ, თინა ხოლო ცოდვა რე, მუჟამსით მიჩქნა, მუ რე სწორ, მარა ვა ვორთუთ (იაკობი 4:17).

 „ცოდვათ“ თარგმნილ ებრაულ დო ბერძნულ სიტყვეფ ნიშნენს „ეჩილითაფას“, მაგალთო, მიზანიშ ეჩილითაფას ვარდა ეჭოფილ კურსშე გინორთას. ჯვეშ ისრაელს ჯარიშკოჩეფ „ქუალეფს თეშ ოჸოთანდეს, ნამდა თუმაშ ღერს ვეიოჩილითუანდეს“. „ეჩილითაფათ“ თარგმნილ სიტყვა სიტყვასიტყვათ ნიშნენს „ცოდვაშა დუდიშ არიდაფას“ (მსაჯულები 20:16). თაშ ნამდა, მით ცოდენს, თაშ ქოფთქუათინ, ღორონთიშ სრულყოფილ ნორმეფს გინურთანს.

 მუჭოთ გუმაჭყაფალს, ღორონთის უღჷ უფლება, ადამიანეფს ნორმეფ დუდგინას (გამოცხადება 4:11). ათეშენ თითოულ პასუხის ვაგენთ ღორონთიშ წოხოლე (რომაელები 14:12).

ქორენო შეიოლებერ, სრულას აურიდათ დუდ ცოდვას?

 ვარ. ბიბლია იჩიებ, ნამდა „ირკოჩიქ შეცოდ დო მორკებულ რენა ღორონთიშ დიდებას“ (რომაელები 3:23; 1 მეფეები 8:46; ეკლესიასტე 7:20; 1 იოანე 1:8). მუშენ ვორეთ ცოდვილეფ?

 პირველ ადამიანეფ, ადამ დო ევა, დუდშე უცოდველეფ დო სრულყოფილეფ რდეს, მუშენდა ღორონთიქ თინეფ მუშ ამნახანტო გაჭყჷ (დაბადება 1:27). მარა თინეფქ ვედემორჩილეს ღორონთის დო მიოდინეს სრულყოფილება (დაბადება 3:5, 6, 17—19). თინეფქ მუნეფიშ სქუალეფს ხოლო გეგნოჩეს ცოდვა დო არასრულყოფილება (რომაელები 5:12). ისრაელიშ მეფე დავითიქ თქუ: „დანაშაულით დებაბდჷ“ (ფსალმუნი 51:5).

არძა ცოდვა ართნერო სერიოზულ რენო?

 ვარ. მაგალთო, ბიბლია სოდომელეფიშ გურშენ იჩიებ, ნამდა „თინეფ უბადოეფ რდეს დო მანგარო ცოდენდეს იეჰოვას“. თინეფ სერიოზულო აშენდეს იეჰოვაშ წოხოლე (დაბადება 13:13; 18:20). მორთ გუვარჩუათ სუმ ფაქტორ, ნამუთ ოძირანს ცოდვაშ სიდიდას:

1. სერიოზულობა. ბიბლია მაფრთხილენა, დუდ ევუჩილითუათ თიცალ სერიოზულ ცოდვეფს, მუნერით რე, სექსუალურ უზნეობა, კერპთაყვანიშმცემლობა, ხირუა, გინოჸუნელ შუმა, მიდაღალა, ჸვილუა დო სპირიტიზმ (1 კორინთელები 6:9—11; გამოცხადება 21:8). ბიბლია თენეფშე გიშართუნს გურუგუჩამუო დაშებას, მაგალთო, მუნერით რე, ჩქინ სიტყვეფით დო საქმეეფით შხვეფშა გურიშ წყუნაფა (იგავები 12:18; ეფესოელები 4:31, 32). მარა ბიბლია ელამჩანა, ნამდა თეცალ ცოდვეფს არასერიოზულო ვა ვუჯინათ, მუშენდა თიქ შილებე დიდ ცოდვაშა ქიმემჸონან დო ღორონთიშ კანონეფშე გინმორთაფუან (მათე 5:27, 28).

2.   მოტივ. ნამთინე თიშენ ცოდენს, ნამდა ველერჩქილუანს ღორონთიშ მოთხოვნეფს (საქმეები 17:30; 1 ტიმოთე 1:13). მართალ რე, თეცალ ცოდვეფს გამართლება ვა უღჷ, მარა ბიბლია თინეფს გიშართუნს თიცალ ცოდვეფშე, მუჟამსით მიდგარენ გარზახ გინურთანს ღორონთიშ კანონშე (რიცხვები 15:30, 31). გარზახ ჩადენილ ცოდვეფ „უბადო გურშე“ მოურს (იერემია 16:12).

3.   სიხშირე. ბიბლია ართიანშე გიშართუნს ართშა დაშებას დო ცოდვაშ ბრელშა გამეორებას (1 იოანე 3:4—8). მით ღორონთიშ ნებაშ გაგებაშ უკულ ხოლო გარზახ აშენს, ღორონთიშ სასჯელ ქიგიოტირხუ დუდის (ებრაელები 10:26, 27).

 თინეფს, მიდგაქ სერიოზულო დაშეს, სინდის ვასვანჯუანს. მაგალთო, მეფე დავითიქ ჭარჷ: „გუმანადგურ ჩქიმ დუნაშებუქ, მონკა ოღალცალო გებჯან“ (ფსალმუნი 38:4). მარა ბიბლია იმენდის მარზენა: „მიოტუას უბადოქ მუშ შარა, უბადოშ მაქიმნალქ — მუშ განზრახვეფ. დართას იეჰოვას, ნამუთ ქეშიცოდილუანს, მუშენდა ღორონთ ბრელ მუთუნს პატიენს“ (ესაია 55:7).